Nooit meer zonder
een schepje op stap
ZEELAND 13
cHza
deze, beplakt met stickers van tal
van kleine sponsoren, meegegaan
de woestijn in. ,,Eerst kregen we
kleine bijdragen van bedrijven hier
in de buurt", vertelt Traas. ,,Later
begonnen ook deelnemers ons te
steunen." Joosten: ,,Want de foto's
die we tijdens de rally maakten,
deelden we op internet. De cou
reurs vragen ons steeds vaker of ze
die mogen hebben."
Elk jaar rond september
bekijkt het duo of het mogelijk is
om in de winter weer af te reizen
naar Zuid-Amerika. Voor Joosten,
die campingeigenaar is, is het wat
eenvoudiger om Groede even ach
ter zich te laten; vanaf i maart zijn
er immers pas weer gasten welkom.
Voor Traas, die een autoschoon
maakbedrijf heeft, is wat meer pas
sen en meten. ,,Zeker nu het steeds
drukker wordt", zegt hij. ,,Sinds ik
terug ben uit Peru, ben ik weer vol
aan de bak. Er is geen tijd om af te
kicken van de Dakar Rally."
Eenmaal in de nabijheid van de
Dakar Rally zoeken ze elke dag een
mooi plekje uit om foto's te schie
ten en video's te maken. De ene
keer staan ze dicht bij de start, de
andere keer ergens halverwege een
proef. Het mooiste vinden ze het
als ze elke dag alle deelnemers kun
nen vastleggen.
Joosten: ,,Dat lukt niet altijd,
hoor. We weten namelijk nooit he
lemaal precies welke route ze vol
gen. Als het een heel breed terrein
is, kan het zijn dat ze 500 meter van
ons passeren. Maar vaak proberen
we te gaan staan waar iedereen wel
langs moet. En dan wachten we tot
ze allemaal voorbij zijn gekomen."
Traas: ,,Dat is voor ons de sport:
ze allemaal fotograferen."
Joosten: ,,De deelnemers aan de
Dakar Rally kunnen enorm afzien
en zeggen wel eens tegen ons: 'Dat
wat jullie doen, lijkt ons ook wel
eens wat. Lekker op het gemakje de
wedstrijd volgen'. Maar het is niet
altijd een gemakje. Pas als de laatste
gepasseerd is, pakken wij in en rij
den wij naar onze slaapplek. Soms
zitten we dan nog acht a tien uur in
de auto..."
Traas: ,,Nou viel het dit jaar wel
mee met de afstanden. De rally was
alleen in Peru en
duurde maar tien dagen. Dit jaar
hebben we zo'n 3500 kilometer ge
reden. In de voorgaande jaren kwa
men we makkelijk aan de 10.000
kilometer."
De Zeeuws-Vlamingen hebben
geen persaccreditatie en horen dus
niet bij de officiële volgers van de
Ik hoef weliswaar niet
te werken, maar ik zie
het niet echt als
vakantie. Wel als een
mooie vorm van
ontspanning
Dakar Rally. Ze overnachten
daarom niet in de bivak van de
wedstrijd. Ze slapen voornamelijk
in de buitenlucht, op veldbedden.
,,Wij maken foto's en video's en dat
wordt niet door iedereen gewaar
deerd", weet Joosten. ,,Bij RTL7, dat
de rally in Nederland uitzendt, zijn
ze er bijvoorbeeld niet echt blij
mee. En ook de organisatie doet
wel eens moeilijk. Maar ja, iedereen
mag toch naar de wedstrijd komen
kijken en we zijn gewoon ama
teurs." Traas: ,,We beschikken
ook helemaal
niet over professionele apparatuur.
Als we mooie foto's maken, is dat
deels toeval."
Ze kennen weinig anderen die zo
trouw de karavaan volgen. Ze we
ten van een Chileen die met een
oude pick-up alles volgt. En dit jaar
kwamen ze in Peru twee Zuid
Afrikanen tegen, met wie ze soms
optrokken en tips over mooie loca
ties uitwisselden. Joosten: ,,Je hebt
ook sponsors die meereizen. De
eerste dagen alleen of juist de laat
ste dagen. Maar zoals wij het doen,
zijn er niet veel."
Joosten en Traas houden van de
rally (,,Vooral van de vrachtwa
gens"), de woestijn, het avontuur
en de contacten met de deelne
mers. Ze verlenen wel eens assis
tentie als er eentje met pech komt
te zitten. Dat hoeft dan niet techni
sche hulp te zijn (,,Want dat mag
officieel niet"), maar ze bieden ook
wel eens een bed aan of knakwor
sten. ,,Daar zijn ze vaak ook al heel
erg blij mee."
Waar de rallyrijders afzien in de
woestijn, doen de twee Groedena-
ren dat ook. ,,Er is nog geen jaar
voorbij gegaan zonder dat ik ziek
werd", zegt Traas. ,,Of het nu de
hoogte is, de hitte of het eten. Ik
ontkom er helaas niet aan. En toch
gaan we elk jaar weer. Of het va
kantie is? Hmm, tja, ik hoef welis
waar niet te werken, maar ik zie het
niet echt als vakantie. Wel als een
mooie vorm van ontspanning."
-•«y r.; v"
-
-
zaterdag 26 januari 2019
GO
dag iedereen op de foto'
france-tv
sport
france-tv
sport
KARCHER
TOYOTA
TOYOTA
£l£omrrtio
tKLouirrno
CPP
PRIMAX
WEGA
WEGA
1 Wï4
Eddy Traas (midden) en Will Joosten (rechts) bij de finish in
Lima. foto we4dakar
- Eddy Traas
Aan de wand van de werkplaats
van Eddy Traas hangt een foto
van een hachelijk moment. De
Toyota van de twee Dakar-vol
gers zit compleet vast in het rulle
zand. Ze kunnen geen kant op.
En hulp is niet in de buurt.
,,Dit was drie jaar geleden", ver
telt Traas. ,,We hadden iedereen
gefotografeerd en gingen weer rij
den. Toen dachten we: 'We gaan
ook een keer een deel van de
proef rijden'. Nou, dat hebben we
geweten."
,,Dat was in Argentinië", vult
Joosten aan. ,,De proef ging over
allemaal landweggetjes. Dat kon
toch niet zoveel voorstellen? Het
leuke was: toen we langskwamen,
stond er op sommige plekken nog
publiek. Politiemannen bliezen op
hun fluitjes: er komt er nog één
aan, aan de kant allemaal. Prach
tig. Maar op gegeven moment
kwamen we terecht in heel vers
zand." ,,Dat is van dat poederzand
waar je meteen heel diep in weg
zakt", aldus Traas. ,,Tot boven de
wielassen zaten we erin. En dat in
40 graden en zonder schepje! We
hadden niks bij ons om mee te
graven. We konden ook niet wach
ten op anderen, want iedereen
was al gepasseerd. Toen hebben
we maar met onze tentstokken al
les weg proberen te halen. Het is
gelukt, op eigen kracht, maar het
duurde wel een tijd. En na afloop
zagen we eruit! We waren hele
maal zwart van de stof. Voortaan
nemen we altijd een schepje mee,
maar of we er echt van geleerd
hebben? Het zou ons best nog
eens kunnen overkomen."
