,,Lang dacht ik: als mijn Nokia kapot
gaat, koop ik een smartphone. Uit duur
zaamheidsoverwegingen probeer ik niet
iets nieuws te kopen als het oude nog func
tioneert. Maar hij gaat maar niet stuk! Eén
keer is mijn telefoon in een plas regenwater
beland, in een tas. Maar na een paar dagen
op de verwarming deed-ie het weer.
Ondertussen ben ik helemaal ingesteld
op een leven zonder smartphone. Ik zit er
totaal niet mee en denk er amper over na.
Voor alle mogelijke nadelen heb ik een
alternatief. In nieuwe steden regel ik een
plattegrond bij de VVV, communiceren doe
ik via Facebook of e-mail. Eén keer in de
maand ga ik zitten voor een postmomentje
en stuur ik mensen een kaart of brief.
Voor mijn omgeving is het meer een
ding. Zo kreeg ik op mijn werk een laptop
met touchscreen. Mijn collega's reageerden:
'Leuk hè, kun je ook eens een scherm aan
raken!' En met nieuwjaar wenste een ken
nis mij een mooi 2019, met de toevoeging:
'Het jaar dat jij een smartphone aanschaft!'
Daar kan ik wel om lachen, maar ik denk
ook: wauw, dat jullie hier zo mee bezig zijn.
Die telefoon is maar een voorwerp, hoor.
Ik ben geen actieve pleitbezorger van een
leven zonder smartphone. Iedereen mag
lekker zelf weten waar hij zijn tijd aan be
steedt. Ik erger me ook niet aan het tele
foongebruik van anderen. Als een vriendin
tijdens ons gesprek een appje wil lezen,
denk ik: dan zal het wel belangrijk zijn.
Misschien komt mijn keus deels voort uit
mijn opvoeding. Bij ons thuis was autono
mie een belangrijk thema. Een drang om
iets aan te schaffen puur omdat 'de massa'
het heeft, heb ik nooit zo sterk. Mijn jongste
broertje heeft ook geen smartphone. Dat is
fijn; ben ik niet de enige veroorzaker van
het ontbreken van een familie-app."
Annemarie Kaldewaij (33) is locatie
manager bij Socius Wonen, een jonge-
renhuisvester. Ze heeft een Nokia 3110
Classic.
18
