Leve de vrijheid
en het avontuur
9
JIPPIIIE!
tienertoerkaart
~JjI7 1
symbool voor vrijheid. ,,Voor
het eerst was je op jezelf aan
gewezen, los van je ouders. Je
moest het zelf regelen.'' In Jan-
nekes herinnering was het
vooral spannend. „Dingen
doen zonder dat mijn domi
nante moeder toekeek.''
Tot een jaar na hun school
tijd hield de verkering aan,
toen zette Janneke er een punt
achter. ,,Hans was een wereld
verbeteraar, ik wilde huisje
boompje-beestje. Hans zag dat
toen niet zo zitten.'' Bijna
veertig jaar later heeft Hans
drie kinderen en vijf kleinkin
deren en Janneke twee kinde
ren. Janneke hoopt binnenkort
op haar eerste kleinkind.
Hans en Janneke verloren el
kaar uit het oog. Via school-
bank.nl, de site waar oud
scholieren elkaar kunnen te
rugvinden, kwamen ze elkaar
weer op het spoor. Hans:
„Ik had wel eens naar
haar gezocht, maar vond
haar nergens omdat ze
haar meisjesnaam Dragt
niet meer gebruikte.
Opeens kreeg ik een berichtje
dat Janneke zich had inge
schreven. We hebben wat
heen en weer geschreven en
spraken al snel af.'' Janneke:
,,Bij het bloemenstalletje op
station Utrecht Centraal. Ik
herkende hem niet. Hij had
geen haar meer. Alleen z'n
stem herinnerde ik me. Maar
het voelde meteen vertrouwd.
Het was alsof je na 38 jaar de
draad weer oppakt. We hoef
den niet zo veel uit te leggen.''
Nu zijn ze getrouwd en wo
nen ze in De Meern. ,Janneke:
,,Het voelt als een sprookje.''
Hans: ,,Bijzonder dat je na zo
lange tijd zo weinig moeite
hoeft te doen om dezelfde ge
voelens weer te krijgen.''
tiener
L I *AUG/j
Honderdduizenden tieners reisden in de jaren 70 en 80
met een Tienertoerkaart voor het eerst zonder hun ouders
door Nederland. Warme herinneringen worden opgehaald op
de expositie Tienertoer in het Spoorwegmuseum in Utrecht.
eindeloos
TOEREN, OVERAL
WAAR DE TREIN
MAARGAAT
donderdag 11 april 2019
GO
'enter i
WS.,d,
"unimer
fy^tteriandsej
Spoorwegen,
V^P^W"300^
Spoorwegen
identiteitsbewijs
N2 387614
tnnadatumatempel
Geldig op
mimet
jitsbewijt
latter an "pui
fIS-Klent'tf1
j^abonsdaiL
Rugzak op, de
trein in en weg
wezen. Heerlijk!
FOTO CHRIS LINSSEN
Tienertoer, 14 april t/m 1 sep
tember, Spoorwegmuseum,
Utrecht.
A Hans en Janneke
zijn nu getrouwd,
38 jaar na hun eer
ste romantische
samenzijn op de
camping in Juliana-
dorp.
FOTO'S IRIS VAN RAALTE,
HANS EN JANNEKE WEGMAN
NS 043252
n -30.0
Kijk op de site bij /video
Hans en Janneke
Wegman gingen in
hun jeugd samen op
Tienertoer. Nu wonen
ze samen.
Peter van de Vusse
Utrecht
Ook de destijds 12-jarige
Jan van Zanen, de huidige
burgemeester van Utrecht,
trok er samen met zijn
beste schoolvriend Coen
van Kalken op uit. ,,Als ik
het me goed herinner, gin
gen we bijna alle provincie
hoofdsteden langs. Vooral
de meest afgelegen: Leeu
warden, Assen, Maastricht
en Middelburg. Er zijn fo
to's waarop ik samen met
Coen bij het beeld van het
Peerd van Ome Loeks sta,
op het stationsplein in Gro
ningen. Ook gingen we met
de trein naar Rotterdam.
Liepen door de stad, ver
gezeld door Coens oma,
een toffe grootmoeder. Ze
nam ons mee in een rond
vaartboot, liet mij m'n eer
ste broodje met verse gar
nalen eten en leidde ons
rond op de Coolsingel.
Mede dankzij Tienertoer
beleefde ik in 1973 een be
reisde zomer.''
Anke van Delft koestert
eveneens volop warme
jeugdherinneringen. ,,Na
drie weken ouderloos kam
peren op Terschelling met
jongens, jongens en nog
eens jongens, met als
hoogtepunt 's nachts de
maanlanding kijken op een
groot scherm in de duinen,
stappen we in de trein. Niet
naar huis, maar met Tie-
nertoer, any way the train
goes", herinnert Anke zich
die mooie zomer van 1969.
Voor Coen Kuppen wer
den de herinneringen aan
de zomer van 1969 over
schaduwd door liefdesver
driet. „Onder druk van mijn
moeder maakte ik het uit
met mijn veel oudere vrien
din. Om de pijn te verzach
ten, kocht ze een Tiener
toerkaart voor me om
samen door Nederland te
reizen. Ik hunkerde alleen
maar naar mijn ge
liefde. Met haar
wilde ik einde
loos toeren,
niet door
Nederland,
maar door
de liefde."
Azzouz Pen-
ninger weet
nog goed de
laatste trein in Weert
te hebben gemist. „We
wandelden 25 kilometer
naar Roermond. Daar was
alles gesloten. Gelukkig
stond er nog een PTT-tele
fooncel op het perron.
Daar zijn we maar in gaan
zitten, om op de eerste
trein naar Maastricht te
wachten.''
Ook Lonneke Westerik,
die samen met haar vrien
dinnen Rozella en Anna-
belle op 16-jarige leeftijd
naar Walibi Wavre in België
reisde, kwam niet meer tij
dig thuis. ,,Na een super
leuke dag stapten we in
Brussel in een trein waar
van het ene deel zou afbui
gen naar Brugge en het
andere naar Maastricht.
Toen we heel lang op sta
tion Genk bleven staan,
bleek dat we in de ver
keerde trein zaten. Geld
om te overnachten hadden
we niet. Dus we zochten
een telefooncel op en bel
den ouders. Er zou
nog één trein
naar Maas
tricht gaan.
Verder kwa
men we
niet. Dus
nog een te
lefoontje
naar huis. En
toen hoorden
we dat mijn
vader uit Maarssen,
samen met de vader van
Annabelle, ons met de auto
zou komen ophalen. De
volgende dag moesten die
twee mannen gewoon
weer werken. In totaal heb
ben ze vier uur in de auto
gezeten om onze fout te
herstellen, zo besefte ik
later.''
