geworden Besmet een ander niet met jouw angst Sliepen ze eenmaal dan gaf ik in mijn dagboek uitdrukking aan mijn eigen angsten 21 René Diekstra dinsdag 9 april 2019 Wie je bent wordt versmald tot je uiterlijk en je prestaties. Als je meer bronnen hebt om je identiteit aan te ontlenen, dus als je ook nog een beetje goed bent in sport, vrienden maken, toevallig goed taarten kunt bakken of een muurtje kunt metse len, dan ben je minder kwetsbaar. Ik ben grootmoeder, moeder, doch ter, buurvrouw, hoogleraar, vriendin, geliefde. Als ik stop met werken en alleen daaraan mijn identiteit zou ontlenen, ga ik misschien wel onder uit. Als je alleen bouwt op je uiterlijk en je prestaties in het leven dan heb je een groot probleem. Want dan verlies je per definitie. Je maakt fou ten, faalt een keer en je wórdt ouder.'' Belemmert alle digitale afleiding dat we een gezond zelfbeeld ont wikkelen? ,,Je zelfbeeld ontstaat in relatie tot anderen en de digitale wereld is een heel grote ander. Vergelijk je je met digitale ideaalbeelden dan lig je voortdurend snikkend onder tafel. Daar kom je nooit bij in de buurt. Je realiseert je niet eens hoeveel lichaamsbeelden je opneemt, omdat ze onopgemerkt binnenkomen. Reclame is erop gebaseerd dat ze zich onbewust in je hoofd nestelt. Ik las over een vrouw in de dertig die voor 60.000 euro aan zich had laten knut selen. Want ze wilde de allerknapste moeder van het schoolplein zijn. Ik kan niet uitleggen hoe dat voelt. Alsof iemand me met een natte theedoek in mijn gezicht slaat. Welk voorbeeld geef je dan aan je kinderen? Dat het interessanter is dat je de mooiste vrouw van het school plein bent dan dat je er als moeder staat om je kind op te halen. Dat is toch niet de wereld waarin we met elkaar willen leven? En wat betekent dat voor mensen met wie echt wat aan de hand is? Daar maken we het moeilijker voor.'' Eén op de zes Britse vrouwen durft zich uit schaamte niet uit te kleden voor haar man. Dat zal in Nederland toch niet zo zijn? ,,Ik denk het wel, en ik vind het van een treurigheid. Mijn hart draait om van een vrouw die naar de cosmeti sche chirurg stapt, omdat ze bang is dat haar man over tien jaar een jon gere vrouw kiest. Als die man echt zo denkt, stop er dan gelijk mee. Voor jonge mensen is het nog in gewikkelder. Wij klungelden maar wat, maar jongeren zien al seksueel getinte beelden voordat ze zelf seks hebben. Met perfecte, opgepompte 'Als je ontevreden bent, straf je je lichaam af. Door achterlijk te sporten of idioot te diëten' lichamen die perfecte, opwindende seks hebben met fantastische orgas- mes. Sta je daar met je onhandige lichaam voor het eerst naakt tegen over iemand. Komen er ook nog eens luchten uit jullie lijven. Dat zie je al lemaal niet op die beelden.'' Wat is er zo belangrijk aan om van je lichaam te houden zoals het is? ,,Dat geeft rust, tevredenheid, en maakt dat je er beter voor zorgt. Als je ontevreden bent, straf je je lichaam af. Door achterlijk te sporten of idioot te diëten. Maar als je tevreden bent, kan het lichaam ontspannen. Dan woont er vriendelijkheid, ook naar jezelf. En dan ben je vaak op z'n mooist. Jonge mensen reiken naar een leuke baan, een huis, het naar hun zin hebben. Dat je al iemand bént, zonder iets te hoeven doen, geeft een andere beweging. Ik voel dat meteen in mijn stoel: ik zit meer naar achte ren. Adem rustiger. Ik kan stiller zijn, voel een zachte glimlach opkomen. Dat is een ontzettend fijne manier om in het leven te staan. Ik ben zelf jarenlang een groot hoofd op voetjes geweest. Dertig jaar geleden snapte ik met mijn verstand dat ik een lichaam had, maar ik voelde het niet. Ik ben rond mijn 40ste omgevallen. Mijn huisarts vond een haptonoom een goed idee. Ik kwam op de behandeltafel terecht, tetterde gewoon door. Zij wilde dat ik met mijn aandacht naar haar hand ging, op mijn been. Ik kon haar hand mét voelen. Toen besefte ik hoe ik in mijn hoofd leefde. Ik heb gehuild, gehuild! Zij heeft me stilgezet, me laten voelen en anders laten kijken.'' Je bent al mooi is verschenen bij uitgeverij Ten Have, €19. Ooit waren mijn vrouw en ik met onze drie kinderen, toen 3, 8 en 9 jaar, op weg naar Italië toen zij ernstig ziek werd en in een zieken huis in Neurenberg een ingrijpende operatie moest ondergaan. De kinderen waren bang dat ze daar dood zou gaan en vroegen me herhaaldelijk of ik daar ook bang voor was. Dat was ik, maar ik heb steeds gezegd dat ik dat niet was en hen verzekerd dat het goed zou komen. Die verzekering bleek voor hen iedere keer als we haar in het ziekenhuis hadden bezocht of 's avonds in de hotelkamer voordat ze gingen slapen, heel geruststellend. Maar sliepen ze eenmaal dan gaf ik in mijn dagboek uitdruk king aan mijn eigen angsten. Dat pendelen tus sen onderdrukken en uitdrukken hielp mij, en zo de kinderen, de beangstigende situatie zo goed mogelijk het hoofd te bieden. Ik zou er verkeerd aan hebben gedaan de kin deren met mijn angst te besmetten. Zoals een chirurg die 'ja' zegt als je hem vlak voor jouw openhartoperatie vraagt of hij bang is straks fouten te maken, in de verkeerde situatie uiting aan zijn (faal)angst geeft. Dat hoort hij elders te doen, bij een opleider, coach, therapeut of in een dagboek. Of zoals de stewardess er verkeerd aan doet terwijl jij bij slecht weer haar toestel instapt, te laten merken zelf vliegangst te heb ben. Die hoort ze elders te uiten. Voor volwassenen is zowel de vaardigheid om angstgevoelens te onderdrukken, ze voor zich te houden, als de vaardigheid ze te kunnen uit drukken, bespreekbaar te maken, van groot belang. Het gaat om het vinden van een balans daartussen en die verschilt van situatie tot situ atie. Anders gezegd, doen alsof je oké bent ter wijl je niet oké bent, is in bepaalde situaties oké. Dat kan de mensen om je heen tegen (onno dige) angst of paniek beschermen en het helpt jou tegen de angst in te blijven functioneren. Je beschermende invloed op anderen hangt deels af van de angsten die je besluit tijdelijk te onderdrukken. En je zelfbescherming hangt af van de liefdevolle manieren die je hanteert om die angsten op een ander tijdstip wel uit te drukken. René Diekstra denkt terug aan de keer dat zijn vrouw in het ziekenhuis lag en hij hun kinderen niet alles vertelde. Reageren? rene.diekstra@persgroep.nl GO

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2019 | | pagina 21