De kleine dingen
EGBERT JAN
Egbert Jan kijkt terug op het voorbije jaar
en maakt een lijstje van momenten waaraan
hij met plezier terugdenkt.
migranten uit alle windstreken aan de hand
van recepten en gerechten onze taal en cul
tuur leren kennen (en Nederlanders die van
hen). Aan de hand van mijn recept voor ap
pelbeignets praatten we over wereldwijde
eetgewoontes tijdens oudejaarsavond. Wat
een geweldige vondst om mensen zo ken
nis te laten maken met eikaars culturen!
Eten verbroedert. Een van de deelnemers
was Suzy, een gedistingeerde Indonesische
die voor iedereen een traditionele spons-
cake met padan-aroma had
bereid. Bijzonderste traktatie van het jaar.
#Pla Ga Pong Makham
Om de zoveel tijd eet mijn vrienden
club bij het Utrechts-Aziatische streetfood-
restaurant Yum Saab, waar een parade op
de Thaise keuken gebaseerde schoteltjes
wordt geserveerd. We bestellen er meestal
zoveel mogelijk, waarna een halve toko aan
smaken op tafel terechtkomt: laos, limoen,
gember, Thaise basilicum, munt, tama
rinde, bataat, venkelzaad, curry, noem maar
op. Onze overall-favoriet is een schoteltje
genaamd Pla Ga Pong Makham, wat volgens
de vertaalcomputer 'tamarinde vis' bete
kent en op de kaart staat als: gegrilde zee
baars met tamarinde en knoflook. Een ge
recht om de vuist bij te ballen.
Vijf momenten van puur,
onversneden geluk in 2018. Het
zijn de kleine dingen die het doen die
het doen, zongen Saskia Serge al
in de jaren 70.
Met honderden zitten we klaar
in de intercity van 17.50 uur,
theetje erbij, krantje uitgevou
wen. Veertig minuten zorgeloos
door het Hollandse landschap
schommelen. 'Beste reizigers...'
klinkt het door de luidsprekers,
'...om een mij onbekende reden
rijdt deze trein vandaag niet."
Ongelovig kijken de beste reizi
gers om zich heen.
Uren later kom ik via een
omweg op de bestemming aan.
Intens dankbaar en gelukkig,
want het gaat zo vaak wél goed.
de grote internetprovider heeft
geen verstand van de materie.
Tweemaal legt hij iets uit wat
niets met mijn probleem te ma
ken heeft.
Ik: „Luister naar mijn vraag. Dit
is tijdverspilling."
Hij „Niet zo kort door de
bocht."
Ik breek abrupt af en bel nog
maals het nummer van de help
desk. Een opgewekte dame hoort
me aan en zegt: „O, maar dat los
sen we effe op." Ze doet het en
wenst me een fijne dag. Wat wil
ik nog meer?
steekt ze altijd een paar geurkaar-
sen aan. Bij de kaarsen ligt een
lucifersdoosje. Vandaag heb ik
een goede bui: ik steek er ook een
aan! In het volle doosje zitten
echter uitsluitend zwartgebla
kerde houtjes, want dochter heeft
de gewoonte ze na gebruik terug
te stoppen. Dat maakt me blij:
binnenkort komt ze weer.
zoek gewone zwarte koffie op
de menulijst. Vergeefs. Het
meisje dat de bestelling opneemt,
zegt glimlachend: „U bedoelt café
crème. Dat is hetzelfde." Ik moest
60-plus worden om dat te leren.
Zoetsappig, al die kleine din
gen. Maar nu denk ik aan die
date, februari 2018. Bij de tweede
keer bekijkt ze misprijzend de
omvang van m'n tas. „Je rekent
erop dat je blijft slapen? Weinig
kans." Dat is helemaal niet het
geval, maar dat ga je niet zitten
roepen.
Aan het einde van de
avond zegt ze: „Nou... je
mag wel mee, hoor."
Ik mag wel mee, hoor.
„Ik ga naar huis."
Het voelt als
het hoogte
punt van 2028.
De helpdeskmedewerker van
Als dochter Fenna bij me is,
Egbert Jan Riethof (64) is journalist. Hij heeft een
dochter (26) en een zoon (24). Egbert Jan woont in
z'n eentje in een huis met drie verdiepingen.
Ik zit in een coffeeshop en
ZATERDAG 29 DECEMBER 2018 11
