v
Eendenjacht
in Duitsland
Wapitijacht
in de Rocky
Mountains
De eerste mails van ver
ontwaardigde fans heeft Isa
bella Rozendaal (35) al binnen.
Zij kennen de fotograaf vooral
van haar paginagrote dier-
portretten in Het Parool. En
ze begrijpen niet waarom uit
gerekend zij een fotoproject
over jagen heeft gemaakt.
,,Ik fotografeerde een tijd
Amsterdamse huisdieren.
Stadsmensen zien hun huis
dier als een volwaardig gezins
lid. Nederlanders komen mas
saal in opstand als ze vinden
dat dieren onrecht wordt aan
gedaan, zoals onlangs met de
grote grazers bij de Oostvaar-
dersplassen. Tegelijkertijd eet
bijna iedereen vlees. In mijn
beleving hebben we een heel
verstoorde relatie met wat er op
ons bord ligt.''
Wie zich een beetje verdiept
in Rozendaals werk, weet dat
de fotograaf een diepgevoelde
passie heeft voor dieren, maar
ook houdt van contrast in de
breedste zin van het woord. En
dat ze graag 'culturele fenome
nen' onderzoekt.
,,Ik ben opgegroeid in de
stad, ik had altijd het idee dat
jagers alleen in sprookjes voor
kwamen. Toen ik in contact
kwam met een jager, was ik
geïntrigeerd.''
Rozendaal deed een jacht-
opleiding (,,de theorie, voor
de rest maak ik foto's'') leerde
slachten en wild bereiden en
trok de afgelopen tien jaar de
wereld over in een poging de
jacht in al haar facetten te leren
kennen. Het bracht haar van de
Hoeksche Waard naar Duits
land, het Midden-Oosten, de
Verenigde Staten en Brazilië.
Rozendaal zag grote culturele
verschillen. ,,Europese jacht-
tradities zijn een product van
oude aristocratische rituelen. In
de Verenigde Staten past de
jacht in het romantische beeld
van overleven in de wildernis.
Er zijn enthousiaste televisie-
programma's, tijdschriften en
advertenties over jagen; het is
een enorme business. Ameri
kaanse jagers laten zich ook
zonder terughoudendheid fo
tograferen.''
Bij de Nukini-stam in de Bra
ziliaanse Amazone zag Rozen-
daal dat jagen een wezenlijk
onderdeel kan zijn van het da
gelijks leven. ,,Zo gewoon als
wij het vinden om naar de win
kel te gaan, zo gewoon is het
daar om te jagen. Als ik 's och
tends wakker werd, zag ik wat
de buurman voor het eten had
gevangen: een aap of een
knaagdier. Dat was dan het ant
woord op de vraag: wat eten we
vanavond?''
Isabella Hunts heet de exposi
tie die de zoektocht opleverde:
Isabella jaagt. Haar foto's tonen
talloze taferelen; van trofee-
jacht en het verzamelen van
exotische diersoorten tot jagen
als noodzaak om een gezin te
kunnen voeden. Ze zijn te be
wonderen van 9 februari tot en
met 12 mei, in het Fotomuseum
Den Haag.
24
„Eenden hebben
heel scherpe ogen.
Ze hoeven maar
een schittering van
de jouwe op te van
gen en weg zijn ze.
Als je als jager kans
wilt maken, is het
zaak dat je niet op
valt. Bijvoorbeeld in
zo'n pak vol nage
maakte kroos.''
,,Zes jagers en zes
man personeel in
de vorm van een
gids, een kok en
paardenverzorgers
trekken tien dagen
door de bergen op
zoek naar wapiti's,
een soort grote
herten. De groene
zakken die je ziet
zijn proviand. Daar
in verdwijnt ook
het vlees van de
geschoten wapiti
- toch ook al gauw
een beest van een
paar honderd kilo.''
