Explosief huishouden vol rugzakjes
Weg uit verstikkend milieu
7
Humor geeft
aanklacht
meer gewicht
Instant Family
Je kunt je nog zo goed voorberei
den op de komst van pleegkinde
ren; je weet dat het niet makkelijk
gaat worden. Filmmaker Sean An
ders Daddy's Homeondervond
dat toen hij en zijn vrouw de zorg
kregen over maar liefst drie pleeg
kinderen. Het leverde hem zijn ei
gen instantfamily op én inspiratie
voor deze komedie over een toch
ook bloedserieus onderwerp. Als
Pete en Ellie besluiten een kind te
adopteren krijgen ze drie pleeg
kinderen in de schoot geworpen,
onder wie een rebelse tiener. De
tweeverdieners hebben plots een
letterlijk en figuurlijk explosief
huishouden te runnen. Ouder
ben je niet zomaar en deze kinde
ren arriveren met rugzakjes vol el
lende.
Wahlberg en Byrne hebben vol
doende komische timing in huis,
maar de grappig bedoelde, niet al
tijd lollige randpersonages waren
onnodig. Ondanks alle komedie
komen er gevoelige momenten
voorbij. Het is lastig en wellicht
onmogelijk om alle facetten van
het pleegouderschap in anderhalf
uur neer te zetten, maar Anders
doet toch een aardige poging.
- Marieke Nieuwdorp
Capernaum
De twaalfjarige Libanese jongen
Zain heeft een diepgewortelde
wens. Wonend in het chaotische
appartement van zijn stiefouders
wil hij zo snel mogelijk zelfstan
dig worden. Hij draagt de verant
woordelijkheid voor het reilen en
zeilen en voelt zich ook verant
woordelijk voor zijn zuster, die
dreigt te worden uitgehuwelijkt
aan een dubieuze vrijer.
Om uit dit verstikkende milieu
te ontsnappen, sleept Zain zijn
achterlijke ouders maar voor het
gerecht om zijn vrijheid legaal te
veroveren. Capernaum is een film
over overleven in een armoedig
milieu. Zain zoekt de vrijheid en
komt in contact met een schoon
maakster in een pretpark die de
jongen in haar hart sluit. Maar
ook in zijn nieuwe leven krijgt
Zain te maken met verantwoor
delijkheden waar hij eigenlijk
niet op zat te wachten. De Liba
nese actrice Nadine Labake maakt
met Capernaum haar derde en
verreweg beste film. Het is een
meeslepend drama vol verbijste
rende gebeurtenissen, maar biedt
toch hoop voor een vindingrijke
jongen als Zain. - A.Z.
Hoe gevoelig bepaalde uitin
gen van racisme in Amerika
liggen, ondervond Viggo
Mortensen (60) toen hij na
afloop van een vertoning
van zijn nieuwe film Green
Book tijdens een pubieks-
discussie het woord 'nigger' in de mond nam.
Het leverde hem zo veel kritiek op, dat hij
zich genoodzaakt voelde om in de media ex
cuses aan te bieden. Mortensen, in zijn Lon-
dense hotelkamer: ,,Ik had geen idee dat het
n-woord nog zo veel pijn bij mensen kan ver
oorzaken. Zeker als het wordt uitgesproken
door een blanke man.''
Het personage Tony Lip dat Mortensen in
Green Book speelt, een racistische taxichauf
feur uit New York, zou zo'n mea culpa ver
moedelijk nooit uitspreken. Zeker niet in het
begin van de film, die begin jaren 60 speelt en
op ware gebeurtenissen is gebaseerd. Hij ver
voert met tegenzin een zwarte pianist door
het zuiden van Amerika. Gaandeweg krijgt
hij respectvoor zijn passagier, die op den
duur ook zijn vooroordelen opzijzet.
Ter voorbereiding had Mortensen contact
met de familie van Lip. Veel wijzer werd hij
er niet van. ,,Op mijn vraag hoe zij zich hem
herinnerden, kreeg ik alleen te horen dat hij
vooral rookte en veel at.''
De voorbereiding bracht Mortensen aan
het twijfelen. Was een Italiaans-Amerikaanse
acteur niet beter dan iemand met een Deens
Noors-Amerikaanse achtergrond? Toen hij
zijn bezwaar voorlegde aan regisseur Peter
Farrelly, zei deze: ,,Ik wil Tony laten spelen
door iemand die het publiek niet verwacht.''
De doorgaans sportieve en fitte Mortensen
moest wel van dieet
veranderen om min
stens 10 kilo aan te
komen. ,,Tony at
vooral pizza's en an
der junkfood. Eten is
eigenlijk niet het
juiste woord. Noem
het maar verslinden.
De manier waarop hij
zijn eten naar binnen
werkt, was echt heer
lijk om te spelen.''
Was Lip een lompe
man, zijn passagier en
Ik had geen
idee dat
het n-woord
nog zo veel
pijn kan
veroorzaken
opdrachtgever is in alles zijn tegenpool. De
begaafde pianist Don Shirley (voortreffelijk
gespeeld door Mahershala Ali) is beschaafd,
beleefd, maar misschien ook wel bekakt.
Green Book biedt subliem acteren van beide
hoofdrolspelers, maar dat is volgens Morten
sen niet het belangrijkste aspect van de film.
,,Er zit inderdaad humor in, maar veel meer
impact verdient natuurlijk de boodschap die
gaat over racisme. Het mooie van Green Book
is dat de film niet predikt. Het is wel een film
die belangrijk is in het huidige Amerika, dat
enorm is gepolariseerd. Dit is een film over
twee mensen die ondanks hun grote ver
schillen toch tot elkaar komen.'' Mortensen
kreeg veel lof voor zijn vertolking. Hij veert
op en zegt enigszins arrogant, zonder ironie:
,,Ik kan alles en iedereen spelen. Maar ik twij
fel altijd als ik voor een moeilijke rol word ge
vraagd. Toen regisseur David Cronenberg mij
vroeg om de jonge Sigmund Freud te spelen
in A Dangerous Method, had ik zelf veel be
denkingen. Ik moest mij verplaatsen in een
geniale, Joodse Oostenrijker. Maar ook Cro
nenberg wist mij over te halen. Hij zei eigen
lijk hetzelfde als Farrelly: niemand verwacht
je in deze rol. Dat is voor mij een prachtige
drijfveer voor een filmcarrière.''
GREEN BOOK
T Tony Lip en zijn passagier Don Shirley zijn tegenpolen. foto entertainment one Benelux
"i'
donderdag 31 januari 2019
r
KOMEDIE
Regie: Sean Anders. Hoofdrollen:
Mark Wahlberg, Rose Byrne.
Rose Byrne en Mark
Wahlberg als pleegouders.
FOTO PARAMOUNT PICTURES
DRAMA
Regie: Nadine Labaki.
Hoofdrollen: Zain Al Rafeea en
Yordanos Shiferaw.
DRAMA
Regie: Peter Farrelly. Hoofdrol
len: Viggo Mortensen en Maher
shala Ali.
Zelden waren twee filmpersona
ges zo intens tot elkaar veroor
deeld als de hoofdfiguren in de
roadmovie Green Book. Het con
trast tussen de Italiaans-Ameri
kaanse chauffeur Tony Lip en zijn
opdrachtgever, de zwarte pianist
Don Shirley, kan niet groter zijn.
Tony (trefzeker gespeeld door
Viggo Mortensen) is een culturele
en lompe analfabeet met racisti
sche trekken. Don is een verfijnde
kunstenaar met goede manieren,
die zich groen en geel ergert aan
het platte woordgebruik en ge
drag van Tony.
Ze doorkruisen samen per auto
het zuiden van Amerika, waar Don
een reeks optredens verzorgt die
gezien de raciale verhoudingen
begin jaren 60 in dit deel van
Amerika, niet helemaal zonder ge
vaar zijn. De forse Tony kan geluk
kig ook als lijfwacht dienstdoen.
Green Book, de titel verwijst naar
een reisgids met hotels in Amerika
waar destijds zwarte reizigers
welkom waren, vertelt een waar-
gebeurd verhaal over twee man
nen die gaandeweg respect voor
elkaar krijgen. Regisseur Peter
Farrelly (bekend van komedies als
Dumb and Dumber en There's so
mething about Mary) laat zich van
een andere kant zien door heel ef
fectief te schetsen hoe racistisch
de Amerikaanse samenleving in
de jaren 60 in bepaalde staten
was. Zo mag Don niet eens het
toilet gebruiken in de villa's waar
hij optreedt. Hij wordt als mens
niet geaccepteerd.
Zwaar op de hand is Green Book
beslist niet, al is de film een aan
klacht tegen vooroordelen. Vooral
Mortensen zorgt voor veel komi
sche momenten. De film is meer
dan een omgekeerde versie van
Driving Miss Daisy. Het filmplezier
druipt ervan af en de boodschap
is een halve eeuw later helaas nog
steeds van toepassing. - A.Z.
