Een nieuw kapsel
MONICA
Het kost wat moeite, maar dan vindt
Monica toch een kapper die mee durft
te gaan met haar wensen.
Het was die zomer
verschrikkelijk heet op het
station in Istanbul. De trein
waarop je wachtte, ging
naar het oosten. Van een
afstand al straalde je alle
kleuren van de regenboog.
Ik liep met mijn aftandse
slippers, versleten broek en
rugzak langs je heen en
ving je blik. Je keek terug
met mooie bruine ogen.
Later in de nachttrein
probeerde ik je te vinden en
trof ik je in het gangpad.
Op zoek naar een toilet,
had je iets verkeerds
gegeten? Geen tijd voor
romantiek. Al wat ik weet is
je naam, Josie. In Ankara
ben je in rook opgegaan, is
het een droom geweest?
GW.
Lieve Andrea,
Geniet nou van
dit leven. Want
dit wilde jij toch
altijd? Laat ons
dan ook genieten.
We vergeten je
nooit.
Kusjes van je
geheime liefde
,,Nee hoor'', zegt ze. ,,Dat
lijkt me niet zo'n goed idee.'' Ze
pakt nogmaals mijn twee voorste
plukken haar vast en glijdt met
haar handen naar beneden. ,,Lang
is beter.''
Ik zucht. Ze is de derde kapper
die mijn wens voor een korte
coupe afwijst. Een beetje eraf, ja,
dat willen ze allemaal wel doen,
maar als het om 10 centimeter of
meer gaat, begint het grote afra
den. Ik verdenk kappers ervan
geen risico te durven nemen. Vei
lige kapsels, die knippen ze graag,
maar te veel verandering, dat kan
alleen maar gezeur opleveren.
Dat ik graag een bob wfl, is blijk
baar niet voldoende. De kapper
moet het er ook mee eens zijn.
Ik keer huiswaarts met prima
haar, daar niet van. Maar het is
meer van hetzelfde. Haar tot op
de schouders met laagjes. Net
gewassen en gladgeföhnd kan
ik er nog met enige goedkeuring
naar kijken in de spiegel, maar de
rest van de dag zie ik vooral saai
haar dat naar beneden hangt met
te veel pluis. Ik wil schwung, ik
wil een lok, ik wil pit, ik wil
vrouwelijkheid en dat allemaal
tegelijk, bovenop mijn hoofd. Om
te beginnen door het eens wat
korter te knippen, kaaklengte.
Omdat de meisjes ook drin
gend een knipbeurt nodig heb
ben, pak ik het anders aan. Ik
bestel een kapper aan huis.
Op een zaterdagmiddag stapt
ze met een uitklapkoffer op wie
len binnen. Veel licht wil ze, en
een kruk. De meisjes gaan eerst.
Giebelend ondergaan ze de
schaar, binnen een uur zijn ze al
lebei klaar. Mijn beurt. O, ik wil
het kort? Hoe kort? Vooruit, dat
wil ze wel doen, maar ze laat de
voorplukken lang, naar achter toe
wordt het kort, dat staat pittig.
Pit, check, dat stond op mijn
lijstje. Kan er misschien ook een
lok bij? Ze pakt mijn haar beet,
keurt en knikt. Ja, dat kan.
De dagen erna kan ik geen
glimmend oppervlak voorbij
lopen of ik moet even naar mijn
haar kijken. Vind ik het leuk?
Hmm, ik weet het niet. Op dag
drie besluit ik de lange lokken
aan de voorkant met de keuken-
schaar zelf iets korter te maken.
Dat helpt. Een middag lang meen
ik zelfs dat mijn haar afknippen
de beste beslissing ooit was, zo
goed zit het. Maar het lukt me
niet de euforie vast te houden.
Mijn haar blijft toch slechts mijn
haar. Het hangt maar wat, is plui
zig en die lok
misdraagt zich
soms als kuif.
,,Ach'', beurt
Nieuwe
Liefde me
op. ,,Het
wordt
vanzelf J
weer
lang."
Lief sterretje,
met je kuiltje
in je wang.
Ik hou van je
to the moon
and back.
AIMH
Jij, vader
van inmiddels
volwassen
kinderen die
bij die van mij
op school
zaten. Wij
komen elkaar
één keer in de
zoveel tijd
tegen bij die
supermarkt
in Rosmalen,
kijken elkaar
aan en that's
it. Zullen we
een keertje
samen koffie
drinken?
Anita
Monica Beek (41) is journalist.
Ze woont samen met haar dochters
van 8 en 10 en heeft een vriend.
ZATERDAG 9 FEBRUARI 2019 29
