9
Oud-topbokser Rudi Lubbers is
drie weken terug in Nederland en gaat
voorlopig niet meer weg. Zijn Ria, die
meer dood dan levend uit hun
zwerversbusje in Bulgarije werd
gehaald, is dementerend.
Als ik een camper zou hebben, zou
ik met Rietje op reis kunnen. Dan
zou ik haar gewoon aan een touwtje
bij me houden
woensdag 27 februari 2019
Tonny van der Mee en Victor Schildkamp
Rudi leefde van zijn AOW-uitkering, 1050 euro
per maand. ,,Alles is daar drie keer goedkoper. Zo
lang je geen rare dingen doet, kun je daar prima
van leven. Ik was een tevreden mens. Ik kon eten
en drinken, had mijn pleziertjes, kon lekker langs
het strand en in het bos wandelen.''
Hij woonde op verschillende plekken. Zelfs
enige tijd gescheiden van Ria, die graag bij haar
zoon wilde blijven. ,,Rietje heeft alleen de kermis
in haar hoofd. Ik wilde andere dingen.''
Lange tijd was er geen vuiltje aan de lucht, tot de
AOW van Ria werd stopgezet. ,,Waar ze woonde,
kwam geen postbode. De post werd 200 meter van
haar huis onder een grote kei gelegd. Je moest elke
dag zelf kijken. Dat wisten we niet. We kregen dus
nooit post uit Nederland.''
Lubbers somt moeiteloos het telefoonnummer
op dat hij telkens belde: 0475-368010, de Sociale
Verzekeringsbank in Roermond. ,,Toen haar AOW
werd ingehouden, leefden we alleen van mijn uit
kering. Ik kan Rietje niet alleen laten zonder geld.
Ik voel me verplicht voor haar te zorgen.''
Die belofte deed Lubbers zijn vader ooit op zijn
sterfbed. Na een potje kaarten in de woonwagen,
stortte zijn vader ineens in elkaar. ,,Hij is in mijn
armen gestorven. Mijn vader heeft mij gevraagd of
ik altijd voor Ria wilde zorgen. Ik heb geknikt.
Daarom is Ria mijn hele leven bij me.''
Ria en Rudi zijn al ruim veertig jaar onafschei
delijk. Soms kunnen ze niet mét elkaar, maar nog
vaker kunnen ze niet zónder elkaar. Zijn liefde
voor Ria verbond hem ook aan de vele zwerfhon
den waar zij zich over ontfermde.
Daardoor ging het begin juni vorig jaar mis in
hun laatste huis in Kosharitsa. Eén dag voordat het
programma Andere Tijden Sport hem daar opzocht,
werden ze het huis uitgezet vanwege de overlast
van hun vijftien honden. De meeste honden wer
den in beslag genomen. ,,We hebben eerst een paar
dagen in het busje voor de deur gestaan. De eige
naar van het huis wilde ons daar weg hebben. Het
busje was al kapot dus ze hebben het weggesleept
naar een plek langs een landweg. Ria wilde de
hondjes niet wegdoen, dus we konden geen kant
op. Zij ging achterin het busje liggen, ik sliep
voorin de cabine.''
De beelden van d^e plek 'in de rimboe' raakten
een maand geleden heel Nederland recht in het
hart. Zeker toen bleek dat de situatie van Rudi en
Ria penibel werd. De deur van het busje was kapot
en Ria was doodziek geworden.
Knoflookpepertjes
,,Ze lag achterin het busje en wilde er niet meer
uit. Ik maakte broodjes met knoflookpepertjes, to
maat en een sausje om te overleven. De volgende
dag lag de helft op de grond, weggemoffeld, of aan
de hondjes gegeven. Maar ze maakte niet duidelijk
dat ze hulp nodig had. Ik zei: Riet, dit gaat zo niet.
Maar zij wilde een kacheltje kopen en na de winter
weer de kermis op. Ze heeft het er nu nóg over dat
ze de kermis weer op wil.''
De winter was redelijk mild. Dorpsbewoners
brachten een matras en dekens. ,,Mensen zeiden:
Rudi, straks slaat het weer om en dan vries je
dood. Ik dacht: dat zal wel meevallen. Maar er wa
ren drie dagen dat het 6 a 7 graden onder nul was.
Ik had bevroren handen en voeten. Mijn voeten
voelden alsof ik klompen aan had.''
Zelfs nu hij enkele weken in Nederland is, zijn
z'n ledematen nog niet helemaal ontdooid. Maar
de geest is nog helder en zijn geheugen ijzersterk.
Hij lepelt moeiteloos namen uit het verleden op,
statistieken, analyses van zijn bokswedstrijden en
zelfs anekdotes van zijn voetbalcarrière in Uit
hoorn. ,,Ik had een keihard schot, hoor."
Nu laat hij zich noodgedwongen door Nederland
omarmen, het land dat hij jarenlang ontvluchtte
en vervloekte toen hij wegkwijnde in de gevange
nis. De giften en hulpacties stromen nu nog steeds
binnen. Om hem heen staat een team van mensen
dat ervoor zorgt dat hij zijn leven op de rails houdt.
Met de kersverse Stichting Rudi Lubbers After
Sport wil hij zijn ervaringen delen om te voorko
men dat andere topsporters afglijden. Hij wordt
door journalist Charles Groenhuijsen klaarge
stoomd om vijf lezingen te geven.
Drank en drugs
,,Er zijn ex-topsporters die hetzelfde hebben mee
gemaakt als ik. Het ergste is dat je aan de drank of
drugs gaat. Die mensen wil ik leren dat je jezelf
moet blijven. Denk terug aan de sport die je bedre
ven hebt en wees goed voor je medemens."
Als kermiszoon en profbokser heeft Lubbers de
wereld rondgereisd, van Alaska tot Zuid-Afrika.
Het zit in zijn genen: zwerven, leven zonder een
thuis. Maar nu moet hij concessies doen. Zijn Ria
houdt hem voorlopig in Nederland. ,,Dat betekent
voor mij dat ik ook permanent hier moet blijven. Ik
kan niet weken weggaan.''
Hardop mijmerend: ,,Als ik een camper zou heb
ben, kan ik met Rietje op reis. Dan zou ik haar aan
een touwtje bij me houden.'' Zoon Marco lacht:
,,Dat gaat niet gebeuren pa. Dat kin niet meer. Ria
heeft professionele hulp nodig.''
Rudi zwijgt, staart voor zich uit. ,,Ik hoop in de
toekomst iets te vinden waardoor ik elke dag even
bij haar kan zijn en haar een keer kan meenemen.
Rietje kan niet zonder mij en ik wil niet zonder
haar.''
GO
Zwervende
bokslegende
blijft vanaf
nu thuis
voor zijn Ria
f -to
Cv"
