II
t9 7
pt8§
8 ZEELAND
DEBUUT DICHTBUNDEL ROGIER DE JONG
Olijven
Willemien wist dat ze niet lang meer
had. In het jaar 2000 werd borstkanker
geconstateerd. Leuk als je ons leven
opschrijft als ik er niet meer ben, zei ze tegen
haar man Rogier. In 2003 overleed ze.
Zaterdag 23 maart presen
teert Rogier de Jong
(1952) zijn poëziebundel
Memento in Aardenburg.
'Voor Willemien Blanken
(1954-2003)' staat er na de titelpa
gina.
Het is niet het boek geworden waar
Willemien om had gevraagd. Ze wist
dat haar man kon schrijven. Na een
loopbaan als orthopedagoog had hij
halverwege de jaren tachtig een car
rièreswitch gemaakt en was in
Zwolle zelfstandig reclametekst
schrijver geworden. Met succes. Ro
gier: „Als speciale schrijfklus had ik
een biografie geschreven van een
vrouw die multiple sclerose had.
Zo'n verhaal stond Willemien voor
ogen, over haar, over ons leven. Maar
ik wilde geen herhalingsoefening.
Toen dacht ik aan een echte roman.
Echter, precies in 2003 kwam Kluun
met zijn Komt een vrouw bij de dokter.
Als ik een roman zou schrijven,
moest ik over Kluun heen. Dat zag ik
niet zitten. Zo diende zich de vraag
aan: wat dan wel?"
een nobel gezicht, ze was een
kettingrookster. Ik vond haar
poëzie mooi, helder, toe
gankelijk. Dat geldt ook
voor het werk van Judith
Herzberg. Hans Verhagen
is de andere dichter die
me met zijn bundel Dui
zenden
Zonsondergangen een knal
gaf. Ik herinner me het in
groen en goud uitge
voerde boek, hij zocht de
randen op van de kitsch.
Larmoyant
Op mijn twintigste had ik succes,
op voorspraak van Rutger Kopland
werd één van mijn gedichten ge
publiceerd in het gerenom
meerde tijdschrift Tirade.
De vraag van Willemien bracht na
haar overlijden de poëzie terug. In de
loop van vijftien jaar ontstonden er
tientallen gedichten, waaruit er nu
49 zijn opgenomen in Memento. Ro
gier vertelt: „Aanvankelijk waren de
gedichten niet goed genoeg, te lar
moyant. Je hebt rouwbeklag en
rouwverwerking. Door me op herin
neringen aan het leven met Wille
mien te richten, hoopte ik poëzie te
gaan schrijven die goed genoeg zou
zijn om te publiceren. Het pro
bleem was dat het verleden zich
terugtrok, ik kon me te weinig
herinneren.
Eerbetoon
Hierbij dacht ik aan Orpheus
die zijn geliefde Eurydice uit de
onderwereld gaat halen. Hij mag
niet omkijken, want dan zal hij
haar verliezen. Zo realiseerde ik
me dat ik mijn verloren geliefde niet
uit het verleden kon terughalen. En
diende zich de vraag aan: hoe ga ik
om met het eerbetoon aan Wille
mien, mag ik met gebeurtenissen
op de loop gaan, mag ik in-
Heb ik recht gedaan
aan de vraag van
Willemien? Eigenlijk
niet, ik ben ermee aan
de haal gegaan
Inmiddels woont Rogier de
Jong aan de Peurssensstraat in
Aardenburg. Ria, die net als
hij haar partner verloor, is
zijn nieuwe echtgenote. Zij
wilde het liefst bij haar fa
milie in Vlaanderen wonen.
Rogier vond dat als geboren
Groninger net een stap te
ver. Zeeuws-Vlaanderen,
Aardenburg bijna op de
grens: ze noemen het beiden
'een prachtig compromis.'
Vasalis
De vraag over het schrijven hing
lange tijd boven de markt. Rogier: „In
mijn jonge jaren schreef ik gedichten.
Vasalis, mevrouw Droogleever For-
tuyn, was in mijn geboortestad Gro
ningen mijn buurvrouw. Ik herinner
me haar als een fragiele vrouw met
kleuren? Toen ik op die vraag beves
tigend antwoordde begon mijn poë
zie te leven. Ik ging vooruit kijken en
begon het verleden te herscheppen
en te reconstrueren."
De nieuwe bundel is opgenomen in
het poëziefonds van uitgeverij
Liverse en er verscheen een voorpu
blicatie in het tijdschrift Meander.
Rogier: „Of ik met deze bundel recht
gedaan heb aan de vraag van Wille
mien? Eigenlijk niet, ik ben ermee
aan de haal gegaan. Willemien had
niet zo veel met poëzie, ze las lie
ver vrouwenromans van Sylvia
Plath en Marlen Haushofer.
Spijt? Dat moet dan maar de
prijs zijn die ik betaal."
vrijdag 22 maart 2019
GO
Voor Willemien,
maar anders
Gedichten
1 i
En zo reisden wij van een
zonnig eiland naar een dor
gebied, een woestijn.
Op die vlakte stapte
jij uit en reisde
ik alleen verder.
Jaren later kwam
ik aan op een
tochtig perron.
Thuis opende ik onze koffer
en vond in de voering een paar
verdroogde olijven.
Toen pas kon wat vast
zat ontsloten worden toen pas
schreeuwde ik tegen het raam
dat je weg was en schreeuwde
het raam terug dat je voor altijd
weg zou blijven.
Dichter Rogier de
Jong met zijn nieuwe
gedichtenbundel Me
mento.
FOTO BOAZ TIMMERMANS
Jan van Damme
Aardenburg
Daarna kreeg ik het te druk met mijn
carrière, het dichten kwam er niet
van."
-Rogier de Jong
Rogier de Jong: Memento. Ge
dichten - Uitgeverij Liverse,
66 pagina's, 21,95 euro.
Presentatie: zaterdag 23
maart in 'In het Herenhuis'
in de Sassenstraat in
Aardenburg. Aanvang
20.00 uur. Met poëti
sche bijdragen van
Delphine Lecompte,
André van der Veeke
en Tijs van Bragt.
