ADRI TRIMPE NA 65 JAAR DE GROENTEZAAK UIT EN HET WITTE DOEK OP
Vlissingen; een stevige, gure wind waait
over Boulevard De Ruyter. Op de zicht-
locatie van Adri en Francien Trimpe is het
een drukte van belang. Familie en kennis
sen steken de helpende hand toe. Of ze
komen gewoon even langs voor een
praatje. Adri en Francien Trimpe (beiden
inmiddels 84 jaar) moesten anderhalf jaar
geleden om gezondheidsredenen, na 65
jaar, noodgedwongen stoppen met hun
groentezaak. Een hard gelag voor Adri.
Documentaire
Helge Prinsen zag er een documentaire
in en 'Van verlies kun je niet betalen' is
een internationaal succes. Na de première
tijdens Film by the Sea in Vlissingen werd
het portret onder meer bekroond met de
PZC Publieksprijs en op 30 maart vindt in
Boston de Amerikaanse première plaats.
Adri en Francien werden ook uitgenodigd
om mee te gaan naar Amerika, maar zo'n
lange vliegreis zagen ze op hun leeftijd niet
zitten. Adri is zijn hele leven groenteboer
geweest aan het Groenewoud in Vlissingen.
"Na de lagere school moest ik aan de slag
in de groentezaak van mijn vader. Gingen
we met een steekkarretje langs de deuren.
Een kilo aardappelen voor negen cent en
een kilo uien voor een kwartje. 'Een krop
sla, drie voor een kwartje'. 'Pruimen rond,
zeven voor een pond'."
Kolkende golven
Werk dat echt in je moet zitten, mijmert
Adri. "Ik heb het altijd met veel liefde ge
daan. Het was mijn leven. Vandaar dat het
zo moeilijk was de handel te moeten verla
ten. Stoppen was het ergste dat me kon
overkomen." Hij tuurt samen met zijn
vrouw Francien vanuit hun fraaie apparte
ment aan Boulevard De Ruyter over de kol
kende golven van een woeste Wester-
schelde. "De lucht is vandaag grijs, maar
bij helder weer kun je aan de overkant
Breskens heel goed zien. Als de zon 's-mor-
Pennetje
Een computer is er nooit aan te pas
gekomen. "Alles met het pennetje. Bestel
lingen noteren, rekeningen schrijven. Ik
bracht bestellingen naar hotels en restau
rants zoals bijvoorbeeld Piccard, waaraan
ik zeker veertig jaar heb geleverd. Nee, ik
ben zelf nooit op café geweest. Wie aan de
horeca levert, moet er verder zo weinig mo
gelijk komen." Zijn oude VW-bus en Opel
Rekord Berlin blijven netjes in de garage
staan. De oldtimers zijn mooie herinnerin
gen aan een beroep dat hij altijd met veel
liefde heeft uitgeoefend. o
we ook wel eens met de veerboot naar ken
nissen in Breskens."
Jobhoppen
Het moderne jobhoppen staat in schril
contrast tot het ouderwetse beroep van
groenteboer. ,,Ik ben mijn hele leven
groenteboer geweest. Het kwam niet in je
op een ander beroep te kiezen. Je ging door
tot het einde. Het vak van groenteboer is er
nauwelijks nog. De meeste kleine onderne
mers hebben het moeilijk, maar kunnen
het financieel niet aan om te stoppen. 'Je
kan pas kopen als je centen hebt' zei mijn
vader. Dat gaat nog steeds op. Onroerend
goed kun je het beste, net als wij altijd heb
ben gedaan, direct betalen. Dat is de weg."
echt gestoken. Toch heb ik hem tegen zijn
borst en tegen zijn kop geschopt. Hij
vluchtte uiteindelijk weg." Meteen daarna
was het weer business as usual voor de
groenteboer. Stoppen met de zaak kwam
niet in hem op. De bel gaat. Frans en Ada
Wijkel-Trimpe. Ada is met haar 73 jaar de
elf jaar jongere zus van Adri. Als 14-jarig
meisje moest ze mee gaan helpen in de
groentezaak: "Ik wilde graag gaan stude
ren, maar dat ging in die tijd niet. Werken
ging voor." Vele jaren later ging ze opnieuw
hand- en spandiensten verrichten in de
groentezaak. Vanwege de broze gezondheid
van Adri en Francien. "Tot op een gegeven
moment werken echt niet meer ging voor
mijn broer en schoonzus. Het was
gewoon op." Zus Ada was de
verbindende factor met
regisseuse Helge
Prinsen. In die do
cumentaire kan
broer Adri er,
eufemistisch
uitgedrukt,
maar weinig
begrip voor
opbrengen
dat zijn zus
en zijn
zwager zo
nodig op va
kantie moe
ten. Hoe kijkt
hij er nu op
terug? Is de
groenteboer in
ruste inmiddels mil
der gestemd? "Nee, ik
ben bikkelhard op dit ge
bied. Vakantie past niet bij het
werk. Wij zijn zelf nooit op vakantie ge
weest. Geen behoefte aan en ook geen tijd.
Alleen gingen we af en toe eens een paar
uur naar onze bungalow in Oostkapelle om
een luchtje te scheppen. En vroeger gingen
gens om half acht schijnt, heb je hier het
mooiste zicht dat er kan wezen." Het zijn
lichtpuntjes in zijn leven. En koren op de
molen van Francien. Zij vindt dat Adri 'niet
zo zwaarmoedig' moet doen.
Vrolijk
Adri zucht: "Natuurlijk zou het mooi zijn
om 100 jaar te worden, maar dan wel met
de zaak. Zonder de handel vind ik het ver
schrikkelijk." Toch zijn er vrolijke noten.
Zoals 'een meisje van de thuiszorg' dat ie
dere week langs komt. "Ze voetbalt en als
ze gewonnen heeft is ze vol enthousiasme.
Na verlies is ze niet te genieten, haha. Dan
roep ik 'gecondoleerd'." Werk was altijd zijn
enige hobby. Wel kijkt hij ter ont
spanning zo nu en dan naar
voetbal op TV. "De wed
strijden van Ajax
tegen Real Madrid?
Die waren wel
aardig, maar ik
ben voor Fey-
enoord. Dit
seizoen ga ik
zelfs voor
het eerst
van mijn
leven een
wedstrijd in
de Kuip be
zoeken. Dat
vroeg een
marktkoopman
uit Vlissingen
me."
Overvallen
Adri, die medio juni 85
wordt, had hart voor de zaak en
was voor de duvel niet bang. Ook niet als
hij in de groentewinkel werd overvallen.
"De eerste keer, ruim 25 jaar geleden, stond
er iemand met een mes voor me en de
tweede keer, vijf jaar geleden, werd ik ook
Affiniteit
De gewezen groenteboer blijft altijd
affiniteit met het vak houden. "Ik geniet
van de handel. Elke week komt er nog een
grossier langs om even bij te praten. Zo
weet ik precies wat de prijs is van een kilo
tomaten uit Spanje. En ook in de krant hou
ik de handel bij." 'Nel uit De Pauw', een
goede kennis, hoort het allemaal met een
glimlach aan in de gemoedelijke woonka
mer. Adri leverde jarenlang aan het cafeta
ria van Nel. Enorme frietaardappelen,
maar natuurlijk ook allerlei verse groenten.
tekst HENK VAN DE VOORDE fotografie RUBEN OREEL EN MARCELLE DAVIDSE
Foto links (2016): Het echtpaar Francien en Adri Trimpe in
hun groentezaak aan Het Groenewoud.
Foto boven (2019): Samen in het appartement aan Boulevard
De Ruyter met 'het mooiste zicht dat er kan wezen'.
'Je kan pas kopen als je
centen hebt'
11
