EUWS 11
De Franse en Britse
leiders Macron en May
hebben geen tijd voor
de rest van de wereld
Annegret
Kramp-Karrenbauer
First! Make America Great Again! Zijn focus was
en is het Amerikaanse binnenland, en
nadrukkelijk niet de rest van de wereld. Hij
zegt internationale verdragen op, laat zich
negatief uit over organisaties als de Navo
en de Verenigde Naties en zoekt in inter
nationaal verband eigenlijk alleen naar
een al dan niet tijdelijk gedeeld eigenbe
lang.
Dan is er Emmanuel Macron, de
Franse president. Die heeft in elk geval
wel de ambitie om de weg te wijzen. In
2017 kwam hij aan de macht met zijn
nieuwe partij En Marche, omdat het volk
genoeg had van de gevestigde orde.
Het koos in het stemhokje voor de ex-ban
kier die beloofde het allemaal anders te doen
en nu eens écht te luisteren naar de
mensen. Hij zou gaan regeren als
de Romeinse god Jupiter, kon
digde hij aan, zwevend boven het
gedoe, en af en toe rake instruc
ties naar beneden afvuren. Krap twee jaar later
bezwijkt hij bijna onder het geweld van de Gele
Hesjes. Al veertien weken achtereen gaan boze
burgers de straat op. Aanvankelijk om te protes
teren tegen de hoge benzineprijzen, maar in
middels zijn ze zo ongeveer tegen alles. Het zijn
de grootste protesten in Frankrijk sinds de stu
dentenrevolte van 1968. Macron heeft er zijn
handen vol aan, hij heeft helemaal geen tijd om
zich bezig te houden met iets anders dan zijn
eigen problemen.
Aan de andere kant van het Kanaal is het nog
erger. De Britse leider Theresa May heeft haar
land in een existentiële crisis zien belanden, die
veel dieper gaat dan de vraag of er een brexit
met of zonder deal komt. Het Verenigd Konink
rijk is tot op het bot verdeeld. Iets meer dan de
helft van de bevolking wil weg uit Europa (de
andere helft dus niet), Engeland en Wales stem
den leave, maar Schotland en Noord-Ierland
willen blijven.
En tot overmaat van ramp is de Ierse kwestie
ook weer terug. Hoe krijgt May - en haar opvol
ger - dit ooit weer rechtgetrokken? Ook deze
grootmacht heeft voorlopig geen tijd voor de
rest van de wereld.
keer zo groot geworden, het inkomen per hoofd
van de bevolking honderd keer, net als de ex
port. Volgens de huidige plannen wil het land
in 2035 de mondiale subtop bereiken en in 2049
moet het de grootste economische macht ter
wereld zijn.
Hoe? Met Made in China 2025 bijvoorbeeld.
China wil af van de goedkope troep die het de
wereld rond exporteert en meer inzetten op
hoogwaardige producten en diensten. Deze up
grade van de industrie (a honderden miljarden
euro's) richt zich op tien sectoren, waaronder
halfgeleiders, it, ruimtevaart en auto's. China
wil zo minder afhankelijk worden van buiten
landse bedrijven.
Aan de andere kant wil het wel graag dat het
buitenland afhankelijk wordt van China. Daar
voor is de Nieuwe Zijderoute bedacht. Om zich
Nu moeten we onze blik eens voorzichtig naar
het oosten richten. Daar is iemand bezig die wel
een breder plan heeft en niet alleen bezig is met
overleven. President Xi Jinping, niet die van de
Vrije Wereld maar van China, is langzaam maar
zeker bezig zijn land klaar te maken voor een
leidende rol op het wereldtoneel.
Eerst maar eens wat cijfers: sinds 1978 (toen
de Communistische Partij haar hervormingen
inzette) is de totale Chinese productie zestig
te verzekeren van een wereldwijde afzetmarkt
geven de Chinezen ook hier zo'n duizend mil
jard euro uit om zich ervan te verzekeren dat
hun spullen aankomen. Er zijn contracten afge
sloten met zo'n honderd landen en organisaties
voor de bouw van spoorlijnen, wegen, glasve
zelnetwerken, pijplijnen enzovoort. Goed voor
China, goed voor de betrokken landen zelf, ie
dereen blij.
'China komt eraan?' schrijft Theo Sommer
van het International Institute for Strategie Studies
in zijn nieuwe boek China First, 'China is er al'.
Volgens hem wil China niets anders dan een
nieuwe wereldorde, met Xi Jinping als roergan
ger. Die heeft inmiddels geregeld dat hij onbe
perkt mag aanblijven en zijn doctrine, 'het Xi
Jinping-denken', in de Grondwet laten veranke
ren.
Ook op defensiegebied trekt Beijing de beurs.
Over vier jaar wordt er meer dan 300 miljard
gespendeerd aan het leger. Dat is weliswaar
nog niet eens de helft van wat Amerika uit
geeft, maar wel 200 miljard meer dan de vol
gende op de lijst - en stijgende. Maar voor nu,
zo denken analisten, hoeven we niet bang te
zijn voor een agressief China. Economische
groei is het allerbelangrijkste.
Wie kan het tegen China opnemen? Is er ie
mand anders met een plan? Donald Trump pro
beert het met wat handelsschermutselingen,
maar die zijn vooral gericht op het eigenbelang
en de korte termijn. De grote Europese landen
zijn op dit moment vooral met zichzelf bezig.
De Europese Unie, toch een economische
macht van belang, opereert voorzichtig en on
gemakkelijk (milieu, mensenrechten, arbeids
omstandigheden). En de rest van de wereld is
eigenlijk geen partij voor het economische en
financiële geweld van de Chinezen.
Xi Jinping kan voorlopig nog wel even verder.
dinsdag 19 februari 2019
GO
De beste pa
pieren om
baas van de
wereld te wor
den, lijkt Xi
Jinping te heb
ben. China is
bezig aan een
schier onstuit
bare opmars.
FOTO 'S EPA, GETTY
IMAGES, REUTERS
wereldleider (m/v)
Maar wie dan wel?
