Ondine
Vlissingen, dat zich
God weet waar
schuilhield
t
In het nieuws
Uit het nieuws
Amber loopt mee met klimaatmars
Als strontvlieg in de optocht
DEZE WEEK IN Z.
'We hebben
maar één
aarde'
'We hebben
zó veel lol
gehad'
Verliefde
zielen
ronden alles
naar boven
af
15 ARTS ZIET
TOENAME
EENZAME
DOOD
18 SINGLE 21 TRINETTE
SUPERMOM TERUG BIJ
BERNADETTE MOLUKS
ROMBACH MONUMENT
Die eerste dag, aan het strand van Vlissingen. Die
imposante schepen op de Rede, zo dichtbij dat
het leek of ik ze aan kon raken - magisch vond ik
het. Vlissingen had direct mijn hart gestolen.
Het station zinderde in de zon, met gloeiend
gele bakstenen. O, wat hou ik van baksteen. Schok van her
kenning toen de trein piepend tot stilstand kwam. Ook in
Kampen, mijn toenmalige woonplaats, maakte het stoot-
blok aan het eind van de spoorrails duidelijk: hier houdt al
les op. Ook daar was de woelige Randstad ver weg, kon je
zondags een kogel door de straat schieten, ook daar sloegen
de golven tegen de kade.
ligusterhaag, waar doorheen de felle kleuren schemerden
van reusachtige, opgeslagen boeien. Verder was er alleen die
lange weg naar Vlissingen, en dat was prima. De delicate,
witte pluimpjes van de
bloeiende liguster verspreid
den een zoete, kruidige geur.
Zon koesterde mijn huid. Ik
was verliefd: op Vlissingen.
Later, veel later, vertelde
een vriend me over zyn eer
ste kennismaking met het
stadje. Samen met een maat
deed hij de Tienertoer. Vlis
singen was het einde van de
wereld, constateerden ze. Er
was een station, en daarom
heen niks. Verbaasd keken
ze om zich heen, haalden
hun schouders op en stapten
weer in de trein. Weg van
Vlissingen, dat zich God
weet waar schuilhield.
verliefd. Verliefde zielen
ronden alles naar boven af.
De wind is niet guur, maar
verfrissend. De stilte niet
saai, maar ontspannend. De
lege straten zijn niet doods,
maar kalm en schoon. Het
Zeeuwse land, met zijn
weidse vergezichten, is niet
leeg maar open.
De verliefdheid wel. Soms
trakteer ik mezelf op een
uitje Randstad. Dan geniet
ik van het multiculti geroe
zemoes en ga op zoek naar
gekke winkeltjes die in Zeeland failliet zouden gaan, want
te veel niche om hier genoeg klanten te trekken. Dan zit ik
op een terras en bekijk de bonte stoet voorbijgangers. En
dan, als ik genoeg gekkigheid gezien en gedaan heb, keer ik
terug naar Zeeland om weer adem te halen. Ik ontspan als
de laatste Randstadfile achter me verdwijnt. Nog even, dan
ben ik weer thuis.
mindere kanten. Slecht openbaar vervoer. Weinig banen
voor hoger opgeleiden. Die vreemde neiging om elke boom
die eindelijk wat omvang krijgt om te hakken. Die trots op
Zeeland, die soms akelig dicht in de buurt komt van chauvi
nisme. En toch, toch hou ik van Zeeland.
grappig. Wat ik hier mis, in de discussie over zijn columns,
is een beetje zelfspot, een beetje humor, wat relativerings
vermogen.
in de file. En wij zitten heerlijk hier.
Er is nü actie nodig. Daarvan wil
studente Amber van der Heijden
(21) uit Vlissingen politici en an
dere mensen overtuigen. Ze loopt
vrijdag mee met de Zeeuwse kli
maatmars in Middelburg. ,,We
hebben maar één aarde. We moe
ten niet bezuinigen op het milieu
en op duurzaamheid, want we
kunnen dit later niet meer goed
maken. Daar wil ik dik voor gaan."
Ira von Harras, directeur van de
Zeeuwse Milieufederatie (ZMf),
nam het initiatief voor de klimaat
mars, in navolging van de klimaat
mars in Amsterdam, die morgen
plaatsvindt. Amber voelde zich
meteen aangesproken. ,,Voor som
mige jongeren is het lastig om aan
de klimaatmars in Amsterdam
mee te doen, omdat ze dan ver
moeten reizen. Zeeland lijkt vaak
een vergrijsde provincie, maar met
deze actie willen we laten zien dat
hier ook jeugd aanwezig is en dat
hier ook verandering plaatsvindt.
Ik ga al mijn vrienden oproepen
om mee te doen."
Amber doet haar best om zo
duurzaam mogelijk te leven. ,,Ik
eet niet elke dag vlees, ik laat de
kraan niet lopen en zet de verwar
ming lager. Ik hoop dat andere
mensen ook hun mindset veran
deren. Maar de overheid moet voor
de grootste verandering zorgen,
door een CO2-belasting in te voe
ren voor bedrijven. Dat zijn de
grootste vervuilers."
Jongeren én ouderen kunnen
zich aansluiten bij de klimaatmars
in Middelburg, op vrijdag 15 maart.
Aanvang: 15.00 uur. Start: Abdij
plein.
Het was een carnavalsfeest als
vanouds: bier, kostuums en veel
gezelligheid. ,,Nu moeten we weer
een jaar wachten", zegt Karin Voet
(49) uit 's-Heerenhoek. ,,Maar we
hebben weer zo veel verhalen:
daar kunnen we nog weken mee
vooruit."
Het hoogtepunt van het week
end? Dat was zonder twijfel de op
tocht op zondag. Samen met haar
vriendin Irma Pieters ging Voet
verkleed als 'maeneschieter'. ,,Dat
betekent strontvlieg op z'n Beve-
lands", licht ze toe. De twee vrou
wen droegen zwarte vliegenpak-
ken, en op een karretje trokken ze
een enorme bruine drol voort.
,,Die hadden we gemaakt van
bruine fleecedekens. We snuffel-
den aan mensen uit het publiek,
en als we iemand vreemd vonden
ruiken, dan vergeleken we hem of
haar met iemand anders. We heb
ben zó veel lol gehad. We hebben
er zelfs de eerste prijs mee gewon
nen." Op de andere dagen gingen
de dames verkleed als 'twi pronte
wuuven', met roze pruiken. ,,Maar
zelfs toen herkenden de mensen
ons nog van de optocht. Als we
langsliepen haalden ze hun neus
op. Heel erg leuk."
De PZC-redactie interviewde
Voet vorige week over haar uitga
ven tijdens carnaval. De eerste
prijs in de optocht leverden een fi
nanciële meevaller van 45 euro op.
,,Maar daar gaat het natuurlijk niet
om. Het gaat om de leut."
De weg naar de stad voerde langs een hoge, diepgroene
Nee, zij waren duidelijk niet
De liefde ging niet over.
Nee, verliefd ben ik niet meer - Zeeland heeft ook zijn
Marcel van Roosmalen niet. Ach. Ik vind hem best
Ja, Zeeland is leeg en stil. Nou en? Hij staat straks weer
ZATERDAG 9 MAART 2019 GO
Tunnelvisie
KIEK! P 12-13
14 Saskia Noort: Harige oksel als statement
15 Zo doen zij dat: Brazilië gaat aan het gas
18 Comments likes: Hoe was het op sociale media?
22 Werk in de Hedwige: Nieuwe natuur komt eraan
23 Zo gezien: Kapelle moet Blauw Wonen omarmen
