>-+*44
f
Bijna iedere Nederlandse
45-plusser heeft ervan gepro
fiteerd of eronder geleden:
de zelfmaakcreaties van het
maandblad Knip Mode, opge
richt als Madeleine in 1969 en
in de volksmond nog altijd
Knip genoemd.
Vraag ernaar en de verhalen
komen los als een therapeuti
sche ontlading. Over die vorm
loze broek met oldtimermotief
met opzetzakken (ikzelf). Of
die wel erg uitbundige band-
plooien die bepaald niet af-
kleedden (modewatcher Milou
van Rossum). En over gebreide
bikini's en zwembroeken die
na één badbeurt ter hoogte van
knieën en navel bungelden
(hele hordes in de jaren 60).
Ook het maken zelf blijkt tot
op de dag van vandaag voor veel
generaties een onuitputtelijke
bron van nostalgische en her
kenbare anekdotes. Van het
gepeuter met nietjes om het
naaipapier te bemachtigen tot
het gepuzzel met de wirwar
van patroonlijnen. Om nog
maar te zwijgen van de gek
makende hoofdpijn die de kop
opstak wanneer die raglan-
mouw na uren gestress op de
halsopening bleek gemonteerd.
Iedereen had vlieseline en bias-
band in de kast liggen en be
heerste technieken als pikeren,
paspoilleren en dubbel door
stikken.
In de afgelopen vijf decennia
werd het straatbeeld gesierd
door respectievelijk zelf
gemaakte overhemdjurken
en cirkelrokken (jaren 60),
gebloemde overgooiers, debar-
deurs en beruchte polyester
zweettruitjes (jaren 70), pon
cho's met strikceintuur, over-
sizede vrouwencolberts met
schoudervulling (jaren 80) en
strandtunieken met dubbele
spaghettibandjes. Producten
die bloed, zweet, tranen en
rauwe vingertoppen oplever
den van het stikken. Soms met
trots gedragen, dan weer ge
showd alsof de walk of shame de
catwalk wasKo rto m: Kn ip - en
in het kielzog Knippie, de kin
derversie - is een fenomeen.
Marie Bartels (60), gepensio
neerd kostumeerder, deelt op
haar bomvolle blog De Geluk
kige Naaister tips voor diverse
nuttige steken, schrijft over het
juiste haakgerei en recenseert
de Husqvarna Diamond de
Luxe, de Rolls-Royce onder het
naaigereedschap.
Bartels, die ook jaren naailes
gaf: ,,Bijna iedere Nederlander
- zowel mannen als vrouwen -
heeft wel in een kledingstuk
gelopen dat afkomstig was uit
het blad. Zeker omdat in de
beginjaren van Knip het maken
van de eigen garderobe voor de
meeste mensen financieel ge
zien bittere noodzaak was. Je
had geen Primark of Zara of
andere ketens waar je broeken
en shirts voor een habbekrats
kon kopen. Kleding was duur.
En daarom kocht moeder, want
daar kwam het toch echt in de
meeste gevallen op neer, stof
op de markt of in een betaalbare
zaak, om daarna met krijt en
voering aan de slag te gaan.''
Knip bleek voor de doorsnee-
doe-het-zelver de ideale patro
nen in huis te hebben, zegt Bar
tels. Want hoewel sommigen
klagen dat de pasvorm om te
huilen was en vooral ontwor
pen voor groot en struis, roemt
ze die andere oer-Hollandse ei
genschappen: degelijk, rechttoe
rechtaan, en dus voor de mees
ten maakbaar. ,,Je had destijds
ook Marion, maar dat blad had
een kleiner aanbod en minder
variatie. Het Duitse Burda was
frivoler en stijlvoller, maar
daardoor ook ingewikkelder,
eerder gedateerd en duurder.''
NRC-modejournalist Milou
van Rossum (53), auteur van
De Nederlandse mode in 100 kle
dingstukken: ,,Tot in de jaren 80
ZATERDAG 23 FEBRUARI 2019 25
