'Ik kan er uren zitten
met mijn telescoop'
mijn lichaam. Een gevoel waar ik
later, eenmaal weer thuis en na een
drukke kantoordag, altijd op kan
terugvallen.
Even gewoon stil kunnen zijn,
ervaren wat er te ervaren is: op die
steen in Wistman's Wood heb ik
genoeg aan mezelf en de elemen
ten. Daarna smaken de scones
in het hotel in Dartmoor nog lek
kerder." -PvdV
,,D e Punt van Reide is een
schiereilandje tussen de zeearm
de Dollard en de rivier de Eems
in Noord-Groningen. Ik kwam
er voor het eerst toen ik als vrij
williger werkte voor zeehon
dencrèche Pieterburen en we
er zeehonden vrijlieten. Een
mooie, open, weidse plek, waar
je tot in Duitsland kunt kijken.
Jaren later ben ik naar dit gebied
verhuisd om er een eigen zee
hondenopvang te beginnen. Ik
wandel vaak naar de Punt om te
genieten van het landschap en
de zeehonden die achter de dijk
liggen. Ik dacht altijd dat ik ie
mand was die niet lang stil kon
zitten, maar op deze plek kan
ik uren doorbrengen op een
kleedje met mijn telescoop.
Door de wisselende getijden
en het gras dat golft in de wind
ziet alles er steeds anders en
nieuw uit.
En dan zijn er de dieren: de
zeehonden die ik observeer,
maar ook de tureluurs en de le
pelaars. Op deze plek kan ik zijn
ik wie ik ben: een buitenmens.
Mijn werk als docent vind ik
heel leuk, maar ik moet ook de
natuur in kunnen. Natuur met
uitzicht, dat wel - in een bos
word ik onrustig.
Het liefst kom ik op de Punt
rond zonsondergang. Dan zie ik
ten westen het laatste licht, ter
wijl het in het oosten al donker
is. Ik sta als het ware tussen dag
en nacht in, waardoor het lijkt
alsof ik daartussen kan kiezen.
Ik voel me dan net Alice in
Wonderland." -PvdV
Oplaadplek: de Punt van Reide, Termunten
Rosalie Jana
(32), docent
paraveterinair
en oprichter
van zeehon
denopvang
Eemsdelta.
ZATERDAG 23 FEBRUARI 2019 19
