vv
Als je allemaal
perfect zingt,
betekent dat nog
niet dat de muziek
die je samen
maakt goed is
II
Ze hebben een totaal verschillende
achtergrond, de sopranen, maar vinden
elkaar in de muziek. Bijvoorbeeld in de
Matthaus-Passion, die straks 33 keer op de
agenda staat. Zingen kunnen ze, maar
praten ook. En Lachen.
Ga naar pzc.nl/ontdek-klassiek
7. Commerciële bijlage 23 januari 2019
Dat blijkt wel, als drie van hen - net na een
optreden - even Langskomen. Nog in stemmige
jurk, en 'a bit high', zoals een van hen roept.
Zoals ze op het podium een koor waren, klatert ook
backstage hun gelach in harmonie op. Kernsopranen
zijn kennelijk ook gewone mensen, Leuke zelfs.
'ONZE STEMMEN ZIJN
EEN GOEDE BLEND'
"Vooraf en in de pauze zijn we anders, hoor. Heel stil,
om de focus vast te houden", zegt Ai Sakabayashi
(35) uit het Japanse Kyoto. Voor haar is dit het eerste
seizoen in Nederland, maar ze voelt zich al helemaal
thuis. Sippie Broersma (35) komt gewoon uit Sneeken
is al negen seizoenen een dragende kracht. "We zijn
met onze stemmen een goede blend."
Zingen doen ze samen, met oor voor elkaar, maar het
is niet zo dat de drie zich ook samen op de uitvoering
voorbereiden. Sippie: "Dat doet ieder voor zich." Ai
vervolgt: "Iedereen weet namelijk het beste wat goed
is voor hem of haar. Wat eet je, en hoeveel? Hoe kom
je fysiek en mentaal het best voor de dag? Dat kun
je niemand voorschrijven. Ik eet weinig, kijk naar de
grond, neurie. Zo maak ik ruimte in mijn hoofd."
"Na drie concerten zijn de ergste zenuwen weg",
zegt de Amerikaanse Fiona Ellis (32), bezig aan haar
tweede seizoen. "De juiste opwinding voor een bepaald
optreden vind ik terug door bijvoorbeeld in de Lobby
rond te lopen en me voor te stellen dat al die mensen
straks wat wij brengen echt voor het eerst horen."
AFSTAND
Voor wie in het publiek zit, lijkt het alsof alles op het
podium perfect verloopt. "Fouten? Ik? Nooit", zegt
Sippie droog. De anderen Lachen in koor. Fiona: "Mijn
devies is: niet verlegen of timide zijn, bang om een
fout te maken. Geef watje hebt, ga ervoor. Foutje,
jammer." Een fout door een gebrek aan concentratie,
dat is erg, vindt Ai. "Maar zing je bijvoorbeeld een
verkeerd woord, omdat je helemaal gaat voor de
juiste vibe, dan telt dat niet. En weet je, je kunt perfect
zingen, maar dat betekent nog niet dat de muziek die
je samen maakt, goed is."
Voor de sopranen, die in de Matthaus-Passion altijd in
dezelfde volgorde staan opgesteld, is het belangrijk de
juiste afstand tot elkaar te houden. "We zijn een klein
koor, dus dat Luistert nauw", zegt Fiona. "Waar je staat
is zo belangrijk! Je wilt je eigen groep kunnen horen
en ook de anderen, de tenoren, de bassen. Maar sta je
te dicht bij elkaar, dan is het of je eigen klank verloren
gaat, verstikt raakt. De balans, daar gaat het om."
Ook naast hen, maar verder weg, horen ze de alten,
tenoren, baritons en bassen. Fiona schiet in de lach
als het over de bassen gaat. "Elke stemgroep heeft
een eigen collectieve persoonlijkheid, een eigen
attitude, dat heb je in alle orkesten. De bassen, ach,
die zijn relaxed, zitten achterover, hun mind Lijkt al
bezig met de Lunch van de volgende dag. Zouden
ze vooraf een paar whisky's pakken dan presteren
ze nóg geweldig... Maar dat doen ze niet natuurlijk.
De sopranen zitten op het randje van hun stoel, het
moet altijd beter." Sippie: "Wij? Wij eten appeLs,
drinken gemberthee met honing, doen yoga... Haha, ik
overdrijf. We hebben een goede groep, we denken op
dezelfde manier."
VIBE
Elk publiek is anders, zeggen de drie. Sippie: "De ene
keer zijn ze stil op een intense manier, dan voel je de
vibe in de zaal." Ai: "Een andere keer zijn ze druk op
een meelevende manier, soms voelt het als minder
maar dat kan ook weer ineens opleven."
Nog lang samen zingen dus, bij Pieter Jan Leusink?
"Tuurlijk", zegt Sippie met de haar kenmerkende
humor. "Tot de dood ons scheidt."
Vlnr: Fiona Ellis, Ai Sakabayashi en Sippie Broersma
