Oude sok
EGBERT JAN
Soms zingt het in Egbert Jan. 'Niet doen',
klinkt het dan. Maar ja. Toch doen, hè.
dere mensen een huis op in Frankrijk."
Harry: „C'est la vie, zo is het leven.
D eze tekst wilde mijn dochter op haar
arm laten tatoeëren. Wij hebben haar
die tatoeage cadeau gedaan, voordat zij
op haar zestiende aan kanker overleed.
We hebben 'm zelf ook. We gaven haar
medicinale cannabis tegen de pijn."
Heidi: ,,Nu hebben we een handeltje in
CBD-olie, olie met hennep."
Harry: ,,Die verkopen we online."
Heidi: ,,Dat levert een paar tientjes per
maand op."
Harry: ,,De winstmarges zijn laag."
Heidi: ,,En ik geef te veel gratis weg."
Harry: ,,We doen drie keer in de maand
boodschappen voor 80 tot 90 euro, bij
de Lidl."
Heidi: ,,We eten nauwelijks vlees, dat
scheelt."
Harry: ,,Ik let op aanbiedingen."
Heidi: ,,Als de snijbonen 1,90 euro per
pond zijn, laat ik ze liggen."
Harry: ,,We lezen aardappels, uien en
appels."
Heidi: ,,Zo heet het als je restanten van
het land haalt. Dag mag van de boer."
Harry: ,,We maken eten in, of leggen
het in de vriezer, vooral als we de moes
tuin hebben geoogst."
Heidi: „Liefst wil ik weg uit Nederland,
naar een plek zonder wifi en regels, zo
als verplichte vaccinaties. In Nederland
zou alles beter worden, maar ik heb
niets extra's op mijn loonstrook en de
energie is wel 20 procent duurder. We
betalen 240 euro per maand."
Harry: ,,We zijn geen mensen van
pracht en praal."
Heidi: ,,We hebben een oude dieselbus.
Zonder kunnen we niet, het openbaar
vervoer op Hoeksche Waard is niet te
doen. Ach, met een makreel, fles wijn
en olijven kun je heerlijk picknicken
aan de rand van een sloot."
Harry: ,,Zo doen wij dat."
Heidi: ,,Ik ben blij dat jij weer inkomen
hebt, nu je 23 uur per week werkt. Ik
werk nog maar vier uur in de week om
dat ik een aneurysma heb gehad, een
verwijding van de slagader. We kwa
men erachter omdat ik scheel keek."
Harry: ,,Dat schele staat je niet slecht,
schat."
Mijn schoolmaat Brent
en ik namen altijd het initiatief.
We tikten twee jongens aan die
voor ons zaten in de klas. Hé daar,
tijd voor de lachclimax! Procedé:
we keken elkaar met z'n vieren
van dichtbij in de ogen en begon
nen onverstaanbaar te mompe
len. Na tien seconden lachten we
steeds luider en gekker. Vanzelf
ging dat over in echt lachen, tot
we in een hysterische slappe lach
belandden.
De overige leerlingen deden
natuurlijk mee. D e leraar be
rustte: hier was niets tegen te
doen.
Vrienden.
In een zomervakantie maakten
Brent en ik een tiendaagse fiets
tocht. Dat werd geen lachclimax.
De zweetsokkenlucht in de tent
was een verschrikking. Zochten
we op een camping naar aanslui
ting, dan stelde hij zich naast mij
op in dezelfde houding. Veran
derde ik de houding, dan deed
hij dat onwillekeurig ook. Brent
ergerde zich dan weer aan mijn
irritatie. We liepen vast.
Later maakten we weer vakan
tieplannen. Niet doen, zong het
in mij. Toch gedaan. Het ging zo
slecht dat we elkaar een jaar uit
het oog verloren. Het kwam weer
goed, en dat is het nog. Als we
maar niet samen met vakantie
gaan.
Een leven lang maak je de
zelfde fouten.
Soms doe ik mee aan persreizen:
een toeristische regio wil publi
citeit, een groepje journalisten
voorziet erin. Robert ontmoette
ik op zo'n persreis. Hij is char
mant, maar heeft daarnaast een
uniek vermogen mensen tegen
zich in het harnas te jagen. Dat
vind ik grappig. Hij is kwetsbaar
en hartelijk. We zijn goede colle
ga's, op het bevriende af.
En nu: samen op persreis. Met
z'n tweeën. Niet doen, zong het
vooraf het in mij. Niet doen.
Toch doen.
Robert valt op vrouwen, maar
we lijken een stelletje. Als ik
vroeg ontbijt, alleen, is hij aan
geslagen. Dat had ik even moeten
melden. Als ik na gezamenlijk
zwembadbezoek in de spa onder
de openbare douche sta, kruipt
hij erbij. Robert probeert me vrij
te laten, maar zijn genegenheid,
begrip, hulpvaardigheid
en ongeduld als ik zeg dat
hulp niet nodig is, zijn
verstikkend.
'Ik heb in mijn
leven veel geleerd,
zei de oude sok',
een uitspraak
van de schrij
ver Nescio.
Gelukkig,
ik ben geen
oude sok.
Ook meedoen? Stuur een mail
naar geldengeluk@persgroep.nl
Egbert Jan Riethof (65) is journalist. Hij heeft een
dochter (26) en een zoon (24). Egbert Jan woont in
z'n eentje in een huis met drie verdiepingen.
ZATERDAG 13 APRIL 2019 7
