I
'De muziek
van je zinnen
vond ik
bedwelmend'
Lieve Moon,
Als ik dit schrijf zit je nog in het vliegtuig
uit Hongkong waar je voor je studie een
week lang met je medestudenten hebt ge
discussieerd over schrijven. Ik snak naar je
verhalen, want tijdens elk telefoongesprek
dat we deze week voerden was je te uitge
put om echt te praten - alleen flink klagen
over de nadruk van je docent op gender en
identity politics lukte aardig. Je vertelde ook
dat je zo moe was door al die mensen om je
heen. Dat laatste was geen nieuws voor me.
Je stuurde foto's en een filmpje waarin je
op een barkruk zittend op een podium een
van je onnavolgbare gedichten voorlas in
dat voor mij, je moeder, zo geestige mengsel
van lastige verlegenheid en kolossaal zelf
bewustzijn dat je altijd toont in het open
baar. 'After all this time I still have not found
my way home...'Zo begon het. De melancho
lie erin trof me en ook de muziek van je
zinnen vond ik meteen bedwelmend.
We schrijven allebei, maar de oorsprong
van jouw bronnen is me een schitterend
raadsel. Al vanaf je vroegste jeugd delf je
onvermoeibaar in je fantasiewereld die je
benijdenswaardig serieus neemt, en dat
delven is voor jou een levensvoorwaarde.
Je neemt er dag na dag de tijd voor, en het
feit dat je in je overgave eraan volkomen
autonoom durft te zijn en je niets aantrekt
van wat geijkt is en van wat anderen van je
verwachten, bewonder ik intens.
Soms probeer ik een van die anderen te
zijn, en je te bewegen wat minder solitair
te leven. Niet om je te veranderen, maar
omdat ik weet hoeveel je van anderen kunt
leren, niet alleen over hen, maar ook over
jezelf, omdat ik denk dat je daarmee geluk
kiger wordt en een betere schrijver. Zoals
ik trouwens ook van jou veel leer en heb ge
leerd. Ik denk aan vertrouwen en een mate
van bewondering, geduld, vertedering en
aandacht waarvan ik vóór jou niet eens wist
dat ik ze in me had.
Ik had je het liefst heel dicht bij huis ge
houden, maar toch hoefde ik niet lang te
aarzelen om je alle ruimte te geven die je
nodig had. En net als Tel Aviv vind ik Rome
bij je passen. Gelukkig bellen we elke dag.
Ben benieuwd naar je verhalen.
XXXX
h. 'Mi
-"élk
36
Jessica Durlacher
(57) debuteerde in
1997 met de roman
Het Geweten.
Daarna volgden
onder andere De
dochter, Emoticon
en De held. Die
laatste titel leverde
haar de Opzij Lite
ratuurprijs op.
Solomonica de
Winter (21) is de
dochter van Jes
sica en Leon de
Winter. Ze debu
teerde op haar
16de met Achter
de regenboog.
