,,Nee joh, volstrekt niet. Ben je gek. Er zijn
weinig personen meer heteroseksueel dan
ik. Maar ik ben ruimdenkend. Alles en ie
dereen vind ik goed en aardig.''
anderen voor me, maar die hebben natuur
lijk altijd wat te zeiken.''
En nu is er dus de biografie-die-geen-
biografie-genoemd-mag-worden. In Lex
Harding, 50 jaar media en popcultuur schrijft
Ton van der Lee over de roemruchte jaren
op het Veronica-schip, de hogere omroep
politiek, over collega-deejays Rob Out en
Adje Bouman en over Hardings talrijke
ontmoetingen met sterren uit binnen-
en buitenland.
Daarmee komen we bij de kern van dit
gesprek, want laat Harding daar maar over
vertellen. Over Tina Turner, over Queen,
kom maar op. Harding: ,,Best, die insteek,
maar wel met een opmerking vooraf: ik heb
me nooit opgedrongen aan die artiesten. Ik
heb ze nooit om handtekeningen of iets
dergelijks gevraagd.''
Jimi
Hendrix
Lex Harding, in 1945 geboren als Reinhard
Lodewijk den Hengst in Boskoop, rommelt
wat in zijn ruime werkkamer in zijn land
huis op de Veluwe, in de bossen buiten Nij-
kerk. Zoekt een schoteltje om de thee-ei
eren op kwijt te kunnen, maar kan er geen
vinden. Uiteindelijk schuift hij drie koekjes
- één met stukjes chocola, twee Italiaanse
amandelkoekjes - van een bordje. ,,Leg die
thee dan maar hierop neer. Dit is trouwens
witte thee, erg lekker. En die koekjes zijn
voor jou hoor, allemaal.'' Gezien zijn slanke
figuur negeert Harding wel meer koekjes.
Hoewel hij in 1989 zijn laatste radiopro
gramma presenteerde, is hij nog altijd
druk. Met zijn kleurrijke tuin op het Nij-
kerker landgoed, met het vastgoed dat hij
bezit binnen de Amsterdamse grachten
gordel en op Bonaire. ,,Nou ja, dat doen
Nogmaals, ik wilde het ergens anders
over hebben, maar dit roept de vraag
op: ben je ook van de mannen?
„Voordat ik bij de
radio kwam was ik
manager van een
bandje, The Flower.
Ik had een goede
band met impresa
rio Paul Acket, die
in 1967 artiesten re
gelde voor de Hippy
Happy-beurs in de
oude Ahoy in Rot
terdam. Een rechte
hal, een podium van
nog geen meter
hoog en één kleed
kamer. Daar bevon
den alle artiesten
zich. Dus niet alleen
The Flower maar
ook Jimi Hendrix,
want hij trad na ons
op. Ik had mijn foto
toestel bij me, zet
die gasten van mijn
bandje naast Hen-
drix en zeg: 'Jimi,
look eens effe here'.
Hendrix was op dat
moment op zijn top.
Hij lag op het po
dium te kronkelen
met z'n gitaar, hij
neukte 'm gewoon.
En sloopte hem
daarna volledig.
Zo heftig, zo intens.
Hij had een drum
mer en een bassist
bij zich voor het
ritme, de rest deed-
ie allemaal zelf. Het
leek alsof je een
heel orkest hoorde,
maar het kwam toch
echt uit één gitaar.''
Lex Harding, 50 jaar media
en popcultuur van Ton van der
Lee verscheen zojuist bij Just
Publishers (€22,50).
ZATERDAG 9 MAART 2019 25
