'Ik ben van jongs af
aan geïnteresseerd
in zwarte cultuur,
ik ben ermee
opgevoed'
RECENSIE
Leesvoer voor
twijfelende pubers
reldoorlog, geschreven door twee Neder
landse schrijvers, Marion Pauw en Roxane
van Iperen. Het zou niet in me opkomen
om te zeggen: daar mag jij niet over schrij
ven, dat leed is niet van jou. Ik ben blij dat
ze het doen. Waarover zij schrijven, is een
verhaal van heel Nederland."
,,Ik voel die binding omdat ik al jaren sa
menwoon met een zwarte vrouw en mijn
kind zwart is. Ik ben van jongs af aan geïn
teresseerd in zwarte cultuur, ik ben ermee
opgevoed. Mijn ouders hebben Malcolm X
zien spreken. Ze waren bij de Mars naar
Washington in 1963, waar Martin Luther
King zijn beroemde toespraak hield."
,,Als minderheid heb je een vergelijkbare
positie. Anders, maar vergelijkbaar. Je moet
je verhouden tot de meerderheid. Maar ik
wist al vroeg: de verbondenheid die ik hun
kant op voel, komt niet automatisch bij mij
terug."
,,Toen mijn ouders vertelden dat ze in Har
lem geïnteresseerd naar Malcolm X ston
den te luisteren en iemand opeens riep:
'Hé, wat doen die twee witten hier?' In de
beleving van sommige Surinaamse Neder
landers zijn Joden slavenhouders. Ook al
waren dat sefardische Joden en ben ik, met
mijn familie uit Oost-Europa, van asjkena-
zische komaf."
,,Zo ging dat in mijn vaders familie. Je moet
je voorstellen: als we bij elkaar waren, ging
het binnen vijf minuten over de oorlog. Er
zat een hiërarchie van leed in. Dan vertelde
er een hoe hij midden in de oorlog op zoek
moest naar een andere onderduikplek. Van
die ellende en angst kun je je geen voorstel
ling maken, maar er was ook een broer die
Auschwitz had overleefd. Als die aan
schoof, kon de rest inpakken. Gelukkig kan
ik daar nu op een relativerende manier naar
kijken."
,,Natuurlijk, maar er is een verschil. Toen
ik werd geboren, was de Tweede Wereld
oorlog pas 25 jaar voorbij. Op school wist
elk kind welke winkeliers in de straat fout
waren geweest. Mijn kinderen zitten nu
op dezelfde school, maar geen kind dat nog
weet wat de term 'fout in de oorlog' bete
kent."
,,Ja."
,,Het lijkt me niet verkeerd. Het is prettiger
leven als je niet met zoiets
wordt opgezadeld. Mijn kinde
ren hoeven de oorlog niet met
zich mee te slepen."
Het is een modern
boek, Zij en ik van de
Amerikaanse Nic Stone
(Van Goor, 15+, €20). Ook erg
vol, met twee homovaders van
gemengde afkomst, een lesbi
sche puberette (Jupiter oftewel
Jupe, ook zij heeft een kleurtje),
haar (half)zwarte buurjongen
en soulmate Courtney 'Coop'
Cooper, een half-Chinees
meisje (Rae, 'de nieuwe op
school'), een weggelopen moe
der, worstelingen met (seksu
ele) identiteit en uiteraard ont
luikende liefde.
Alsof dit allemaal niet genoeg
is, lezen we ook nog over een
zoektocht naar een verdwenen,
ooit populaire wetenschapspro
fessor van tv.
Hoofdrolspelers Coop, Rae en
Jupe vertellen elk hun verhaal,
met hun eigen stem. Coop is
hopeloos verliefd op Jupe, die
weer hoteldebotel is van Rae,
die op haar beurt niet weet wie
van de twee ze leuker vindt.
Hun verhalen worden niet syn
chroon, maar opeenvolgend
verteld.
Allereerst: de drie verhalen
lezen heerlijk weg. D e Afro-
Amerikaanse, biseksuele Stone
weet de lezer mee te slepen in
de zielenroerselen van de pu
bers. Wel is het jammer dat je
door de gekozen vorm delen
van het verhaal mist en de ove
rige personages zo plat als een
dubbeltje blijven.
De speurtocht naar de spoor
loze tv-professor wordt amper
uitgewerkt en alles loopt wel
heel gunstig af. Maar dat hin
dert niet: de drie inkijkjes heb
ben genoeg te bieden voor twij
felende pubers, en voor hen die
denken wél alles zeker te we
ten. —Annet de Groot
34
Lezen
In hoeverre voelt u als Jood binding met
de zwarte gemeenschap?
Ik bedoel: speelt het feit dat je Joods
bent een rol in die verbondenheid?
Wanneer kwam u daarachter?
In uw boek kibbelt de familie over de
vraag wie het grootste slachtoffer is.
Praat u met uw kinderen over uw fami
liegeschiedenis?
Het slijt?
Is dat erg?
Salomons oordeel is
verschenen bij Lebowski (€22).
Salomons
JEUGDROMAN
Nic Stone, Zij en ik
