Lekker even vrijaf van
de moeder- en vaderrol
fSa
éfki
fr
jhrfof
Lekker makkelijk
m *T
'Dit boek
is ook
een soort
langgerekt
excuus aan
mijn zus'
IJP* l
tik-
De kinderen houden
enorm van Anna,
ze is de beste
oppas denkbaar
r
4W k
11
*8© X-V'»^*:..
merk je dat niet. Bovendien zegt zo'n
gemiddelde weinig over een speci
fiek individu.
Veel heeft te maken met het feit dat
je het als ouder een tweede keer an
ders doet. Bij hun eerstgeborene ma
ken moeders en vaders meer tijd vrij
om voor te lezen en blokjes te stape
len, blijkt uit onderzoek. Dat komt de
cognitieve ontwikkeling van zo'n
kind ten goede. Bij een tweede is die
tijd er vaak niet. Het nieuwe is er ook
vanaf. Dat brengt dan weer andere
voordelen met zich mee. Ouders zijn
bij een tweede kind meer ervaren,
beter voorbereid ook. Dat zorgt vaak
voor een stabielere omgeving, die
volgens Britse onderzoekers ver
klaart waarom jongere broers en
zussen minder kans hebben op het
ontwikkelen van psychische proble
men.''
De mens is een vergelijkend
wezen, schrijf je ook, maar toch
is het geen goed idee om onze
kinderen in het openbaar met
elkaar te vergelijken. Waarom?
,,Als je als ouder telkens verschillen
benadrukt, dan kan een kind daar
onder lijden. Het kan het gevoel van
eigenwaarde aantasten. Ook schep je
zo al gauw voorwaarden voor rivali
teit. Ik zeg niet dat je door vergelij
kingen een eerste of tweede kind
meteen ongelukkig maakt, maar ik
m De Tweede van
Lynn Berger is ver
schenen bij De Cor
respondent (€20).
denk wel dat een ouder zich bewust
moet zijn van het effect ervan.''
Wat hoop je dat je boek
verandert?
,,Dat ouders beseffen dat de ideeën
die ze hebben over hoe hun eerste en
tweede kinderen zullen zijn, vaak
weinig met die kinderen zelf te
maken hebben. Ze hebben veel meer
te maken met algemene waarheden,
al dan niet gekleurd door het verle
den. Mijn boek is ook een ode aan de
tweede in de rij. Dat verdient die
namelijk wel. Ik ben zelf de oudste en
heb mijn jongere zus, met wie ik heel
veel ruzie maakte, veelvuldig
bevraagd over hoe het is om op te
groeien als 'de zus van'. Mijn boek is
ook een soort van langgerekt excuus
aan haar. Ik ben niet meer de persoon
van toen, maar weet wel dat het niet
altijd makkelijk geweest is voor haar.
Met een beetje geluk brengt dit boek
dus ook enige gerechtigheid en er
kenning.
Het zou ook fijn zijn als mensen
beseffen dat herhalingen bijzonder
zijn. Dat er ook zoveel schoonheid in
zit. Die tweede keer lijkt op iets dat
we al kenden, maar toch is ze anders.
Dat komt omdat we zelf veranderen.
Ik was een andere moeder toen mijn
zoon kwam dan toen mijn dochter
geboren werd. Opmerkzamer,
milder. Het maakt het plaatje rijker.''
Nynke de Jong, Hanneke Hendrix en Alex van der Hulst
schrijven per toerbeurt over zaken die het leven van jonge
ouders gemakkelijker moeten maken. Nynke vindt een oppas
voor een vaste avond in de week een geweldig idee. Om bij te
kletsen, samen te fietsen of spontaan een filmpje te pakken.
Wanneer je kinderen hebt gekre
gen, gaat in de eerste jaren bijna
al je tijd op aan het perpetuum
mobile van de peuter: snot, poep,
slaap, eten, de speeltuin en 'klap
eens in je handjes'. Er zijn in die
jaren een paar zaken die er regel
matig bij inschieten. Het scheren
van je benen, bijvoorbeeld. Maar
ook: tijd voor jezelf. Even helemaal
niks. De tijd die je vroeger had om
te pierewaaien is, als je niet oplet,
met kleine kinderen ineens
verdwenen.
Mijn man ik zijn daar - helemaal
na de geboorte van de tweede -
héél alert op geworden. We gun
nen elkaar relatief veel tijd alleen,
omdat we daar allebei erg gelukkig
van worden. En dat hoeft helemaal
niet ingewikkeld te zijn: de truc
is een gezamenlijke agenda, een
sport uitkiezen die je prima kunt
uitvoeren wanneer de kinderen
's avonds slapen, en niet piepen
als je in je eentje de kinderen naar
bed moet brengen omdat de ander
met vrienden in de kroeg hangt of
in het theater zit.
Je moet het elkaar gunnen, en
zeker geen lijstjes bijhouden
waarop staat hoeveel vrije tijd jij
hebt gekregen versus hoeveel hij
zichzelf heeft toegeëigend.
Maar wat er daardoor wél bij
inschoot, was tijd samen. En dan
niet van die avonden op de bank,
zwijgend de was opvouwend voor
een aflevering van Opsporing
Verzocht. Maar de gezamenlijke
drankjes in een kroeg, zodat je
weer eens kunt vragen hoe het
écht met de ander gaat. En de
fietstochtjes die we vroeger,
zonder kinderen, om de haverklap
maakten. Samen fietsen is de
perfecte manier om bij te kletsen.
En om de ander weer eens te zien
als de persoon op wie je ooit ver
liefd bent geworden, en niet alleen
als de vader van de kinderen.
De lifehack hiervoor is een vaste
dag oppas. Gewoon een oppas, ook
al zijn er nog geen vaste plannen.
En daarom komt Anna vanaf het
begin van de zomertijd elke
woensdagavond bij ons. De kinde
ren houden enorm van haar, ze is
de beste oppas denkbaar. En
mama en papa kunnen weer eens
een rondje fietsen. Of als het weer
te slecht is: een drankje doen in de
kroeg. Spontaan naar het theater
of de bios. Even vrijaf van de moe
der- en vaderrol.
Want we worden zielsgelukkig
van de kinderen. Maar we worden
óók zielsgelukkig van samen een
rondje over de Veluwe fietsen. En
om zielsgelukkig met elkaar te
blijven, zijn die ritjes nodig.
Anders kijken we elkaar over vijf
jaar aan, en denken we: ooit was jij
een vrije jongen van wie ik precies
wist hoe het met hem ging. Maar
dat weet ik eigenlijk al heel lang
niet meer. Dankjewel Anna, dat
we dat horrorscenario kunnen
voorkomen. -Nynke de Jong
Nynke de Jong (33), Hanneke
Hendrix (38) en Alex van der
Hulst (41) hebben kinderen in de
leeftijd van 0 tot 7 jaar. Ze heb
ben de opvoed-podcast Ik Ken
Iemand Die en schreven het
gelijknamige boek.
GO ZATERDAG 23 FEBRUARI 2019
w
wv v-
s - v£k. V iV>
H
»- >n-, v*
LYNN BERGER
DE TWEEDE
