14 ZEELAND
Na veertig jaar trouwe dienst zwijgt
Kees Maas (72). Althans als
speaker in officiële, internationale
wedstrijden. Hij is te oud, vindt de
wielerbond. In een juichend Ahoy
spreekt de Etten-Leurenaar zijn
laatste woord: „Formidable."
KEES MAAS AFSCHEID SPEAKER^
I et nog vijftien ron
den te rijden galmt
plots The Final
Countdown loei-
I hard door Ahoy.
Kees Maas reageert alert op de
stampende beat van deze klassie
ker. ,,The finale countdown wordt
ingeluid.'' De man die als geen an
der het samenspel tussen renners,
speaker, muziek, sfeer en publiek
beheerst, doelt op de ontknoping
van de Rotterdamse zesdaagse af
gelopen dinsdagavond laat. En
niet op zijn naderende afscheid.
Hij brult niet. Nooit. Maas
zweept op met goed getimede
stemverheffingen. Dat het ook zijn
laatste vijftien rondjes worden in
een sportpaleis, waar hij veertig
jaar geleden als invaller voor het
eerst zijn stem liet horen, laat hij
nergens merken. Niet in houding.
Niet in gebaar. Niet in woorden.
En dat terwijl hij de afgelopen
veertig jaar toch is uitgegroeid tot
dé stem van Ahoy. Professioneel
begeleidt hij Niki Terpstra en zijn
nieuwe Franse ploeggenoot Tho
mas Boudat naar de overwinning.
Hij vraagt het publiek te gaan
staan voor 'onze nationale held',
die het seizoen direct begint 'met
een fantastische overwinning.'
Als ze eenmaal over de streep
zijn, staat de 72-jarige Etten-Leu
renaar zelf op. Hij stopt zijn spiek-
map in de rugzak en kijkt in ge
dachten de hal in.
Wanneer Terpstra en Boudat
bezig zijn aan hun uitrijdrondjes,
pakt Maas nog één keer de micro
foon. Zijn wapen om Ahoy te laten
ontploffen.
Voor de laatste keer verheft de
Brabander zijn stem. Terpstra en
Boudat steken hun handen in de
lucht. Nadat hij Terpstra heeft
aangeprezen als 'un coureur extra
formidable', zwijgt Maas.
Zonder om te kijken verlaat hij
zijn post langs de piste en zoekt
Maas de weg naar de uitgang van
de hal.
Ik voel dat ik mijn
houdbaarheidsdatum
nog niet
heb bereikt
,,Er was al afgesproken dat ie
mand anders de huldiging zou
doen", verduidelijkt Maas als hij in
de catacombe op een televisie
scherm ziet hoe zijn opvolger Jo-
han van der Made de podiumcere
monie voor zijn rekening neemt.
Maas ziet dat het goed is. Niet
dat het hem ontroert. ,,Ik voel me
nu net zo als aan het begin van de
avond."
Even slikken
Het officiële afscheid van zaterdag
vond hij veel emotioneler. ,,Dat
was even slikken en liet me niet
onberoerd." De drie dagen erna
werkte hij keurig verder af. Zij het
qua invulling niet meer zoals in de
jaren hiervoor.
Dat heeft alles te maken met het
werkelijke pijnpunt van de avond.
,,Het is niet mijn keuze om te
stoppen", verduidelijkt Maas. ,,De
KNWU heeft bepaald dat je op je
72ste niet langer als jurylid of
speaker mag optreden bij officiële
internationale wedstrijden. Bij
wijze van dispensatie mocht ik dit
keer om de veertig jaar vol te ma-
ken. Wel is afgesproken dat ik aan
het einde van de avond alleen de
koppelkoers nog zou doen."
Na die veertig jaar klinkt hij nog
altijd even strijdbaar als het gaat
om het onrecht dat hem wordt
Ik blijf een blije rakker
uit Etten-Leur.
Morgen sta ik gewoon
weer op
-Kees Maas
aangedaan. ,,Nergens in de landen
om ons heen werken ze met die
regel van 72 jaar. Daar gaan spea
kers gewoon door tot ze zelf aan
geven dat het niet meer kan. Ik
voel dat ik mijn houdbaarheidsda
tum nog niet heb bereikt. En ik
ben het nog helemaal niet beu."
Trots laat hij daarom weten dat
de criteriums van Wateringen en
Oostvoorne hem voor de ko
mende drie jaar al hebben vastge
legd. ,,Die wedstrijden mag ik na
melijk nog wel doen." Ze zijn een
koud kunstje vergeleken bij het
speakeren van een zesdaagse. ,,Dat
vraagt wel zoveel concentratie. Als
je even achterom kijkt, kun je de
koers al kwijtraken."
In zijn laatste meer dan een uur
durende en dolmakende koppel-
koers, laat Maas zien dat hij zijn
vak nog altijd beheerst. Alleen
werken de koppels niet bepaald
mee aan een spetterende finale.
Met zijn bekende uithalen pro
beert Maas nog om de boel niet te
laten indutten, maar Terpstra en
Boudat houden de koers stevig in
handen. ,,Het publiek ziet alles,
dat moet je begeleiden. Niet door
doorlopend te praten, maar door
ook de muziek de ruimte te geven.
Als je dan inbreekt, heb je de aan
dacht." Onverstoorbaar en zonder
armgebaren volgt Maas de koers.
Alleen zijn stem doet het werk.
Ook op deze laatste avond. ,,Als de
Denen weggaan, is het linke
soep", is tegen het einde een van
de laatste pogingen om de zes
daagse te laten ontploffen. Helaas.
,,De vonken sprongen er inder
daad niet af vanavond", laat Maas
na afloop weten. ,,Ik had snel door
dat Terpstra en Boudat de boel on
der controle zouden houden. Dan
ga je daar op door. Op het einde
stond de hele hal achter Terpstra.''
Compliment
Formidable. Zijn laatste woord als
speaker galmt als het grootste
compliment terug in de richting
van de Pavarotti van de koers.
Na een verdiend pilsje is het te
gen middernacht tijd om naar
huis te gaan. ,,Ik blijf een blije rak
ker uit Etten-Leur. Morgen sta ik
gewoon weer op", zo duikt hij met
een lach de donkere nacht in.
vrijdag 11 januari 2019
VL
De stem
van Ahoy
mag zich
niet meer
laten horen
Ad Pertijs
Rotterdam/Etten-Leur
-Kees Maas
Kees Maas na veertig jaar voor de laatste keer in actie in Ahoy. ,,Het publiek ziet alles. Dat moet je be
geleiden." FOTO COR VOS
De KNWU bepaalt
dat iemand van 72 jaar
niet meer als speaker
of jurylid mag optre
den in een officiële in
ternationale wedstrijd.
Met deze regel neemt
Nederland een vrij
unieke positie in.
