MIJN FOTO
«n
t,
w
12 ZEELAND
Iedereen heeft wel een foto waar een verhaal achter zit. Dat tekenen we graag op. Vandaag vertelt
Edwin Lauret over het begin van de No Longfield Jazzcrackers in Terneuzen.
Hkt ésf*
7*3?
en zwart-witfoto met
1 zeven jonge mannen
op de Markt van Ter
neuzen. Het is 1980, de
I begindagen van de No
Longfield Jazzcrackers, toen nog
met trombone, wasbord, bass
drum, snaredrum, trompet, klari
net en de bandleider op trom
bone.
,,Ik was toen een jaar of zeven
tien." Edwin Lauret uit Terneu-
zen wijst naar die met de grote
trom op de foto. ,,Tja, Dixieland.
Niet echt een muzieksoort voor
jongeren. Mijn beste vriend was
altijd dixie aan het draaien op zijn
kamer en ik vond het eigenlijk
wel leuk. We zaten in die tijd alle
maal bij harmonie De Vliegende
Hollander en eigenlijk is het na
een concert van de harmonie be
gonnen. We gingen met z'n allen
spontaan de stad in om te spelen.
Een beetje de cafés langsgegaan.
We speelden Het leven is goed in
mijn Brabantse land. Drie num
mers kenden we. Zo is het eigen
lijk begonnen."
Schelde Dixies
,,We noemden onszelf de Schelde
Dixies. Later kwam er een andere
band die zich The Flying Dixies
noemde. We hebben toen beslo
ten dat we een andere naam
moesten nemen, omdat het ver
warrend werd. Een ding wisten
we zeker. We gaan ons met naar
de bandleider Van Langevelde
noemen. No Longfield dus. We
krijgen wel eens vragen over die
NO in onze naam. Mensen den
ken dat het staat voor New Orle
ans, maar dat is dus niet zo."
,,We spelen doorgaans oude
stijl jazz, maar we zijn daar niet
zo strikt in. We spelen ook op po
dia, maar in principe zijn we al
tijd een streetband geweest. Dat
hoort eigenlijk ook zo bij dixie
land. Ik ben zelf ook in New Orle
ans geweest en daar zie je inder
daad de bandjes op straat lopen.
Zo is ook de Streetparade ooit
N.O.
ONGFIELC
ZCRACKERS
ontstaan. Dat was ook hoe Frank
Koulen (oprichter van Jazzpo-
dium Porgy en Bess, red.) het des
tijds ook bedoelde. Als band zijn
we daarom ook blij dat het Jazz
festival nu weer teruggaat naar
hoe het ooit begon."
Bijna ging ZeelandJazz niet
door vanwege organisatorische
problemen. 2019 leek een vreemd
jaar te worden voor de No Long-
field Jazzcrackers. De band hoort
bijna bij de inventaris van het
Jazzfestival Terneuzen, een van
de voorlopers van wat nu Zee-
landJazz heet. ,,We zijn er bijna
altijd bij geweest. In de 39 jaar dat
we bestaan, speelden we 37 keer
op het festival. Ik ben wel heel blij
dat er mensen zijn opgestaan die
het er niet bij laten zitten."
Buiten
Voor Edwin Lauret hoort jazz op
straat. ,,Met moderne jazz bin
nenhet is best heel knap en zo
maar zelf heb ik er niks mee." De
No Longfield Jazz Crackers zijn er
ook dit jaar weer bij. Op 8 juni op
het terras van café De Vriend
schap in Terneuzen. Buiten, zoals
het hoort.
donderdag 18 april 2019
GO
Jazz hoort op straat
lÈm
Guido van der Heijden
Terneuzen
De No Longfield Jazzcrackers,
Edwin Lauret met de bass drum,
in 1980.
REPRODUCTIE EN FOTO BOAZ TIMMERMANS
Edwin Lauret van No Long-
field Jazzcrackers.
