9
Een schuldgevoel om
te leven. Volgens mij
heb ik dat ook, zei hij
Maarten aangericht zouden kunnen hebben. We
genoten zo van het leven, dat we in de taxi in Ja
karta bedachten dat we iets terug wilden doen.
Toen hebben we het plan voor de Elfstedentocht
bedacht. Terug in Nederland moest Maarten direct
door naar Engeland, om ingewerkt te worden in
een nieuwe functie. Ik zou ondertussen op zoek
gaan naar een woning. Toen hij terugkwam had ik
in mijn ene hand de sleutels van ons huis en in de
ander een positieve zwangerschapstest."
Haar man moest ook weer trainen, zonder dat het
stel ruchtbaarheid wilde geven aan het plan voor
de zwemelfstedentocht. „Hij zwom rondom Texel.
Vissers vertelden hem waar de oesterbanken la
gen, want daar wil je niet op knallen. Die mannen
hadden we gezegd: 'Maarten wil weer wat langere
stukken zwemmen, misschien ooit een heel lang
stuk om geld voor kankeronderzoek op te halen'.
Want zo was het ook."
„Ik vond het veel erger om hem te horen lijden dan om
het te zien. In die eerste nacht zei hij letterlijk dat hij
niet meer wilde lijden, dat vond ik verschrikkelijk om te
horen. Maar toen ik hem 36 uur later op dat vlotje zag
liggen, uitgeput en spugend, wist ik dat hij niet meer
verder kon en dat het niet erger zou worden dan dit. Ik
weet niet meer precies wat ik daar tegen hem zei, in elk
geval iets met het woord goed. 'Het is goed zo, schatje',
of'wat doe je het goed'.
„Natuurlijk hadden we de gekte langs de kant van
het water gezien. Al die duizenden mensen, ook 's
nachts. Maar toen ik vlak nadat Maarten was gestopt
eindelijk even tijd had om op wat nieuwssites te kijken
en werkelijk overal zijn hoofd zag, dacht ik: oh, volgens
mij is het doel dat wij in die taxi in Jakarta bedachten -
zo veel mogelijk geld ophalen voor kankeronderzoek -
wel bereikt.
Niet lang voor de Elfstedentocht keken de Van der
Weijdens naar een documentaire over twee berg
beklimmers. Eentje haalt de top, de ander over
lijdt. De overlever gebruikt de term overlevers-
schuld. Daisy, nu: „Ik keek naar Maarten en ik zag
het kwartje gewoon vallen bij hem. Ik vermoedde
zelf al wat langer dat er iets van een schuldgevoel
schuil moest gaan achter de wens voor deze tocht,
waarbij hij zo verschrikkelijk zou lijden. Op dat
moment zei ik niets en toen die documentaire was
afgelopen zei hij alleen maar: 'volgens mij heb ik
dat ook.' Ik, gespeeld onwetend: 'Wat bedoel je,
schatje?'
We hebben er daarna wel heel goed over kunnen
praten, over zijn schuldgevoel naar de jongens
waar hij de ziekenhuiskamer mee deelde en de
kanker niet overleefden. Zo heeft deze hele tocht
ons dichter bij elkaar gebracht. Dit hebben we echt
samen gedaan. We runnen samen een bedrijf, be-
ter.nu, waarvoor Maarten presentaties geeft voor
het bedrijfsleven. Momenteel zijn we bezig met
een theatertoer over de Elfstedentocht." Glimlach:
„Dat doen we vanuit huis en we hebben ook een
tweede dochtertje gekregen, soms zitten we nu
wel heel erg dicht op eikaars lip."
„Anke was aan boord van onze boot gekomen, de we
duwe van Dennis - een man die Maarten anderhalfjaar
voor de tocht mailde met de vraag of hij hem kon ont
moeten. Die verzoeken krijgt Maarten wel vaker en daar
kan hij helaas niet telkens op ingaan. Maar met Dennis
was het anders, daar had hij direct een klik mee. Dennis
had ook leukemie, ze waren van dezelfde leeftijd, allebei
een jong dochtertje. Misschien is Dennis' lot wel dé moti
vatie achter de lijdensweg van Maarten in het water.
„Het werd nacht, het regende, het was ellendig en op
de wal stond een gezin. Ze staken een vishengel naar
ons uit, met een brief. Daarin stond dat de vader van
het gezin terminale kanker had, maar dat ze blij waren
dat ze Maartens visie op kanker hadden leren kennen.
Nu wisten ze dat ze het onafwendbare einde niet meer
moesten negeren, maar de komende tijd juist moesten
gebruiken om te verbinden als gezin en een mooie be
grafenis moesten voorbereiden. En er zat ook nog 100
euro in de envelop."
zaterdag 22 december 2018
GO
- Daisy van der Weijden
m Voor meer informatie over de theatertoer van Maar
ten van der Weijden: www.beter.nu/11stedentheater-
tocht. Per verkocht kaartje gaat 11 euro naar kanker
onderzoek. Van der Weijden, de crew en de theaters
werken kosteloos mee.
