Over stamppot
valt niet
te twisten
GIPHARTS KOOKEILAND
'S^ s* U
Ronald Giphart is de
beroerdste niet en honoreert
het verzoek van een echtpaar
dat onze Hollandse pot niet
te versmaden vindt.
Nietsvermoedend liep ik
over straat, minding my own
business zoals dat in Ameri
kaanse films heet. Plotseling
werd ik staande gehouden door
een man en een vrouw in dikke
winterjassen. Ze zeiden: ,,Weet
je waarover jj eens een stukje
in de krant moet schrijven?"
Prompt schoten me meerdere
antwoorden te binnen. Franse
wijngaardslakken. Vietnamese
loempia's. Amerikaanse koffie-
spread voor op brood (jegh).
Wat Berliner leverworst zo lek
ker maakt. Hoe het kan dat Ja
panse wagyu beef zo geaderd is.
Of ik moreel verwerpelijk ben
omdat ik onlangs in Noorwe
gen walvis heb gegeten. Over de
verslavende smaak van Thaise
kokossoep. Nou ja, dat soort cu
linaire zaken.
Maar ik reageerde verheugd:
het is altijd fijn als iemand
anders onderwerpen bedenkt.
„Hollandse pot", zei de
vrouw.
„Echte Nederlandse stamp
pot", vulde de man aan.
Een tijdje terug laaide in
Nederland de discussie op hoe
erg het is dat we steeds minder
vaak ouderwetsch vaderland-
sche gerechten zouden nutti
gen. Is met de verminderde
aandacht voor Nederlandse
gerechten niet de hele Neder
landse cultuur in gevaar?
,,Terwijl stamppot nu juist
zo lekker is!" zei de vrouw.
,,Het lekkerste dat er is!"
vulde de man aan.
Over smaak valt niet te twis
ten, maar wel te discussiëren.
Ten eerste is er de historische
vraag hoe typisch Nederlands
typisch Nederlandse gerechten
zijn. Daarnaast mogen we vast
stellen dat 'de Hollandse pot'
door de eeuwen heen altijd ge
mengde gevoelens heeft opge
roepen, niet alleen bij buiten
landers, maar vooral ook bij
Nederlanders zelf, met dank
aan ons immer sluimerende
minderwaardigheidsgevoel.
Vriend en vijand zijn het er
over eens dat de Nederlandse
volksaard ('doe maar normaal,
dan doe je al gek genoeg') zich
eeuwenlang weerspiegelde in
onze gerechten. Buitenlandse
bezoekers hebben zich vanaf
de Middeleeuwen altijd scham-
4 J MÏ-.
perend uitgelaten over wat wij
plegen te eten. Zuinigheid was
hier immers troef, wat mede
werd gevoed door het calvi
nisme. Zoals een Portugese
schrijver ooit over onze kook
kunst schreef: 'De ingrediënten
zijn bij voorkeur smaakloos
en reukloos, wat toebereiding
betreft gaat men niet verder
dan zo nu en dan een vleugje
peper, de gerechten worden
zonder fantasie en bijna met
minachting bereid'. Nou,
daar konden we het mee doen.
Toch wil ik geen eetverrader
zijn en op mijn beurt lullig
doen over onze stamppot,
hutspot of andere warme prak
ken, want een goeie Neder
landse schotel vind ik oprecht
niet te versmaden. Daarom zal
ik vandaag het verzoek van het
echtpaar op straat honoreren
met een ouderwetsche Hol-
landsche boerenkoolstamppot.
36
Eten
FOTOSHODYCAREMAN
Meer over dit onderwerp
schreef ik op www.npofocus.nl
