Weer even thuis Terug naar de plek van je jeugd
9
Frank Ivens (73) woonde vanaf zijn
geboorte, op 1 januari 1946, tot 1950
aan de Tivoliweg 20 in Hulst. Nu woont
hij een paar straten verder en loopt hij
bijna dagelijks langs zijn ouderlijk huis.
,,Mijn vroegste herinneringen gaan
over deze plek."
Ik woonde op
vijftien adressen,
de vijf kazernes
tijdens mijn
militaire dienst
niet meegeteld
Als we terug
zijn van vakantie,
dan moet ik
altijd even de
wallen van
Hulst rond
GERTIE DE BOEY
Mijn ouders zijn in
1945 getrouwd.
Toen het hier al
bevrijd was, maar
de oorlog wel nog
woedde, begint Frank te vertellen.
,,Het huis aan de Tivoliweg 20 was
gevorderd door de gemeente. De
mensen die er al woonden, moes
ten verhuizen naar boven. Mijn
ouders kregen de benedenverdie
ping. Zo ging dat in die tijd." Net
als dat er vliegende bommen wer
den afgeschoten. „Eentje had Ant
werpen als doel, maar kwam hier
een eindje verder terecht. Vlak
voor mijn ouders trouwden,
sprong al het glas van hun woning
kapot. Dat was het begin van hun
huwelijk." In het jaar daarna werd
de eerste zoon van Guust Ivens en
Mia Wijnacker geboren: Frank.
,,Ik was nog jong toen ik aan de
Tivoliweg woonde, maar een paar
dingen zullen me altijd bijblijven.
Zo weet ik nog dat er in die tijd
een tram in onze straat reed, rich
ting Walsoorden. Ik schrok altijd
enorm van die stoomfluit en
rende dan keihard de tuin in. Dat
zwarte ding zie ik nu nog rij
denTegenover de woning
stond een café, met daarachter
een bollenbaan. ,,Iedere zondag
middag werd daar gespeeld, door
in mijn ogen boze mannen. Ze
riepen altijd zó hard. Of dat nu
kwam doordat de wedstrijd zo
spannend was, of door de alcohol,
weet ik niet."
Omdat het gezin enkel de bene
denverdieping tot zijn beschik
king had, was er niet veel ruimte.
,,Er was een kamer en suite en de
achterkamer diende als slaapka
mer van mijn ouders. Er was ook
een keukentje en een kelder. Mijn
zus is ook nog geboren in het
huis, maar ik kan me niet herin
neren waar wij sliepen. Toenter
tijd had je niet veel plek nodig,
mijn ouders waren al blij dat ze
een huis hadden na de oorlog." De
tuin was dan wel weer groot.
,,Aan de foto's te zien, was het een
mooie zomer in 1947. Ik speelde
veel buiten." De woning staat mo
menteel op de hoek van de Tivo-
liweg, maar dat was toentertijd
niet het geval. ,,Naast ons was een
mandenmaker gevestigd", vertelt
Frank. ,,In hun tuin lag een
enorme berg met wilgentenen.
De mandenmakers zaten altijd op
de grond en tussen hun knieën
vlochten ze de manden. Als klein
mannetje vond ik dat erg fascine
rend, ik liep er dan ook regelmatig
naar binnen." Wat hij ook deed,
was stiekem door de heg kijken
als er een varken werd geslacht bij
de buren. ,,Ik wist al vroeg waar
de karbonaadjes vandaan kwa
men. Zulke herinneringen raak je
niet kwijt."
Toen er een nieuwbouwwijk in
Hulst werd opgeleverd, besloten
Guust en Mia te verhuizen. Niet
voor de laatste keer overigens. ,,Ik
heb in totaal op vijftien adressen
gewoond, de vijf kazernes tijdens
mijn militaire dienst niet meege
rekend. Als ik ergens ervaring in
heb, is het wel in verhuizen." Sa
men met zijn ouders verhuisde
Frank vijf keer, binnen Hulst.
,,Mijn vader veranderde nogal
eens van baan. Net als ik. Hij heeft
in winkels gewerkt, bij de Textiel-
centrale (later Neckermann), de
Arton sokkenfabriek. Hij was ei
genlijk schoenmaker van beroep,
net als mijn grootvader, maar
vond daar niet veel aan." Zijn
moeder werkte in een kruide
nierswinkel, later de eerste super
markt van Hulst, maar stopte
daarmee zodra ze trouwde. ,,Als je
in die tijd bleef werken als vrouw,
werd er gedacht dat je man je niet
kon onderhouden. Het was echt
not done", legt Frank uit. Uitein
delijk kregen hij en zijn zus er nog
een broer en zus bij.
Frank trok in 1969, samen met
zijn vriendin Lenie, naar Amster
dam. ,,Mijn vrouw komt uit Vo
gelwaarde en werkte in het zie
kenhuis in Hulst, maar we leer
den elkaar pas in 1966 kennen tij
dens het uitgaan in Kieldrecht",
vertelt hij. ,,We hebben een
prachtige tijd gehad in Amster
dam. Er gebeurde daar heel veel,
terwijl er hier niets gebeurde. We
keken onze ogen uit." Daarna
volgden onder andere Uden, Lely
stad en Drenthe. ,,Uiteindelijk
zijn we in 2007 terug naar Hulst
gekomen. Ik heb namelijk al die
tijd, veertig jaar lang, heimwee
gehad." Toen het huis aan de Ti-
voliweg 20 te koop stond in 2005
hebben Frank en Lenie er even
naar gekeken op internet. ,,We
woonden op dat moment in
Drenthe en keken al een beetje
rond in Hulst. Er moest echter
nog zo veel aan de woning gebeu
ren, dat we uiteindelijk voor een
ander huis hebben gekozen." De
ouders van Frank hebben op hun
laatste adres in Hulst meer dan
veertig jaar gewoond. Zijn moe
der werd 79, zijn vader 89. ,,Mijn
zussen, broer en ik, uiteraard met
aanhang, hebben hem tot zijn
laatste dag thuis verzorgd."
Het huis aan de Tivoliweg 20
ziet er op het eerste zicht nog het
zelfde uit als zeventig jaar gele
den. ,,Al is de authenticiteit er wel
wat vanaf. Vooral omdat de oude
voordeur is vervangen", vindt
Frank. Als hij nu met iemand door
de Tivoliweg loopt, moet hij altijd
even naar nummer 20 wijzen.
Naar het eerste adres waar hij
woonde. ,,En als we terug zijn van
vakantie, moet ik altijd de wallen
rond. Toch weet ik nu weer
waarom we vijftig jaar geleden
vertrokken uit Hulst. Ik mis de
grote stad. Als we het echter niet
gedaan hadden, was die heimwee
altijd gebleven."
Frank Ivens (73) bij zijn voormalige thuis aan de Tivoliweg 20 in
Hulst. FOTO CAMILE SCHELSTRAETE
Frank Ivens in 1947 bij zijn ouderlijk huis aan de Tivoliweg 20 in
Hulst. REPRODUCTIE CAMILE SCHELSTRAETE
GO ZATERDAG 19 JANUARI 2019
Een leven
lang vol
heimwee
I
