'Van mijn verhaal moet 80 procent waar zijn, de rest mag ik verzinnen' SCHRIJVER LEEST Van Marieke Lucas Rijneveld (27) verscheen onlangs de dichtbundel Fantoommerrie. de Bruin, een ex-minnaar die soms nog bij haar over de vloer kwam. Hij heeft altijd volgehouden dat Blonde Dolly als de dood was dat iemand die geheime agenda ooit zou vinden. Stel je voor: twee gealarmeerde agenten kwamen daar binnen terwijl zij al drie dagen dood in bed lag - de politiefoto's zijn verschrikkelijk. Waarom kwam de commissaris meteen, tot verbazing van die agenten? Voor dat boekje? Met namen van foute politici, hooggeplaatste mannen erin met wie ze een verhouding had of die ze chanteerde? Dat kon hij zo laten verdwij nen. Ik verbind dat met de zogeheten Vel- ser-affaire waarbij tijdens de oorlog veel communisten die in het verzet zaten, zijn verraden door rechtse verzetsmensen. De angst voor de communisten was enorm. Ook nog na de oorlog, vooral bij de BVD. Misschien heeft Dolly daar meer van gewe ten. Moest ze daarom worden vermoord. En is haar moordenaar daarom vrijuit gegaan." ,,De moeilijkheid bij dit boek was dat ik minder feiten tot mijn beschikking had dan bij mijn andere boeken. Ik vind altijd dat 80 procent waar moet zijn, anders begin ik er niet aan. Die 20 procent mag ik als roman cier verzinnen. Bij dit boek heb ik de helft op feiten kunnen baseren, denk ik. Maar mijn oplossing lijkt me heel waarschijnlijk. Ook volgens politiemensen lager in rang zou het heel goed zo gebeurd kunnen zijn. Gerard Vrolijk werd opgebracht en heeft drie dagen vastgezeten. Hij is verhoord in een afgesloten kamer, maar er is geen proces-verbaal opgemaakt. Dat is toch gek?" ,,Ze is in 1959 begraven. Ze was een een zame vrouw en liet haar geld na aan goede doelen. Haar graf op de begraafplaats West duin ligt er nog steeds, dat is niet goedkoop. Mijn ouders liggen er niet ver vandaan, dus ik kom er geregeld langs. Elk jaar staan er op haar verjaardag, 27 september, met kerst en op haar sterfdag, 31 oktober, verse bloemen. Nog steeds. Die worden altijd in het week end neergezet, als er geen personeel op de begraafplaats aanwezig is. Vanwege pri- vacy-redenen geeft de plantsoenendienst niet prijs wie de grafrechten betaalt. Sinds kort staat er een bordje bij: Blonde Dolly. Naast haar is een groot graf gekomen met daarop het jaartal 1944, en de namen 'John Louis Raimond Schuld' en 'Johnny Stairs'. Om de twee graven staan nu heideplantjes. Wie heeft dat gedaan en waarom? Was die John een bewonderaar van D olly? Is hij haar zoon? Ik heb weleens tegen mijn oudste dochter gezegd - zij is fotograaf- dat we op 26 sep tember achter het graf van Blonde Dolly in onze slaapzaak in de bosjes moeten gaan liggen. Het is er niet van gekomen. De zoon van Botto van den Bergh was het in elk geval niet, want die is gestorven en daarna ging het plaatsen van de bloemen gewoon door. Afgelopen kerst stonden ze er weer. Dus misschien moet ik toch in de rododen drons gaan liggen." Ik lees nu Als kind verslonden 34 Lezen Hoe schat u de waarschijnlijkheid van uw speculaties in? Ook opmerkelijk is dat het graf van Blonde Dolly nog steeds wordt ver zorgd. Blonde Dolly van Tomas Ross (€20) verschijnt dinsdag bij De Bezige Bij. TEKST PETER SIERKSMA FOTO ANGELIEK DE JONGE Tegenwoordig heet iedereen sorry Bart Moeyaert „Mooi en bevreemdend. Vlamingen kunnen goed ernstige dingen klankrijk beschrijven. De omslag sprak me aan. Ik dacht eerst dat er een jongetje op stond, maar het is een meisje. Ze heet Bianca en wordt door haar moeder als onhandelbaar bestempeld. Bianca is een buitenbeentje. Zo'n 'lastig kind' dat geknuffeld zou moeten worden omdat ze zo eigen is.'' Verhalen van de boze heks Hanna Kraan ,,Als kind droomde ik vaak hoe het zou zijn om in het bos van de boze heks te wonen. Met alle dieren die konden praten en avonturen be leefden. Die heks heeft buien. Dan dreigt ze de dieren om te toveren in mestkevers. Gelukkig krijgt ze snel spijt en maakt dan alles goed met appeltaart. Vooral als ik ziek ben kijk ik nog graag naar de tv- filmpjes van de VPRO over de boze heks, met Loes Luca als verteller.''

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2019 | | pagina 122