NIEUWS 13
KORPSCHEF LIESBETH HUYZER
Het vertrouwen van politiemensen in hun
leiding is flink gedaald, bleek deze week uit een
interne peiling. Liesbeth Huyzer, die deel
uitmaakt van de korpsleiding die onder vuur
kwam te liggen, moet de schade repareren.
Onlangs was Liesbeth Huyzer (57)
nog op werkbezoek bij een politie-
eenheid in het oosten van het land.
Moet je vaker doen, kreeg ze te horen.
Wat ze daar niet weten: ze dóét het
vaker, zeker twee keer per maand.
Maar in een organisatie met tiendui
zenden werknemers kan een leiding
gevende nooit zo vaak op de werk
vloer te vinden zijn dat iedereen het
gevoel heeft de leden van de korps
leiding écht te kennen. „Hoeveel
werkbezoeken je ook aflegt, je blijft
ver af staan van collega's op de
straat.''
Misschien dat de politiemensen
op de werkvloer en leidinggevenden
- de korpsleiding in Den Haag
voorop - daardoor recht tegenover
elkaar kwamen te staan tijdens de
cao-onderhandelingen eind vorig
jaar. De hoogste baas van de politie,
Erik Akerboom, tekende samen met
minister Grapperhaus de 'inzetbrief.
Hij probeerde uit te leggen mee te
willen praten namens zijn werk
nemers, maar veel werknemers
gingen ervan uit dat hij stelling nam
tégen hen. De kritiek op de korpschef
werd fel en persoonlijk. De boosheid
ging om meer dan alleen het salaris -
het dreigde een afrekening te wor-
den. Uit een interne peiling die deze
week naar buiten kwam, blijkt het
vertrouwen van politiemensen in de
leiding beschadigd. De politie scoort
een onvoldoende op het gebied van
werkgeverschap en leiderschap.
Huyzer: ,,Ik geloof niet dat er in es
sentie iets mis is tussen die twee.
Uiteindelijk willen we hetzelfde: het
beter doen, voor de veiligheid van de
burger. Als je daarover in gesprek
gaat, is de verbinding er zo weer.''
,,De korpsleiding werd een symbool
voor wat zich de afgelopen jaren bin
nen de politie heeft afgespeeld. We
zijn groot geworden; 26 korpsen zijn
samengevoegd tot één instantie met
meer dan 60.000 functies. Veel
kwam op afstand te staan: de directe
ondersteuning, de hr-manager. En
juist tijdens cao-onderhandelingen
kom je toch al snel tegenover elkaar
te staan. Onze medewerkers hebben
zich jarenlang verlaten gevoeld,
veronachtzaamd. We moeten het
contact met elkaar nu weer herstel
len. Wat scheelt: de reorganisatie is
nu echt klaar. We gaan een nieuwe
fase in.''
Politiemensen moeten zich op
nieuw gaan herkennen in hun orga
nisatie, zegt Huyzer. ,,We gaan weer
zorgen voor een groepsgevoel, het
werk centraal stellen, met als thema
klein binnen groot. Onze mensen
moeten ruimte krijgen om hun ver
schillende talenten in te zetten. De
functie bepaalt niet wat ze doen, ze
bepalen dat zelf.''
Simpel voorbeeld: er is ruimte om
zelf de roosters in te vullen, die door
de krapte bij de politie maar moeilijk
rond te krijgen zijn. Maar alles wel
binnen de kaders van die ene natio
nale politie, want die blijft. ,,Het gaat
om een gezamenlijke focus.''
Huyzer ziet de toekomst weer met
vertrouwen tegemoet. Dat is anders
geweest. Ze was bezorgd toen de
politie er plots veel taken bijkreeg,
door de vluchtelingenstroom naar
ons land, terreurdreiging en de toe
name van incidenten met verwarde
personen door bezuinigingen in de
zorg. Het dreigde in een toch al
krappe bezetting te veel te worden.
,,We zijn wereldwijd beroemd om
onze verankering in de wijken. Dat
mogen we niet kwijtraken.''
Het is op het nippertje, maar er is
nu tijd om op adem te komen en de
gelederen te sluiten, gelooft ze.
,,Ik denk het wel. Als vrouw denk je
toch wat minder in machtsposities;
de nadruk op samenbinden is groter.''
In dat kader hoopvol: hoewel de
politie bekendstaat als een mannen-
bolwerk, ziet Huyzer de verhoudin
gen verschuiven: 40 procent van de
Als vrouw
denk je toch
wat minder in
macht; de
nadruk op
samenbinden
is groter
politie is vrouw en die vrouwen drin
gen steeds vaker door tot leidingge
vende functies. ,,In het management
is 43 procent vrouw. Mooi signaal: ze
voelen kennelijk geen drempel zich
te melden en ambitie te tonen.''
Blijkbaar ontbreekt niet alleen het
glazen plafond, maar ook de 'plak
kende vloer', die maakt dat vrouwen
zich afvragen of ze een functie wel
aankunnen of moeten willen.
Lachend: „Natuurlijk, ik ben een
vrouw. Maar ik had mensen om me
heen, vooral ook op de werkvloer, die
me vertelden dat ik het kon. Ik heb
daarnaar geluisterd.''
Huyzer oogst inmiddels zelfs bin
nen de zo kritische vakbonden lof
voor wat ze wil doen. Toch is er die
ene smet op haar blazoen: ze raakte
betrokken bij de rel rondom de
Amsterdamse politiecommissaris
Ad Smit, die wordt vervolgd voor het
fêteren van vrienden en familie met
geld van de politie. Huyzer liet haar
kinderen plaatsnemen op voor de
politie gereserveerde stoelen, terwijl
ze zelf aan het werk was in de Arena.
Ze betaalde het geld voor de stoelen
terug en betuigde spijt.
Pijnlijk?
,,Ja, ik zie dat ook wel als een smet op
mijn blazoen. Maar het valt me ook
op hoe snel je naam wordt genoemd,
zonder dat de feiten helemaal bekend
zijn. We zijn allemaal mensen en
maken allemaal fouten. Het gaat
erom hoe je daarmee omgaat. Leuk is
anders, maar ik heb gepoogd volledig
transparant te zijn.''
vrijdag 8 maart 2019
'Hoeveel werkbezoeken je ook
aflegt, je staat ver van de straat af'
M Korpschef
Liesbeth
Huyzer in
gesprek met
agenten die
werken in
de Tweede
Kamer.
„Vrouwen bij
de politie
voelen geen
drempel open
lijk ambitie te
tonen.''
FOTO MARLIES
WESSELS
Carla van der Wal
Den Haag
Is er sprake van een tweedeling bij
de politie, leiding versus de werk
vloer?
Dat gevoel krijg je niet als je ziet
hoe fel de kritiek op de korps
leiding is geworden.
Maakt het een verschil dat u vrouw
bent?
-Liesbeth Huyzer,
korpschef
Heeft u zich zelf weleens afge
vraagd of u deze baan wel moest
nemen?
