8 ZEELAND
i Film HawkEyesvan Christianne Altena wint publieksprijs Belgisch festival
i
Hans Puik
Goes
Als regisseur van de
korte film HawkEyes
won Christianne Al
tena (57) uit Goes vo
rige week de pu
blieksprijs op het Belgisch film
festival Kortgeknipt. Stralend po
seerde ze na afloop, samen met de
acteurs en de crew, voor de foto
grafen in de foyer van de Stads
schouwburg in Sint-Niklaas. Blij
met de erkenning van het pu
bliek, die deze film boven acht
tien andere inzendingen verkoos.
Zoals in bijna ieder leven gaat er
achter die lach ook een traan
schuil. Als iemand beseft hoe
kwetsbaar een mens is dan is het
Altena wel. Een ernstig ongeluk
in 1996 heeft haar voor het leven
beschadigd, maar haar opti
misme, de warmte van men- ig
sen om haar heen en de
liefde voor kunst hielpen
haar letterlijk weer
overeind.
Altena is geboren Zeeuws-
Vlaamse en verhuist na haar studie
naar Goes. Ze werkt als welzijnsme-
dewerker en als directrice van een
kinderopvang. Theater spelen, dat is
haar grote hobby. Op 19 mei 1996
heeft Altena 's middags een kinder
voorstelling in Ovezande. Bij thuis
komst laat ze haar hond uit op de
Monnikendijk. De kerngezonde
moeder van een 1-jarige dochter ziet
een auto in volle vaart op haar af ko
men. Tijd om te reageren is er niet.
Een seconde later ligt ze een meter
verderop. Aangereden door een be
ginnende automobilist die de maxi
mumsnelheden aan zijn laars lapt.
,,Ik zag de auto komen", vertelt
Altena ruim 22 jaar na het ongeluk
vanuit haar woning in Goes. ,,Dat is
het laatste beeld dat ik me herinner.
Van de eerste twee weken na het
ongeluk weet ik niets meer." Een
verlamde rechterarm, verbrijzeld
bekken, kapotte heup, een knie los
van het bovenbeen. Alles wat aan
een mensenlichaam stuk kan, bleek
kapot. ,,Alleen mijn linkerarm,
romp en hoofd waren redelijk onbe
schadigd. De eerste twee weken kon
ik niet verplaatst worden omdat
mijn lichaam zo broos was.
Pas na veertien dagen werd
ik geopereerd in Den
Haag en begon een
M lange periode van
Mijn lichaam
weerhoudt
me er
gelukkig niet
van creatieve
uitdagingen
aantegaan
specialistische operaties door het
hele land."
Overleven en vechten, er zit op
dat moment niets anders op voor
Altena. Vrienden en familie om haar
heen steunen haar door dik en dun.
,,Dat gaf me een enorme boost. Na
twee jaar merkte ik dat de pijn niet
weg ging. Het besef drong door dat
ik nooit meer kon werken. Nooit
meer op een normale fiets zou rij
den en er een streep kon door ski-
en wandelvakanties. Het betekende
het begin van een tweede leven."
Haar zus neemt haar op een dag
mee naar een workshop beeldhou
wen en dat blijkt de start van een
nieuwe passie. Altena volgt een op
leiding tot beeldhouwer en krijgt
haar eigen atelier en beeldentuin.
,,Film leek mij daar een mooie aan
vulling op, vandaar dat ik vier jaar
geleden ben begonnen met de film
academie in Antwerpen.
Vooral de regiekant
spreekt me aan." Sa
men met Lennart
Gosman regis
seert ze de
films Muis en
Kerst met
Guus, allebei
vertoond tij
dens Film
by The Sea.
En sinds vo-
rige week mag de film HawkEyes
niet ontbreken in het rijtje suc
cesvolle producties. ,,De film is
grotendeels opgenomen in Kloe-
tinge en één van de hoofdrollen
wordt gespeeld door Ans Schil
ders uit Kapelle. Het gaat over een
moeder en zoon die al jaren met
elkaar samen leven. De beelden
vertellen het verhaal, er wordt
niet gesproken. De zoon is gek
van vogels en moeder druk met
bidprentjes inplakken. Onver
wachte ontwikkelingen volgen,
daarvoor moet iedereen maar
naar de film gaan kijken. Ik hoop
dit jaar bij Film by the Sea."
Documentaire
Altena heeft nog twee schoolja
ren te gaan op de filmacademie en
is bezig met een documentaire
waarin ze het onzichtbare zicht
baar wil maken. ,,Het gaat over
een man met een visuele beper
king. Mensen zien iemand die
vrolijk is, gewoon meedoet in het
leven, maar ook de gevolgen van
een beperking ervaart. Indirect
gaat alles wat ik maak ook over
mijn eigen leven. Mijn lichaam
weerhoudt me er gelukkig niet
van creatieve uitdagingen aan te
gaan. Ik besef in elk geval dat in
één seconde alles anders kan
zijn."
Ik zag de auto komen. Dat is het
laatste beeld dat ik me herinner.
Van de eerste twee weken na
het ongeluk weet ik niets meer
zaterdag 2 februari 2019
'Het gaat
ook over
mijn leven'
FOTO MARCELLE DAVIDSE
Het verhaal van Christianne Al
tena is er één van vallen en
weer opstaan. Over hoe iemand
zich vanuit een uitzichtloze si
tuatie opricht en een prijswin
naar wordt.
Uitreiking van de
prijs, met derde van
links Christianne Al
tena. FOTO HANS VAN DER
- Christianne Altena
- Christianne Altena
