'Mijn ouders
waren niet
uitgenodigd.
Ik denk ook
dat ze het
amper hadden
aangekund'
Hij zong voor groot en klein pu
bliek Hij maakte blij, melan
choliek.' Hij ging rond om zijn
verhaal te vertellen. Dat doe ik
ook, nog steeds.
Op het Nationaal Songfesti
val zei Willem van Kooten,
die in de jury zat, dat ik het
met De troubadour niet zou
redden. Niet commercieel ge
noeg. Gelukkig vonden an
dere leden van de vakjury dat
niet. En ook het publiek niet, dat had ook
een stem. Ik toerde in die tijd rond met
Herman van Veen, maar ik was een relatief
onbekende tussen Rob de Nijs, Patricia
Paay, Conny Vink en Dave. Toch vond ik
het niet raar dat ik won. De troubadour had
en heeft nog steeds een bepaalde magie.
De volgende dag kwam Herman van
Veen mij een serenade brengen op zijn
viool. We zaten aan de eettafel van het
Kurhaus, waar ik logeerde. Hij kwam bin
nen, ging op zijn knieën en begon te spe
len. Heel erg leuk. Later ging ik terug naar
Eindhoven, met de trein. Toen ik over
stapte in Utrecht, wist ik ineens wat roem
was. Iedereen op dat station keek naar
me.''
Silhouet
,,Wat ik me van de aanloop naar het Eurovi
sie Songfestival goed herinner, is dat de
arrangementen, de muziekstukken die je
speelt met het orkest, er niet waren. Die
waren bij de douane blijven steken. Daar
door kon ik niet met het orkest repeteren.
Echt druk maakte ik me er niet over. Ik
dacht: dan doe ik het liedje toch gewoon
samen met Piet Souer, die mij begeleidde
op de gitaar. Uiteindelijk kwamen de mu
ziekstukken net op tijd.
Een week lang zaten we daar, vooraf
gaand aan het songfestival. Die week zat
helemaal vol. Persbijeenkomsten, feesten,
fotoreportages, je moest overal opdraven.
De jurk had Frank Govers ontworpen. Hij
was dezelfde als voor het Nationaal Song
festival, maar dan geen groene maar een
rode. Zonder tierelantijnen. Hij vond: we
moeten het beeld sober houden, je bent
zelf zo puur. Je hebt je gitaar en je haar.
Vroeger heette dat dan: je moest als artiest
een 'silhouet' hebben. Zoals Juliette Gréco,
Mireille Mathieu, vooral Franse artiesten
hadden dat.
De dag zelf, begon bij de kapper. Ik weet
nog dat ze zei: wat heeft u toch een mooi
haar. Het hing altijd voor mijn ogen, dus
had ik een speldje in. Nadat ik gewonnen
had, wilde iedereen zo'n speldje.
De hele dag had ik kriebels in mijn buik.
Bij de kapper, de visagie, de generale repe
titie. Het moment dat je dan opkomt. Vol
adrenaline. Of je wordt zo nerveus dat je
niets meer kunt, of je gebruikt je energie
om plezier op te wekken. Bij mij lukte dat,
al leek het alsof ik buiten mezelf trad. Het
was zoiets groots. Het optreden ging goed
en ik dacht: als ik ergens in het midden ein
dig, dan ben ik tevreden. Je beweegt je da
genlang tussen al die anderen, leert ze ken
nen en hoort hun liedjes tien keer voorbij
komen. Die ga je dan ook mooi vinden.
De puntentelling was heel eng. De stem
men op mij kwamen langzaam op gang.
Het rare was dat België altijd wel punten
gaf aan Nederland, minstens één, maar nu
voor het eerst niet. België was bang dat ik
zou winnen, hoorde ik later. Als ze één
puntje hadden gegeven, was ik de enige
winnaar geweest. Ik neem ze niets kwalijk,
maar ik vond het wel raar. Landen die zo
met elkaar verwant zijn, zeker qua taal. En
je zong toen nog in je eigen taal, hè. In ons
geval geen taal waarmee je eventjes wint.
'Lenny, Lenny, je hebt gewonnen',
hoorde ik, maar het drong amper tot me
door. Ze moesten me bijna het podium
opduwen, zo beduusd was ik. Dat we met
z'n vieren wonnen (Frankrijk, Spanje, het
Verenigd Koninkrijk en Nederland kregen
allemaal achttien punten, red.) was best
een beetje vreemd, maar kon mij niet
schelen. Het winnende lied nog een keer
zingen, dat gaf euforie, zeker toen het pu
bliek ineens ging klappen.
Nieuw album
12
In het Eindhovense
Muziekgebouw
presenteert Lenny
Kuhr op 29 maart
2019, de dag waar
op zij vijftig jaar ge
leden het Eurovisie
Songfestival won,
tijdens haar con
cert haar nieuwe cd
Het lied gaat door.
Er komt ook een lp
van op de markt.
Het album is tot
stand gekomen
na crowdfunding.
,,Ik ben nooit zo
van de nostalgie
en ze moesten me
overtuigen stil te
staan bij het Song
festival van vijftig
jaar geleden. Dat
het precies vijftig
jaar geleden is, is
natuurlijk wel een
leuk feitje. Maar
toch vooral omdat
ik na al die jaren
nog steeds met
hetzelfde plezier
zing."
Kuhr toert samen
met Reinier Voet
(gitaar) en Mischa
Kool (bas) door het
land; ze treden we
kelijks zo'n drie
keer op. ,,Ik voel me
heel gelukkig dat ik
liederen op dit mu
zikale niveau kan
laten klinken."
