De rekenmachine kan ook overboord
na een kamikaze-actie
9
i19TourdeFrance
30 september wegwedstrijd WK
Misschien, zei hij, zou hij wel af
wachten. Tot diep, diep in de fi
nale, tot de allerlaatste klim in
de allerlaatste ronde. Tot het mo
ment dat de Valverdes en de Ala-
philippes hun kaarten op tafel
zouden leggen. Misschien, zei
hij, kon hij op dat laatste, bela
chelijk steile klimmetje wel ge
woon mee met de beste klassie-
kerrenners van het moment.
Hij moest er zelf ook een
beetje om lachen.
Twee dagen later rijdt Tom
Dumoulin op het WK in Inns
bruck diep in de finale, op het al
lerlaatste, ontzettend steile
klimmetje, met de beste klassie-
kerrenners mee naar boven. On
der de boog van de laatste kilo
meter doet hij een gooi naar de
regenboogtrui, maar zijn aanval
wordt in de kiem gesmoord door
Alejandro Valverde.
Tweede in de Giro, tweede in
de Tour, tweede bij het WK tijd
rijden. Maar stiekem was de
meest opvallende prestatie mis
schien wel die vierde plek in de
wegwedstrijd van het WK. Dat
hij een potje tegen de klok kan
fietsen - dat wisten we. Dat hij
kon klimmen in grote rondes -
dat wisten we ook. Maar dat hij
in de finale van de grootste een-
dagskoers van het jaar bij de vier
beste renners hoorde, dat was
nieuw.
Dumoulin is een denker. Een
rekenaar. Hij kiest zijn doelen
zorgvuldig uit en werkt ernaar-
i Dumoulin raapt de
explosieve renners
op de slotklim één
voor één weer op
toe met zijn vermogensmeter en
de weegschaal als bondgenoten.
Klinisch, rationeel. Maar tijdens
de koers zelf kan hij ook de knop
omzetten. Als het nodig is, gaat
de rekenmachine overboord en
rijdt hij op instinct. Al doet hij
het altijd op zijn eigen manier.
Op de slotklim van het WK kiest
hij meteen aan de voet zijn eigen
tempo. De explosievere renners
rijden tientallen meters bij hem
vandaan, maar hij raapt ze één
voor één weer op. Op het steilste
stuk van de klim slingert hij van
links naar rechts over de weg,
maar ook dat is bewust: hij gaat
er sneller mee dan de renners die
rechtdoor rijden. Nadenken, al
tijd nadenken. Hij is in staat om
ook onder druk, in de hectiek
van de laatste kilometers, te luis
teren naar zijn eigen lichaam.
Het is soms alsof hij in een he
likopter boven zichzelf hangt.
Alsof hij van boven, van een af
standje, ziet wat er moet gebeu
ren. Tuurlijk, hij kijkt en luistert
ook naar anderen. Hij obser
veert, hij leert. Maar uiteindelijk
is er maar één persoon die de
keuzes maakt: hijzelf.
Op de fiets en ernaast - altijd
zijn eigen koers.
nier... Dit slaat nergens op."
De manier waarop hij gevoch
ten heeft, dat moet hem toch
trots maken? „Natuurlijk niet. Ik
ben jucking teleurgesteld. Ik was
goed genoeg om te volgen. Niet
meer." Het verwijt van een tacti
sche misser maakt Dumoulin
helemaal woest. „Waar slaat dat
nou op? Nu heb ik er echt hele
maal genoeg van."
Dumoulin voelt dat zijn
tweede plek in het klassement
hem ontglipt. Hij is aan het eind
van zijn Latijn en klaarblijkelijk
mag iedereen het weten. Du
moulin is zelfs bang voor de tijd
rit een dag later. „Ik denk dat Ro-
glic mij zal verslaan."
Niet voor het eerst herpakt
Dumoulin zich, het kenmerk
van een ware kampioen. Al be
gint de dag van de tijdrit nog in
paniek, wanneer blijkt dat zijn
snelpak met regenboogstrepen is
zoekgeraakt. In allerijl wordt een
nieuwe gemaakt en bezorgd,
waarna Dumoulin de orde her
stelt. Hij wint de tijdrit en stelt
zijn tweede plek veilig. In een
gymzaal, naast Thomas in het
geel, vertelt Dumoulin hoe het
zo heeft kunnen komen.
Hij praat weer makkelijk, rus
tig en in mooie volzinnen. Zoals
we Dumoulin doorgaans zien.
ker op man."
Op wie hij het meest boos is?
„Op die motor. Die moet ge
woon achter ons rijden. Wat
een..." Maar diep van binnen
baalt Dumoulin vooral van zich
zelf. „Hier ben ik echt ziek van.
Ik word uit het wiel gereden! Op
een recht stuk naar beneden!
Primoz vloog, een heel mooie
overwinning. Maar op deze ma-
W Wat bergop niet
lukt, krijgt Roglic in
de afdaling naar
Laruns wel gedaan
maandag 31 december 2018
verliezer en de denker
auwlettend in de gaten tijdens de afdaling van de Aubisque, maar
I laten gaan. fotocorvos
Thijs Zonneveld
Innsbruck
A Soigneur Dries Bos ontfermt
zich over Dumoulin. fotoepa
A Boos na de finish, fotoepa
A Dumoulin kiest tijdens de wegwedstrijd op het WK zijn eigen tempo op de slotklim, fotoepa
