II
31
WIELRENNEN 117DE PARIJS-ROUBAIX
Parijs-Roubaix is
een monument
vol verhalen.
Vooral voor de
achterblijvers, die
zijn verlaten door
de camera's maar
per se willen
finishen op de
Vélodrome. Drie
avonturen uit de
staart van de Hel.
Taco van der Hoorn (25),
buiten de tijd in 2017
„We moesten met Roompot mee
zitten in de vroege vlucht, maar
niemand kwam weg. Na honderd
kilometer was ik al volledig afge
draaid en er volgde nog 160 kilo
meter met kasseien. Op de eerste
strook ging ik onderuit en voordat
ik een fiets had was iedereen al
weg.
,,Kort daarna reed ik lek en pas
na een paar kilometer kon ik een
wiel wisselen. Heel lang reed ik al
leen. Met nog 100 kilometer te
gaan reed ik voor én achter lek. In
the middle of nowhere, nergens was
een volgauto te bekennen. Ik heb
tien kilometer op die twee lekke
banden doorgereden. Aan toe
schouwers langs de kant vroeg ik
of ik alsjeblieft een wiel mocht
lenen. Ik moest en zou door, naar
die historische wielerbaan.
,,Op Carrefour de l'Arbre kwam
ik bij mijn ploegmaat Brian van
Goethem, die was ook helemaal
total loss. We reden zo ver op ach
terstand dat toeschouwers al
terugliepen naar hun auto's.
Ineens stak er iemand over, ik
klapte er vol op en vloog over de
kop. Scheelkijkend stapte ik op
mijn fiets, met een hongerklop,
want ik kon nergens eten aanpak
ken. Op twee colaatjes van een fan
Echt trots was ik toen
niet, als wielrenner
wil je niet achteraan
meehobbelen. Maar
nu is het geweldig
mooi dat ik 'Roubaix'
twee keer uitreed
Dylan van Baarle (26),
laatste in 2015
,,Het was mijn tweede jaar als be
roepsrenner en ik kon de afstand
nog niet aan. Was gewoon leeg. Ik
kwam als 133ste binnen, de laatste
binnen de tijd, maar vond het ma
gisch om die wielerbaan op te
draaien. 'Roubaix' is een mythi
sche koers met al die kasseien.
Ik kan goed over kasseien rijden,
maar met Parijs-Roubaix heb ik
nog geen supergoede ervaringen.
Toen, in 2015, dacht ik er natuur
lijk niet aan ooit in de finale mee
te doen, maar een jaar later werd ik
zesde in de Ronde van Vlaande
ren. Dan groeit het vertrouwen. Ik
denk dat het kan en wil nu zondag
echt iets moois laten zien.
,,Wat ik mij nog goed kan herin
neren is hoe verrot ik was in 2015.
En ik ging niet zo snel meer, en als
je langzaam gaat dan voel je elke
steen extra hard door het lichaam
trillen. Lang reed ik in mijn uppie,
later waren we gelukkig met drie
man. We reden op bijna een half
uur achterstand, maar aan opge
ven dacht ik niet. Parijs-Roubaix is
zo'n speciale koers, daar wil ieder
een zo lang mogelijk doorrijden,
ook als het niet meer gaat.
,,Het is geen eerlijke koers. Ge
luk en pech spelen een grote rol.
Ergens vind ik dat wel mooi. Laat
mij maar geluk hebben zondag.''
Twan Castelijns (30),
voorlaatste in 2016 en
buiten de tijd in 2017
,,Parijs-Roubaix in 2016 was mijn
zwaarste dag op de fiets ooit. Ik
was helemaal niet op kasseien
voorbereid, werd opgeroepen als
vervanger van Bram Tankink.
,,Toen ik na lang achtervolgen
eindelijk terugkeerde in het
tweede peloton was er een valpar
tij, doordat de voorste renner zijn
voorwiel brak. Ik kwam daar met
hoge snelheid op af, dan kun je
remmen, maar voor mij lag de
gehele breedte van de weg vol met
wielrenners. Tsja, dan ga je er vol
overheen en lig je er gewoon bij.
,,Na lang wachten sprong ik vol
schaafwonden en blauwe plekken
op een reservefiets voor de laatste
100 kilometer. Het was één grote
chaos. Continu haakten mannen
af, omdat ze niet meer konden of
door pech. Heel lang dacht ik: ik
rijd gewoon naar die baan toe.
Maar op een gegeven moment, na
de 200 kilometergrens, was er een
viaduct licht omhoog. Daarboven
stond een verzorger voor de laatste
bidon. Ook stond er een busje.
Toen voelde ik met mijn kapotte
benen en kramp tot achter mijn
oren wel de verleiding af te stap
pen en door dat busje naar Rou-
baix te worden gebracht.
,,Ik heb het niet gedaan en
kwam een dik uur later met twee
mannen als voorlaatste binnen de
tijd de wielerbaan op. Echt trots
was ik toen niet, als wielrenner
wil je niet achteraan meehobbe-
len. Maar nu is het geweldig mooi
dat ik 'Roubaix' twee keer heb uit
gereden. Ik kreeg op mijn 28ste
geen contract meer en ben nu
fysiotherapeut in Oirschot. Zon
dag zet ik de televisie aan en zal ik
denken: goh, dat ik daar tussen
heb gereden.''
fietste ik door. Uiteindelijk kwam
ik bij de finish op de wielerbaan,
37 minuten na de winnaar. Een
droom. Later zag ik in de uitslag de
letters OTL achter mijn naam:
'Outside Time Limit'.
,,In de bus waren mijn ploegge
noten ongeduldig, maar ik zei: ik
moet naar de douches toe. Ik heb
verdomme 'Roubaix' uitgereden
en als ik dat niet doe is het heilig
schennis. Iedereen mopperen, ik
naar de douches die ze eigenlijk al
dicht wilden doen. Ik glipte nog
net naar binnen, naar het kleed
hokje van Eddy Merckx en genoot.
Het was een van de mooiste dagen
van het jaar.''
vrijdag 12 april 2019
GO
'Ik moest en zou door, naar
die historische wielerbaan'
Pim Bijl
Roubaix
-Twan Castelijns
A Twan Castelijns stuitert in
zijn eentje over de kasseien
richting Roubaix. Boven Dylan
van Baarle en onder Taco van
der Hoorn, solo zwoegend in
Noord-Frankrijk. fotos cor vos
