et nieuwe
roken
sU V ;k
Oproep- en invalkrachten
minst tevreden werknemers
ECONOMIE 13
|ril
AAN HET WERK
1^
ONDERZOEK FLEXWERKERS
Zitten is het nieuwe roken, u heeft het
vast vaker gehoord. Althans, wat onze
gezondheid betreft. Het is minder
verslavend, en er zijn bij mijn weten weinig
pubers die elkaar opjutten om voor het eerst
een bank te proberen. Maar het is wel degelijk
een gewoonte die slecht is voor je gezondheid:
vandaar dus dat 'nieuwe roken'.
Om te stoppen met deze verslaving aan
de stoel worden volop alternatieven uitge
probeerd. Zo zat ik zelf op kantoor op een
soort grote skippybal, waardoor ik gedwongen
werd om mijn zithouding actief te corrigeren.
Dit hield ik vol totdat ik hoorde dat (ten on
rechte!) het gerucht ging dat ik aambeien
had, maar dat is een ander verhaal. Ik ken ook
mensen met een sta-bureau en mensen die
voor veel te veel geld een hometrainer onder
hun werkplek hebben laten monteren. Er zijn
bedrijven waar staand wordt vergaderd, of
waar zelfs tijdens vergaderingen buikspieroe
feningen worden gedaan. In het laatste geval
schijnen de vergaderingen wel lekker snel
klaar te zijn.
Het kan nog makkelijker: probeer gewoon zo
veel mogelijk tijd in je werkdag op je benen te
staan. Loop langs het kantoor van die persoon
die je anders een mail had gestuurd. Ijsbeer
tijdens een telefoontje met een cliënt. Maak
tijdens een overleg een
ommetje door het
gebouw in plaats van
dat je met een bekertje
koffie aan een tafel zit.
Of maak tijdens je
lunchpauze een wan
deling door een nabij
gelegen parkje. Niet dat
dit een wereldschok
kend advies is, overi
gens. Ik zie rond het
middaguur steeds vaker
plukjes mensen door
het park benen. Meestal
in groepjes van vier of
vijf, met een boterhammetje in de hand.
Wandelen kent nog meer voordelen. Je bent
even uit je vaste omgeving, en dat zorgt voor
nieuwe inzichten.
Je hebt de tijd om even echt na te denken. Je
bloeddruk daalt. Je spieren ontspannen. Je
verbrandt een paar van de calorieën van het
broodje kroket dat je uit de cafetaria haalde.
Je wordt er minder gestrest van, met name
als je wandelt in de natuur in plaats van in
een stedelijke omgeving.
Probeer
zo veel
mogelijk
tijd in je
werkdag
op je benen
te staan
Natuurlijk zijn er ook nadelen. Het kan er
een tikkeltje lullig uitzien. En als je even niet
uitkijkt, sluit die ene vervelende collega zich
aan 'omdat het nou eenmaal gezellig is'.
Daarom zou ik zeggen: voel je niet verplicht
om altijd met collega's te gaan wandelen.
Behoud je het recht voor om in je eentje te
lopen, als je dat prettiger vindt. Dat is pas
écht rustgevend.
Vrouw van
Ghosn wil
Franse hulp
'Etihad
zoekt lening
voor vloot'
Ze worstelen met onder meer werkdruk,
een gebrek aan inkomsten en onzekerheid
over het aantal uren. Oproep- en invalkrachten
zijn steeds minder tevreden, zo blijkt uit
onderzoek van TNO.
TNO vroeg vaste medewerkers en
flexkrachten (uitzendkrachten,
medewerkers met een tijdelijk of
nulurencontract en oproep- en in
valkrachten) voor een onderzoek
naar hoe tevreden zij zijn met hun
werk. Bij de oproep- en inval
krachten blijkt de tevredenheid
het laagst van allemaal én het
meest gedaald: waar in 2007 nog
80 procent van hen tevreden was
met het werk, was dat tien jaar
later 73 procent.
,,Dat lijkt misschien niet heel
laag'', zegt onderzoeker Sarike
Verbiest. ,,Maar het liefst wil je
dat iedereen tevreden is. En dan
valt dit cijfer tegen.'' Volgens
Verbiest moet er nader onderzoek
worden gedaan naar de oorzaak
van de daling. ,,Vergeleken met
2007 geeft de groep aan dat hun
werk fysiek zwaarder is geworden.
Ze moeten meer herhalende
bewegingen maken, steeds het
zelfde werk doen. Bovendien zegt
maar een derde van hen het
eigen werktempo te kunnen
bepalen. Die vrijheid is in tien jaar
tijd afgenomen.''
Altijd druk
Iraida Donk (35) werkt nu dertien
jaar als oproepkracht achter de
balie op Schiphol. Ze heeft het
werk de afgelopen jaren zien
veranderen. De werkdruk wordt
steeds hoger, vertelt ze. ,,De vlieg
tuigen zijn groter en er kunnen
meer passagiers in. Ook zijn er
veel meer vluchten. Vroeger
merkte je nog een duidelijk
verschil tussen de drukke zomer
en de wat rustiger winterperiode.
Nu is het eigenlijk altijd druk.
Maar het werk moeten we met
hetzelfde aantal mensen doen.''
Vakbond FNV herkent het beeld
van de worstelende oproep- en
invalkracht. ,,De situatie voor deze
werknemers is vaak schrijnend'',
zegt Zakaria Boufangacha, coördi
nator arbeidsvoorwaardenbeleid
van de FNV. ,,Werkgevers maken
Werk niet met
krachten voor een
paar uur, maak er
één grote baan van
graag gebruik van opgeknipte
contracten. Ze huren mensen in
op oproepbasis voor een beperkt
aantal uren, want dat is makkelijk
met inroosteren." Dat levert ech
ter flinke nadelen op voor de op
roepkrachten zelf. ,,Zij moeten de
hele week beschikbaar zijn voor
weinig werk. Soms weten ze pas
kort van tevoren wat hun rooster
is. Ze hebben geen zekerheid.''
Donk stelt zich drie dagen per
week beschikbaar voor werk op de
luchthaven. Haar rooster voor de
maand krijgt ze twee weken van
tevoren. ,,Ik heb ook weleens te
weinig werk. Dan sta ik ingeroos
terd voor één dag in plaats van
drie. Dat is wel vervelend. Soms
kan ik een dag van tevoren nog
extra werk regelen.'' Andersom
wordt zij ook weleens op stel en
sprong benaderd. ,,Dan bellen ze
of ik morgen extra of langer kan
werken. Vaak is dat wel onhandig.
Ik heb soms ook gewoon plannen
met het gezin, of een tandarts
afspraak.''
Karig salaris
Van haar salaris houdt Donk niet
veel over. ,,Mijn loon is al tien jaar
niet gestegen. Ik krijg 11,42 euro
per uur. Daar komen nog vakan
tiegeld en toeslagen bij voor de
uren die we vroeg in de ochtend
en in de avond werken, maar zelfs
dan is het echt niet veel. Ik kan
dit werk alleen doen omdat ik
in mijn gezin niet de hoofdkost
winner ben.''
70 procent van de oproep- en
invalkrachten is jong, tussen de
15 en 25 jaar, en doet het werk als
bijbaantje. Dat leidt er volgens
Verbiest nogal eens toe dat ze
minder serieus worden genomen
dan andere werknemers. ,,Er
wordt dan gedacht: o, het is maar
een bijbaantje, dus dan is het niet
zo erg. Maar maakt dat het oké
dat deze groep fysiek zo zwaar
wordt belast en minder tevreden
is over het werk?''
Boufangacha is stellig over de
verantwoordelijkheid van de
werkgever. ,,Bedrijven moeten
niet alleen aan de centen denken.
Als je als werkgever structureel
werk kunt bieden, regel dat dan
niet met oproepkrachten voor
telkens maar een paar uur. Maak er
één grote, eerlijke baan van.''
Ondanks alles geniet Donk van
haar werk. ,,Ik vind het echt heel
leuk. Maar als ik dit voor het geld
moest doen, was ik allang wegge
weest.''
maandag 8 april 2019
GO
Thijs Launspach is psycholoog en stress-ex
pert. Hij schreef hierover het boek Fokking
Druk (2018).
NISSAN
De Franse staat
moet meer doen
om de gevallen
Nissan-topman
Carlos Ghosn
te helpen die in
Japan in de cel
zit. Zijn vrouw
vloog naar Parijs
om hulp te
vragen van de
regering, schrijft
de Britse zaken
krant Financial
Times. Ze stelt
dat Frankrijk
de plicht heeft
om alle Franse
staatsburgers
bij te staan.
600 MILJOEN
Luchtvaartmaat
schappij Etihad
Airways wil een
lening afsluiten
ter waarde van
600 miljoen
dollar. Het be
drijf wil met het
geld aanbetalin
gen doen voor
nieuwe vliegtui
gen, zo meldden
bronnen rond
de maatschappij
uit de Verenigde
Arabische Emi
raten. Etihad
zou al contacten
hebben met
banken.
a>
E
o
u«'« m m f
Iraida Donk werkt als oproepkracht op Schiphol: ,,Nu is het eigenlijk altijd druk.'' foto marco de swart
Priscilla van Agteren
Den Haag
-Zakaria Boufangacha, FNV
Psycholoog Thijs
Launspach bindt
de strijd aan met
beroepsziekte
nr. 1: burn-out.
Elke maandag
geeft hij zijn kijk
op stress op het
werk. Vandaag:
minder zitten.
