Coachcultuur bloeit
100
in gestreste samenleving
-
duizend
«J-fffr Ww- MU.I
Waar laten we onze stress? We luisteren naar
coaches, wandelen met paarden en knuffelen
varkens. Filmmaker Menna Laura Meijer laat
de bloeiende behandelcultuur in Nederland
zien in Nu verandert er langzaam iets.
'Ik wil
de kijker
zelf laten
beslissen
waar hij
naar kijkt'
5
„Enkele jaren geleden las ik over het
stijgend aantal jonge mensen met
een burn-out. De druk die zij voelen
om goed en zinvol te leven, is groot.
Ze raken steeds vaker oververmoeid,
hebben stressgerelateerde klachten
of een burn-out. Ik zat met een jonge
producer in een coffeeshop, toen ze
vertelde dat zij en haar vriendinnen
er allemaal last van hadden.
Ik stelde me al die behandelende
artsen, coaches en psychiaters van die
jonge vrouwen voor, de wachtkamers
en de ruimtes waarin ze de gesprek
ken voeren. Jouw of mijn burn-out is
de baan van iemand anders. In een
klassieke documentaire kijken we al
tijd naar de mensen, hun gevoelens
en hun overwegingen. Ik wilde dat
juist niet.''
,,Ja, ik ben ooit in therapie geweest
bij een psychiater. Heel klassiek, één
keer per week, met een gescheiden
in- en uitgang zodat je nooit andere
cliënten zou ontmoeten. Het was een
belangrijke ervaring, die in een
aantal opzichten bepalend was voor
sommige keuzes in mijn leven. Deze
therapie is wel anders dan de behan
delingen die je in de film ziet.''
„Iemand leeft van je twijfels. Waar
komt de drang vandaan om daaraan
te sleutelen? In hoeverre heeft een
behandelindustrie er baat bij dat in
stand te houden? Het is belangrijk na
te denken over dat mechanisme, ook
al is er geen pasklaar antwoord.
Hoewel mensen per persoon, of per
bijeenkomst, goed en oprecht kun
nen zijn, blijf ik de industrie in zijn
algemeenheid tricky vinden. De
gedachte dat jij zelf de maker van je
dromen bent, de hele maakbaar
heidscultuur, vind ik lastig."
Ik vind de film vooral rustgevend,
soms moest ik lachen. Om de fluis
terende vlogster bijvoorbeeld, die
net doet of ze de haren van haar
gestreste volgers borstelt en hun
gezicht masseert. Heeft u tijdens
de opnames vaak gegniffeld?
,,Als maker heb ik vanzelfsprekend
een kritische en onderzoekende blik.
Dat kritische kan je cynisch maken,
of je moet erom lachen. Het gekke is
dat ik, als ik artikelen of boeken las,
wel lacherig of cynisch kon zijn. Maar
toen ik de mensen ontmoette die we
wilden filmen, had ik dat niet. De
coaches en trainers die ik sprak,
waren ervaren in hun werk. Ze
waren overtuigd van het belang en de
bijzonderheid van hun werk en ik
begrijp dat ook goed. Het moment
dat je met elkaar door een training
of workshop inzicht krijgt in hoe
je denkt of doet, is buitengewoon
intiem en bijzonder.''
,,De sessies met paarden vond ik
bijzonder. Je denkt dat het onmoge
lijk is, maar je ziet voor je neus hoe
contact en inzicht ontstaat op allerlei
manieren - en niet alleen via men
sen. Dat gebeurt ook door te dansen.
Biodanza verbeeldt allerlei fases in je
contact met anderen. Neem de laatste
scene van de film, waarin de dansers
in een cirkel tegen elkaar aan wiegen:
je kunt denken dat het benauwd is,
maar voor velen verbeeldt het iets dat
we deep down allemaal willen:
contact en verbinding met elkaar.''
,,De camera staat op een gepaste
afstand; we kunnen goed zien wat
er gebeurt en de cliënten hebben
geen last van onze aanwezigheid.
Je kunt zeggen dat we een neutrale
positie hebben gekozen. Op de
tweede plaats is het wijde shot
bedoeld om de kijker opnieuw te
laten ervaren hoe het is om zelf te
kijken.
We vergeten soms dat elke ingreep,
elke beweging van de camera en de
montage de keuzes van de regisseur
zijn: hij of zij bepaalt voor de kijker
wat we wel en niet moeten zien én
voelen. Door wijd en in vaste kaders
te filmen, wil ik de kijker bewust
maken van wat het betekent om
werkelijk zelf te kijken. Met je ogen
van links naar rechts te bewegen en
te beslissen waarnaar je kijkt in het
shot, zodat kijken een actieve
handeling van jezelf is.''
,,Het antwoord is aan jezelf. Ik heb
mezelf van kleins af aan de beste
gevonden. Dat is niet waar, dat weet
ik, maar het is een karaktertrek die
maakt dat ik problemen nooit zie als
een gevolg van mijzelf, maar meer als
een gevolg van bepaalde situaties.''
GO ZATERDAG 23 MAART 2019
Jouw
burn-out
is goud
waard
JEROEN KREULE
ie een film maakt
over de therapie
cultuur, is vast geïn
teresseerd in de
klanten en hun
klachten en emoties. Toch kiest
Menna Laura Meijer voor de be
handelaars. Waarom?
Bent u zelf weleens in therapie
geweest?
Wat wilt u vertellen met uw film?
Welke therapie heeft het meest
indruk op u gemaakt?
Nederlanders
onder de 35 jaar
hebben volgens
het CBS last van
burn-outklachten.
Het cijfer is van
vorig jaar.
- MENNA LAURA
MEIJER
Er is gekozen voor een camera
voering van grote afstand, zonder
de camera te bewegen. Waarom is
dat?
Vinden we onszelf ooit goed
genoeg, denkt u?
De film Nu verandert er langzaam
iets draait in verschillende
bioscopen in Nederland.
,,Je ziet
voor je neus
inzichten ont
staan", zegt
Meijer. foto
lighthorse.nl
BEELD UIT DE FILM
A Menna Laura Meijer:
„Contact maken is iets
wat we deep down
allemaal willen."
