Ondine
ft
Een mensenleven,
een hartenklop
in de tijd
t
In het nieuws
Ik train hier al sinds de zomer voor
Uit het nieuws
Ik voelde me altijd al een jongen
DEZE WEEK IN Z.
Eenfinish
in de top 50
is mogelijk
Facebook
ontplofte
bijna na het
stuk in de
krant
Sporen trek
ik - sporen
die een
volgende
bewoner zal
uitwissen
6 MARIA
CAPPON
VOLGTHAAR
EIGEN WEG
10JAAP
IS DRUK
MET DE
ZEEHONDEN
9 FRANK
LOOPT ELKE
DAG LANGS
Z'N OUDE HUIS
et 'dakterras op het zuiden', zoals het wervend
in de folder van de nieuwbouwwoning stond,
bleek meestentijds een winderige plek om snel
vandaan te vluchten. Bloedheet kan het er ook
zijn, ondervond ik vorig jaar toen de klimaatver
andering voor een hittegolf zorgde. En toch, wat een
vreugde, dit huis, op wat naar mijn stellige overtuiging een
van mooiste plekjes van de stad wordt.
Vooralsnog is het een bouwplaats. Voor mij, achter mij,
overal wordt gewerkt om Vlissingen in de vaart der volke
ren op te stuwen. Zo nu en dan posteer ik me op het dakter
ras, waarvandaan ik goed zicht heb op het werk in uitvoe
ring. De riolering ligt al, zie ik. De contouren van de par
keerplekken zijn met enige fantasie al af te lezen op het
bouwterrein.
Binnen het jaar ligt daar een nieuwe straat. Net als ik een
jaar geleden, zullen de nieuwe buren nieuwsgierig rondlo
pen nog voor ze de sleutel krijgen, zich voorstellen hoe het
is om hier te wonen. Oude
ren die er tot hun laatste snik
willen blijven, jongeren die
er hun eerste kind hopen te
krijgen.
Zo stond ik er zelf ook, nu
alweer een jaar geleden. Met
ontzag betrad ik het huis.
Dat ik de eerste mocht zijn!
Geen lachen of ruzies van
voorgaande bewoners, vast
gehecht aan decennia oude
stenen. De rust van niks, van
nieuw.
Een nieuwbouwhuis: dat
is toch wel een heel bijzon
dere ervaring. Mijn hele le
ven was ik 'de volgende be
woner'. Meestal van huizen
die al honderd jaar of langer
stonden. Wat ben je in zo'n
huis meer dan een passant?
Een voorbijganger, die
schade van voorgangers her
stelt en zijn eigen sporen na
laat. Ik herinner me levendig
de eerste keer dat ik met
mijn moeder binnenstapte
in het oude herenhuis dat
ook haar laatste bleek te zijn.
Behangen, daar was mijn
moeder goed in. De muren
in dat huis bleken toch een
uitdaging. Toen we het oude
behang er af trokken, laag na
laag verder terug in de tijd,
was er opeens helemaal niks.
,,Betengeld", zei mijn moe
der met kennis van zaken. De muur was geen muur, maar
een raamwerk van rachels waarop jute gespannen was.
Oude kranten, daarop geplakt, vormden de ondergrond
voor vele lagen behang. Kranten van weleer: veel tekst, een
rommeltje van vooroorlogse lettertypes, korrelige foto's en
statige stukjes met formeel taalgebruik. De advertenties
repten van eierkolen en 'het ledigen der beerputten', pijpro
ken ('Mannenwerk!') en corsetten.
Een onbestemde geur steeg op uit het tengelwerk, dat na
een eeuw het daglicht zag.
In de tijd dat boekenkasten nog onontbeerlijk werden ge
acht, plakte ik voorin mijn eigen boeken nog ex libris. Het
eigendomsmerk gaf aan dat een boek 'mijn' was. 'Een men
senleven, een hartenklop in de tijd', stond er bij een afbeel
ding van een jeugdige dame.
In dit huis ben ik de eerste bewoner. Maagdelijk nieuw
was het, toen ik er in trok. Ik ben me ervan bewust bij elke
schroef die ik indraai, bij elke put die ik maak in het strakke
metselwerk. Sporen trek ik - sporen die een volgende bewo
ner zal uitwissen om zijn eigen merktekens ervoor in de
plaats te zetten.
Vooralsnog is het van mij, de eerste voorbijganger.
Terwijl de vorst in Nederland nog
op zich laat wachten, begint vol
gende week in Oostenrijk de Al
ternatieve Elfstedentocht. Aan de
populaire schaatswedstrijd doen
ook Zeeuwen mee, onder wie Joe-
rec Cijsouw uit Oostburg. ,,Ik train
al sinds de zomer voor deze wed
strijd", vertelt de 26-jarige mara
thonschaatser. ,,Als het écht goed
gaat, is een finish in de top 50 mo
gelijk."
Volgens Cijsouw is de lange
voorbereiding daarvoor cruciaal.
,,Wielrennen doe ik elke dag om
mijn conditie op peil te houden.
Twee keer per week ben ik op het
ijs, waar ik voor de wedstrijden
train. Soms schaats ik meer dan
zes uur achter elkaar." De Oost
burger hoopt in elk geval de volle
dige race van 200 kilometer uit te
schaatsen. Gemiddeld wordt daar
zes uur over gedaan. Vorig jaar was
dit voor 40 van de 130 schaatsers te
veel: zij moesten eerder afhaken.
Cijsouw bereikte toen de 180 kilo
meter. Dat moet dit jaar beter,
vindt de Zeeuws-Vlaming. In het
B-peloton, het tweede schaatsni-
veau van Nederland, veroverde hij
dit jaar bij nationale wedstrijden
verschillende top 10-plaatsen. ,,Ik
heb een topseizoen achter de rug.
Dat geeft extra motivatie voor de
Alternatieve Elfstedentocht."
Bedolven onder de reacties werd de
18-jarige Raymond Spruijt na zijn
verhaal in deze krant. Daarin ver
telde hij over een ernstige mishan
deling na jaren van pesterijen.
,,Ongelofelijk hoeveel mensen het
gelezen hebben. Ik werd zelfs her
kend op straat. Alle reacties waren
ontzettend positief."
Raymond kwam als meisje op de
wereld, maar voelde zich altijd al
een jongen. Daardoor kreeg hij
continu te maken met pesterijen,
maar inmiddels komt hij volledig
uit voor wie hij wil zijn, een jon
gen. ,,Facebook ontplofte bijna na
het stuk in de krant. Allemaal
mensen die schreven 'respect, ga zo
door'. Bl0f-zanger Paskal Jakobsen
deelde het artikel op social media,
samen met een tekst persoonlijk
aan mij gericht. Hij begon met de
woorden 'Ik wens je een leven vol
van plezier, luchtigheid, zorgeloos
heid en vooral heel veel liefde'. Erg
bijzonder dat hij zoiets heeft ge
schreven."
Ook kreeg Raymond privébe-
richten van mensen die in een
zelfde situatie zitten. ,,Ik sta ver
steld hoeveel het stuk teweeg heeft
gebracht. Transgenders en mensen
die gepest worden, stuurden be
richtjes of ik hulp kon bieden. So
wieso wil ik iedereen stimuleren
het niet op te kroppen of voor jezelf
te houden, maar ermee naar buiten
te komen. Door meerdere scholen
ben ik afgelopen week benaderd
om uitleg te geven aan jongeren. Ik
hoop oprecht dat dit weer een stap
is in de goede richting voor de ac
ceptatie van lesbiennes, homo's en
transgenders in Zeeland."
KIEK! P12&13
Tonny van der Mee
ZATERDAG 19 JANUARI 2019 GO
Lello Irmao in Porto is
misschien wel de
mooiste boekenwinkel
ter wereld.
14 Zin en onzin van Blue Monday Suse van Kleef
15 Rob Jetten zorgt voor meer zonlicht
Jan Hoedeman en Laurens Kok
18 Brexit: inkijkje in de Britse ziel Simon Kuper
22 Waarom maakt een liedje ons blij?
