'Mijn
leven is
precies
geworden
zoals ik
dat nooit
wilde'
Lieve mama,
Als mensen vroeger aan me
vroegen wat ik wilde worden
als ik later groot was, zei ik
steevast: actrice. Het leek me
wel wat om in de huid van een
ander te kruipen en de gala
feestjes en rode lopers vond ik
een welkome bijkomstigheid.
Wat ik in elk geval met wilde
worden, was journalist of
schrijver. Dat waren jij en papa
al en ik kon me niet voorstellen
dat ik hetzelfde leven zou blij
ven leiden dat ik van huis uit
gewend was; altijd maar het
nieuws volgen, jullie nacht
diensten waardoor ik zat op
gescheept met een oppas,
overal stoffige kranten en
boeken in huis... nee, daar
paste ik voor.
Het liep echter anders. Na
meerdere audities voor de to
neelschool en de afwijzingen
die daarop volgden, besloot ik
op de filmacademie Scenario
te studeren. Maar al tijdens
mijn eerste jaar merkte ik dat ik
'de dingen die ik het echt ge
beuren' interessanter vond dan
mijn fictieverhalen. Via stages
bij week- en dagbladen be
landde ik alsnog in de journa
listiek. En nu is mijn leven pre
cies geworden zoals ik dat nooit
wilde. Dat is geen klacht, want
ik kan me inmiddels niets leu
kers bedenken dan het spelen
met woorden.
Papa en jij hebben me opge
voed tot een bewuste kosmo
poliet. Iemand die veel nadenkt
en filosofeert over de wereld
om zich heen. Dat is niet altijd
makkelijk geweest. Op mijn
14de raakte ik mezelf kwijt. Ik
had het idee dat ik nooit zo suc
cesvol zou worden als jullie en
dat ik de torenhoge verwach
tingen niet kon waarmaken.
Ik stopte met eten, omdat ik
het gevoel had dat ik alleen
goed was in lijnen. Als tiener
verzette ik me tegen jou, tegen
papa en tegen het leven. Ik weet
dat jij je daar nog altijd schuldig
over voelt, maar dat is nergens
voor nodig.
Tegenwoordig besef ik dat
niemand verlangt dat ik een
exacte kopie van jullie word.
Ik volg mijn eigen pad. Dat kan
ook niet anders, want in de
journalistiek zijn de tijden ver
anderd. Jij had al een vaste baan
bij een krant op je 26ste, ik ben
zzp'er. Dat is een nogal onzeker
bestaan, maar het voordeel is
dat ik tijd heb om boeken te
schrijven: over anorexia, over
kleinkinderen van Holocaust
overlevenden en meer recent
Thuis bij de vijand, over joden
en moslims in Nederland.
Ik kijk nu al uit naar de per
soonlijke biografie die ik over
papa wil schrijven. Om zo'n
vrije, creatieve loopbaan vol
te houden, met alle ups en
downs, moet je wel aardig
eigenwijs zijn. Gelukkig heb
ik die eigenzinnigheid van jou
geërfd. Dus dank je. Jij hebt
me gemaakt tot wie ik vandaag
de dag ben.
Liefs, Natascha
Anet Bleich (67)
schreef boeken
over onder andere
feminisme, Neder
lands racisme en
vrouwen op het
Binnenhof, en bio
grafieën van Joop
den Uyl en Max van
der Stoel.
Natascha van
Weezel (32) heeft
een column in
Trouw, samen met
haar vader, journa
list Max van Wee
zel. Van haar hand
verschenen Magere
jaren; Anorexiadag-
boek, De derde
generatie; Kleinkin
deren van de Holo
caust en Thuis bij
de vijand; Moslims
en joden in Neder
land.
ZATERDAG 23 MAART 2019 35
