Protest
tegen EU
en Rutte
NIEUWS 3
Oranje Fonds zoekt vrijwilligers voor ouderen, tienermoeders en autisten
De autistische Aart ten Have zoekt iemand om
leuke dingen mee te doen. Na zijn oproep van het
Oranje Fonds heeft nog niemand gereageerd. Deze
krant ging met hem op stap.
Aart ten Have kent het
spoorboekje van de NS
bijna uit zijn hoofd. Als
de rode lichten bij de
spoorwegovergang gaan
knipperen, de bellen rinkelen en ie
dereen denkt dat de Sprinter eraan
komt, weet hij al dat de naderende
trein niet zal stoppen in 't Harde.
,,De intercity komt hier elk heel en
half uur langs'', zegt hij onverstoor
baar als de sneltrein voorbijdendert
en het kleine station links laat liggen.
,,Deze komt vanuit Amersfoort en
gaat naar Zwolle.''
Vroeger zou hij bij een passerende
trein met zijn neus tegen de rand van
het perron zijn gaan staan. Nu is hij
voorzichtiger en stapt hij enkele
meters naar achteren als het geel-
blauwe gevaarte een kleine wervel
wind veroorzaakt op het ijskoude
perron. ,,Hij rijdt 140 kilometer per
uur.''
Aart (51) is gek op treinen. Hij leest
erover en weet veel. Hij weet ook dat
de Sprinter die om 15.36 uur op sta
tion 't Harde zal aankomen een dub
beldekker is. ,,Ik ga altijd beneden
zitten'', vertelt hij eenmaal in de
trein. ,,Dat vind ik prettiger. Ik heb
het liefst een sneltrein, hoewel de
nieuwe Sprinter er wel mooi uitziet.''
Aart heeft PDD NOS, een autisti
sche stoornis. Hij is zelfstandig, kan
vrij goed communiceren en contact
leggen met anderen, maar hij vindt
het moeilijk contacten te onderhou
den en is een beetje passief.
Drie maanden geleden plaatste hij
voor de jaarlijkse campagne 'Maatjes
Gezocht' van het Oranje Fonds een
oproep (maatjesgezocht.nl). Hij kreeg
geen reactie. ,,Dat vind ik jammer. Ik
vind het gezellig om met iemand af
en toe een treinreis te maken.''
Het treinritje naar Harderwijk
duurt heen en terug een half uur. Hij
geniet van elke minuut, staart dro
merig uit het raam naar de bossen en
huizen die langs glijden en vertelt
over fascinatie voor treinen. „Vroeger
Met mijn ouders reden
we overal naar toe.
Maar mijn vader is er al
32 jaar niet meer
ging ik vaak met de trein, samen met
mijn ouders. We reden overal naar
toe. Ik heb nog in de oude Hondekop-
treinen gereden. Maar mijn vader is
er al 32 jaar niet meer. Hij had kanker,
was 56. Mijn moeder is enkele jaren
geleden overleden.''
Elke dag
Het liefst zou Aart elke dag een trein-
ritje maken. Dat kan alleen als ie
mand meegaat. In zijn eentje een
kaartje kopen en in de juiste trein
stappen, is met zijn beperking lastig.
Bovendien voelt hij zich niet prettig
tussen vreemde mensen zonder be
kende.
,,Ik moest een keer een stukje al
leen met de trein. Dat ging goed,
maar ik vond het wel eng. Dat durf ik
echt niet meer. Ik ben met een bege
leider ook een keer in de verkeerde
trein gestapt. Ik moest van Arnhem
naar Utrecht, maar kwam uit in Am
sterdam.''
Vijf dagen in de week werkt hij bij
de dagbesteding pal naast - hoe kan
het ook anders - het treinspoor. Hij
vouwt zakken, draait schroeven in
elkaar. Als hij weer thuiskomt, leest
hij boeken of zit in de tuin. Hij is niet
hulpbehoevend.
,,Mensen als Aart vallen een beetje
tussen wal en schip'', zegt Rianne
Bolhuis, een van de begeleiders van
wooncentrum De Steenrots, waar
Aart samenwoont met mensen met
een verstandelijke beperking. ,,We
zijn druk bezig mensen zorg te bie
den. We hebben niet altijd tijd om
even mee te gaan naar het dorp.''
Juist voor mensen als Aart steunt
het Oranje Fonds maatjesprojecten,
waarin vrijwilligers worden gezocht
voor mensen die extra aandacht,
ondersteuning en begeleiding nodig
hebben, zoals bijvoorbeeld ouderen,
tienermoeders en autisten. Helaas is
de vraag naar Maatjes groter dan het
aanbod.
,,Het verhaal van Aart staat niet op
zichzelf', zegt Nerina Vilchez van
het Oranje Fonds. ,,Er is een groot
tekort aan vrijwilligers. Het hoeft
niet veel tijd te kosten: een paar uur
tjes in de week of twee weken. Maar
het vereist wel commitment. Het zit
in de kleine dingen: aandacht, een
kopje koffie, een luisterend oor. Deze
mensen hebben vaak een klein soci
aal netwerk. Een beetje aandacht kan
al een enorm verschil maken in hun
leven.''
Koffie
Dat geldt ook voor Aart. Hij vindt het
al fijn een praatje te maken of ergens
wat te drinken. Nu gaat hij geregeld
in zijn eentje naar het dorp voor een
kopje koffie of taartje. Hij maakt een
vast rondje langs de supermarkt, bak
ker en het cafetaria. ,,In mijn eentje
fietsen doe ik niet meer. Ik let niet
goed op in het verkeer. Ik ben een
keer tegen een vrachtwagen gebotst.
Ik had niks, maar mijn fiets wel.''
Natuurlijk zou het fijn zijn als zijn
maatje ook van een treinritje houdt,
maar het is geen verplichting,. ,,Ik
hou ook van fietsen, wandelen,
zwemmen, spelletjes en de tablet. Ik
zoek gewoon een maatje om leuke
dingen mee te doen. Dat zou ik al
heel fijn vinden.''
maandag 4 februari 2019
GO
MAASTRICHT
Enkele honderden mensen
uit binnen- en buitenland zijn
gisteren afgekomen op een
demonstratie van Gele Hesjes
in Maastricht. Ze liepen in op
tocht van het MVV-stadion
naar het Plein 92, voorzien
van spandoeken en vlaggen.
Aan de demonstratie deden
mensen mee uit alle delen van
Nederland en uit onder meer
Duitsland en België. De Ne
derlandse Gele Hesjes keren
zich tegen premier Mark
Rutte en willen dat Nederland
net als het Verenigd Konink
rijk uit de Europese Unie
stapt. Gekozen was voor
Maastricht, omdat daar in
1992 de Europese Monetaire
Unie is gesmeed. foto anp
Gezocht: (trein)maatje voor Aart
Tonny van der Mee
't Harde
—Aart ten Have
Reizen met de trein
is voor Aart ten Have
(51) zijn lust en zijn
leven. Maar door zijn
stoornis heeft hij
moeite met alleen rei
zen. foto's koen verheijden
Kijk op de site bij /video
hoe we een treinreisje
maakten met Aart
