Saskia Noort
Geen doen, pubers
indoctrineren
Zo doen zij dat
Vlamingen de kou in om hun
kind bij school aan te melden
VEEL GEDEELD
Digitaal
inschrijven is
in Vlaanderen
noggeen
gemeengoed
e
kochten
Mij wordt
verteld dat
ouders van
vrienden wel
een huis
voor de kin-
Lichtshow
14
Saskia Noort schrijft op deze plek
wekelijks over nieuws dat haar raakt.
Inschrijven voor een
middelbare of basis
school is in Nederland
een fluitje van een cent.
Maar in Vlaanderen
zetten ouders zich
schrap voor een koude
logeerpartij aan de
poort. Want daar geldt:
wie het eerst komt, het
eerst maalt. Dat moet
toch eenvoudiger
kunnen.
MARK VAN ASSEN
BRUSSEL
Alsof ze voor hun kroost
kaartjes voor K3 moeten
scoren. Ze hebben mutsen
op, handschoenen aan, ze
zitten op kampeerstoeltjes
en er branden kaarsjes.
Sommigen slapen in een
tentje, anderen in hun auto.
Het zijn beelden van vorig
jaar, maar ze zullen ook ko
mende tijd weer her en der
opduiken. Lang niet bij elke
school, en de problemen
zijn in het middelbaar on
derwijs groter dan in het
basisonderwijs, maar toch.
Elke kamperende ouder is
er eentje te veel, vinden ze
in Vlaanderen.
Het probleem is simpel: er
is te weinig plek, er zijn te
veel kinderen en het in
schrijven moet persoonlijk.
Voor de eerste twee is zo
snel geen oplossing te vin
den, maar nadat vorig jaar
de ergernis over de kleu
mende ouders een hoogte-
punt had bereikt, viel voor
het eerst de term 'digitale
inschrijvingsprocedure'.
Scholen die digitaal wilden
gaan, konden zich tot vorige
week aanmelden.
De Vlaamse minister van
Onderwijs Hilde Crevits,
die 1 miljoen euro beschik
baar stelt en administra
tieve ondersteuning heeft
aangeboden, constateerde
opgetogen dat 'veel scholen'
de stap hebben gezet. In ne
gen van de zeventien steden
en gemeenten waar vorig
jaar nog gekampeerd werd,
kunnen kinderen nu ge
woon online worden inge
schreven. Als er te weinig
plaats is, wordt er digitaal
geloot, en worden de onfor-
tuinlijken doorverwezen
naar de school van hun
tweede of derde keuze.
De bedoeling was eigenlijk
om er een verplichting van
te maken, maar dat kan zo
maar niet in het meertalige
België. In Brussel hadden de
Vlamingen bedacht dat de
voorrang voor Nederlands
talige leerlingen meteen
maar moest worden opge
trokken van 55 naar 65 pro
cent. Dat was tegen het zere
been van de Cocof, de
Franse Gemeenschapscom
missie. Het Brusselse ge
west is officieel tweetalig,
dus waarom dan de Neder
landssprekenden voortrek
ken?
Totdat dit probleem is glad
gestreken, kan geen enkele
school tot iets worden ver
plicht. Dus rest voor som
mige ouders niets anders
dan te hopen op aangename
winternachten zonder al te
veel kou en regen.
II et is mij niet gelukt helaas om mijn kinderen te
indoctrineren. Ondanks verwoede pogingen ze
op het rechtse pad te krijgen, zijn ze, net zoals wij
I ooit van de generatie Nix, lui links geworden. Je
weet wel, overal lichten laten branden, halfuur
douchen, nachtenlang docu's kijken over de vervuilende
vleesindustrie of hoe de wereld binnen nu en twintig jaar
zal vergaan met de verwarming op 22 graden. En daarna
McDonald's bestellen via Uber Eats.
Maar goed, je kinderen indoctrineren, daar is geen begin
nen aan, althans niet bij die verwende etters die wij hier op
de wereld hebben gezet. Die van de overlegopvoeding, zon
der God die hen naar de hel stuurt, zonder Sinterklaas die
ze in de zak stopt, die van wedstrijden zonder winnaars,
want deelnemen is net zo belangrijk als winnen, en reken
toetsen met rekenmachine.
Als er al iemand wordt geïndoctrineerd, dan zijn wij ou
ders het wel. Zo wordt mij
dagelijks verteld dat alle ou
ders van hun vrienden wel
een huis voor ze hebben ge
kocht en speur ik daarom
dagelijks Funda af op iets
wat nog enigszins is te beta
len. En overweeg ik mijn ei
gen huis te verkopen ten
einde hen uit de wanstaltig
dure bezemkasten van ka
mers te krijgen. Ik mag me
cultureel niets toe-eigenen
met mijn cowboy- en india-
nenfeesten, ik moet 'men
sen van kleur' zeggen en er
zal straks vast wel iets gen-
derneutraals komen als ik
oma word.
Ondertussen eigenen zij
zich mijn Netflix- en Spo-
tify-abonnement toe, alsook
mijn Nespressocups, en ver
dwijnt mijn pondje extra
belegen van de Kaaskamer
in een rugzak. Om nog maar
te zwijgen van mijn zeer
klimaatonvriendelijke, rijpe
avocado's en frambozen, die
erin gaan als ketellapper.
Ik heb nog weleens ver
woede poging tot indoctri
natie gedaan, jaren geleden,
toen ze nog puber waren en
hun mobieltjes op de keu
kentafel lagen, zo voor het
grijpen. Hun wachtwoor
den waren makkelijk te raden: Darth Vader en 11111. Zo kon
ik in de gaten houden of ze ten prooi waren gevallen aan
een loverboy, of een drugsverslaving hadden ontwikkeld.
En zo liet ik hen via Facebook wat van die gezellige pagina's
volgen als We Love Zwarte Piet en Klimaathisterie en ik
downloadde de Telegraaf-app.
Woedend waren ze. Zij hadden ook recht op privacy, 'lees
artikel 16 in het Kinderrechtenverdrag er maar op na!' werd
er gescandeerd. Waarop ik terugriep dat wie betaalde be
paalde en dat het mijn plicht als ouder was om te controle
ren of ze niet in GHB dealden, of aan het sexten waren.
Nee, die kinderen van nu hoefje niks wijs te maken, de on
afhankelijke geest wordt er met de borst ingegoten. Einde
lijk hebben we weer een generatie die de straat opgaat om
iets op te eisen voor hun eigen toekomstige kinderen. We
hebben ze op de wereld gezet voor ons eigen geluk en som
migen zullen vinden dat wij ouders daarmee de grootste
vervuilers zijn. Maar onze kinderen gaan de wereld weer
een stukje beter maken, let maar op.
Het blijft een hallucinerend schouwspel van moeder natuur: niet de vuurtoren maar
het noorderlicht zorgt voor een lichtshow boven het dorp Grundarfjördur op IJsland.
Het smaragdgroene licht ontstaat doordat elektrisch geladen deeltjes van de zon in
de atmosfeer botsen met zuurstofatomen en stikstofmoleculen. foto martial trezzini/ap
ZATERDAG 9 FEBRUARI 2019 GO
FOTO BELGA
