De onbekende
americana
grootheid
Veel te jong
gestorven
2
STEVE FORBERT
Maarten van Roozendaal
Interview Zeg me dat het niet zo is; Denk niet wit, denk niet
zwart, denk niet zwart-wit; Vraag niet naar de weg, want
iedereen is de weg kwijt. De zanger van deze woorden
behoeft eigenlijk geen introductie meer. Zaterdag staat hij in
de Stadsschouwburg in Middelburg. Een gesprek met
pionier van de Nederlandstalige popmuziek Frank Boeijen.
Uitgelicht
Hij voldoet aan alle stereotypen: Ameri
kaan van middelbare plus leeftijd, zingt
en speelt gitaar, schrijft eigen liedjes en
brengt ze zelf akoestisch of met een stevige
band voor het voetlicht. Conclusie: americana
ten voeten uit. Forbert is er echter een van de
oude stempel, nog van voor het tijdperk dat alle
rootsy muziek uit Amerika in het zelfde verza-
meldoosje wordt gepropt. Hij is een songsmith
bij uitstek die in de beginperiode van zijn car
rière werd vergeleken met de vroegere Bob Dy
lan. Zijn liederen kennen inhoud en zeggings
kracht, compassie met het echte leven: van ver
loren liefdes tot geuite ongenoegens.
Ondanks lovende recensies en goede ont
vangst van zijn eerste album Alive On Arrival
in 1978 moest Forbert zich een weg banen in de
- toen al - overvolle markt. Hij scoorde met Ro
meo's tune een elfde plaats in de Amerikaanse
Billboard Hot 100. De Amerikaanse singer-
songwriter heeft bijna dertig albums op zijn
naam staan.
gerechtvaardigd, want het grote publiek be
reikte hij nooit. Zeker niet in Europa, waar hij
tot nu toe slechts een handjevol concerten gaf.
Hij wordt geroemd,
bewonderd en ge
volgd door een
trouwe schare fans en
kenners.
Hij gedijt het
beste in
settings waar
het publiek
kort op hem zit
Misschien wel ge
lukkig, want Forbert
in Carré bijvoor
beeld? Ik zie dat niet
gebeuren. Hij gedijt
het beste in settings
waar het publiek kort
op hem zit, figuurlijk aan zijn lippen gekluis
terd. Waar de interactie plaatsvindt.
Integere songs over het leven, verpakt in
fraaie lyrische melodieën, waarvan de woorden
worden gezongen met een raspende, hese stem
die leven en emotie uitstraalt. Forbert verdient
aandacht van een iets grotere schare. Daar moet
u dan dus wel naartoe gaan!
5 REDENEN OM THUIS TE BLIJVEN
Boek
Irank Boeijen (61) is de
jongste telg uit een ka
tholiek gezin met tien
kinderen. Zijn ouder
lijk huis stond in Nij
megen, waar hij op
groeide met muziek.
,,Eén van mijn eerste herinneringen
is dat mijn moeder zingend in de
keuken het ontbijt klaarmaakt. Bo
terhammen smeren voor tien kinde
ren, een hele klus, dus dan zong ze
graag."
Met z'n allen boven op elkaar, geen
privacy. Het lijkt niet ideaal, maar
Boeijen ervaarde een groot gezin als
zeer prettig. Hij schreef over zijn kin
derjaren het liedje Zondagskind met
daarin de zinnen 'Ik had altijd liefde
bij de hand. Heel veel warmte. Heel
veel geluk'. Binnenshuis mocht het
dan druk zijn, buiten was het juist
rustig in de Gelderse stad. ,,In onze
straat stond maar één auto gepar
keerd en verkeer was er bijna niet. Ik
was veel buiten te vinden en ik
voelde me een straatschoffie in een
volksbuurt."
Zijn oudere broers draaiden mu
ziek van Bob Dylan en Neil Young en
op school mocht Boeijen al regelma
tig voorzingen in de klas. ,,Er werd
sowieso veel muziek geluisterd bij
ons thuis. Het was de periode dat
rock-'n-roll zijn intrede deed en ik
maakte al op jonge leeftijd kennis
met liedjes van onder andere The
Beatles, The Rolling Stones en Harry
Stel dat ik
vroeger had
gelezen dat
Bob Dylan zijn
ex-vrouw zou
hebben
geslagen, wat
had ik daar
aan gehad?
Belafonte. Een broer en een zus
speelden gitaar en we zongen graag
met het hele gezin. Dat doen we
trouwens nog steeds op verjaarda
gen. Klinkt helemaal niet verkeerd,
al zeg ik het zelf."
Vanaf zijn middelbareschooltijd
schreef Boeijen muziek met Neder
landse teksten en debuteerde hij met
zijn eerste plaat: Boeijen en Pennings.
In 1980 richtte hij samen met gitarist
Will Theunissen, drummer Henk
Wanders en bassist Nels Busch de
Frank Boeijen Groep op, waar later
ook toetsenist Jos Haagmans bij
kwam. In korte tijd groeide Frank
Boeijen uit tot een popidool, zeker
na het uitbrengen van klassiekers als
Zwart Wit en Kronenburg Park. De
roem had echter ook een keerzijde.
,,Privé en artiestenbestaan hou ik
graag gescheiden. In de jaren 80 la
gen er wel eens jonge meiden in de
tuin in slaapzakken. De meeste
'tuinbezoekers' waren aardig, maar
ik kreeg ook te maken met rare snui
ters. Privélevens van artiesten vind ik
ook geen relevante informatie voor
de pers. Stel dat ik vroeger had gele
zen dat Bob Dylan zijn ex-vrouw zou
hebben geslagen, wat had ik daar aan
gehad? Het leidt alleen maar af van
waar het echt om gaat, de muziek."
De muziek is in het geval van
Boeijen persoonlijk en uit het hart
gezongen. Hij zegt zelf dat als je goed
naar zijn teksten luistert, je precies
weet wie hij is. Onder de luisteraars
zijn er twee kampen. Sommigen vin
den zijn teksten te vaag en niet te
donderdag 7 februari 2019
Marius Roeting weet alles
van folk. Hij schrijft erover
voor deze krant en heeft
een radioprogramma.
Wat: Steve Forbert
Waar: Deuzonschole, Hoofdplaat
Wanneer: woensdag, aanvang 20.30 uur
Desondanks is de opmerking 'Steve wie?'
-
-
MUZIEK TOP 3
DE KEUZE
VAN ONZE
REDACTIE
Malford Milligan -
Life will humble
you
Soul/blues-album
dat al maanden
de Euro Ameri
cana Chart aan
voert. Malford
Milligan is - met
The Southern
Aces - live te zien
en horen op vrij
dag 8 maart in 't
Beest in Goes.
Friska Viljor -
Broken
Trage luisterlied
jes voor stille mo
mentjes. Het on
miskenbare
Friska Viljor-ge-
luid, de plaat
loopt weer over
van verdriet, spijt
en melancholiek.
Te lachen valt er
weinig.
PEER - Laughing
about it is far
more exciting
IJzersterke de
buutplaat van dit
viertal uit Middel
burg. PEER zet
Britpop naar
eigen hand en
kan zich makke
lijk meten met er
varener soortge
noten als The
Kooks.
B
Steve Forbert werd in de beginperiode van
zijn carrière vergeleken met de vroegere Bob
Dylan. foto jay blakersberg
Machiel Coehorst staat stil bij al
die muzikanten die niet langer
afleefden dan 27 jaar en leest
ook de biografie over Maarten
van Roozendaal.
GO
Ruim vijf jaar na zijn dood ver
schijnt een biografie over de
veel te jong gestorven zanger,
liedjesschrijver en cabaretier
Maarten van Roozendaal. De
titel van het boek is een tekstre
gel van hemzelf: Het leven heeft
geen zin, maar ik wel. Docent en
journalist Patrick van den Hanenberg beschrijft
het leven van Van Roozendaal vanaf zijn rustige
jeugd via zijn roerige krakerstijd en zijn worste
ling in kleine zaaltjes naar het grote succes.
Is verschenen bij Nijgh Van Ditmar.
De teksten
vertellen mijn
Hans Puik
FOTO MAARTEN CORBIJN
44
Frank Boeijen
