De ijstaart uit
mijn moeders
schriftje
GIPHARTS KOOKEILAND
Een gastronomisch
wonderkind was Ronald
Giphart niet. Dus kreeg hij een
handgeschreven schriftje van
zijn moeder mee, toen hij op
kamers ging. Met een recept
van ijstaart uit de oven.
Het is de jaarlijkse
Boekenweek, dit keer met
thema 'De moeder de vrouw'.
Onnoemlijk veel schrijvers
hebben onnoemlijk veel ge
schreven over moeders. Vaak
hebben dochters verteld over
de al dan niet moeilijke om
gang met hun moeders, maar
vooral zonen hebben zich uit
gesloofd hun genegenheid
onder woorden te brengen. De
eerste grote liefde in het leven
van een man is vaak toch zijn
mamsie. Welke man heeft als
dreumes niet met zijn moeder
willen trouwen?
Daar heeft de wereldlitera
tuur een heus complex voor
verzonnen, dat van Oedipus, de
jongen die volgens de mythe
- en vooral volgens de Weense
psychoanalist Sigmund Freud -
graag met zijn moeder naar bed
wilde en zijn vader wilde ver
moorden. Nu heb ik in het
echte leven werkelijk nog nooit
gehoord van een man die opge-
wonden werd van zijn moesje,
maar in literatuur kunnen nu
eenmaal dingen die we in de
dagelijkse praktijk voor onmo
gelijk achten.
Zelf heb ik ook veel over mijn
moeder geschreven, ook op
deze plek. Haar naam was
Wijnie Jabaaij, ze overleed bijna
een kwart eeuw geleden en
toch denk ik vaak aan haar, wat
mede met deze rubriek te ma
ken heeft. Mijn moeder zou
zich schaterend in haar urn
omdraaien als ze zou horen dat
haar zoon in deze krant een
culinaire rubriek verzorgt, want
in mijn studententijd en de
jaren voor haar dood heb ik me
bepaald niet onderscheiden als
gastronomisch wonderkind.
Dat was een van mijn moeders
frustraties, want zelf was ze,
zoals dat vroeger heette, een
gourmande: iemand die van
klassiek eten hield en dat ook
uitmuntend kon bereiden.
Toen ik op kamers ging, kreeg
ik van mijn moeder een hand
geschreven schriftje met recep
ten die ik makkelijk zou kun
nen bereiden met eenvoudige
producten. Bijvoorbeeld een
voorgerechtje van abrikozen
met een vulling van blauwe
kaas, pannenkoeken (waarover
volgende week meer) en ra
gout.
Een van mijn moeders show
stoppers, zoals dat tegenwoordig
heet, was een omelette sibé-
rienne, een ijsstaart uit de
oven, die zelfs ik kon maken.
Het was altijd een wonder dat
ijs in de oven kon. Helaas ben
ik in de loop der jaren mijn
moeders schriftje kwijtgeraakt,
maar gelukkig vond mijn zus
onlangs bij een verhuizing een
metalen kistje met veel van
mijn moeders creaties. Daar zat
ook een vergeeld gescheurd
papiertje bij met een gerecht
genaamd 'eenvoudige omelette
sibérienne'.
Om mijn moesje te eren
hierbij het recept.
44
Eten
FOTOSHODYCAREMAN
