Weer even thuis
I
9
M
De zussen Daisy (33) en Ineke (32)
Vercruysse van de Zuidstraat 3 in
Dreischor hadden de cadeaus van
Sinterklaas amper uitgepakt of pa
Rudi reed naar België of Zeeuws-
Vlaanderen om kerstbomen te halen.
Die werden vanuit de tuin van hun
ouderlijk huis verkocht.
Die garnalen
probeer ik er
wel in te
houden. Maar
dat kan
ook op
derde kerstdag
zijn
'W&Sïè&ï
We
verveelden
ons altijd wel
een beetje.
Als klein
kind
dan hè
Grote, kleine, groene,
blauwe, met kluit en
zonder. Hij kwam
met een wagen waar
de kerstbomen to
renhoog opgestapeld lagen terug",
herinneren de zussen zich nog.
Mensen liepen vanaf dat moment
spontaan aan om een boompje te
kopen. Maar hun vader shopte er
ook wat bij elkaar voor vaste klan
ten, waar hij de wensen van
kende. Zoals de Adriaanskerk en
de buurtjes. Die tuin bomvol bo
men betekende voor de meiden
dat er even niet meer in de tuin
kon worden geschommeld. „Maar
we deden weieens verstoppertje
tussen de kerstbomen. Dat was
ook leuk."
Buitenmeiden waren het, alle
bei. Met hun broertje Elroy
groeide ze op in een voormalige
boerderij midden op het dorp. In
een huis waar geleefd mocht wor
den, met achter een grote tuin
met fruitbomen. „Waar we niet in
mochten klimmen, maar wat we
af en toe natuurlijk wel deden."
De mooiste momenten in hun
jeugd beleefden ze als de dagen
langer waren en de temperaturen
beter dan hartje winter. Haaien-
tanden zoeken op het met schel
pen bedekte pad achter hun huis,
aardbeien plukken in de moes
tuin en eindeloos veel uren touw
tjespringen met andere kinderen
van het dorp. „Super. We speel
den altijd lekker buiten. Alles kon.
In de zomer speelden we verstop
pertje met de hele kluts. Nu kun
je niet meer op straat spelen zoals
vroeger. Het is veel drukker ge
worden. Dat merk je wel. Iedereen
heeft tegenwoordig twee auto's."
Dat buiten spelen zat er met
kerst ook niet echt in. Als meisjes
vonden Daisy en Ineke, nu allebei
zelf moeder, kerst dan ook 'best
wel saai'. „We verveelden ons al
tijd wel een beetje. Als klein kind
dan hè. Er waren geen kinderen
om mee buiten te spelen, want ie
dereen vierde natuurlijk kerst. We
keken wat kerstfilms en speelde
een spelletje. Cadeaus hebben we
met kerst nooit gedaan." Eerste
kerstdag werd in huize Vercruysse
standaard in de kerk afgetrapt.
„Koud en heel lang zitten", vatten
ze lachend de kerkdienst op die
dag samen. Al deden ze heel wat
meer dan alleen in de bankjes
hangen. Want met de zondags
school, waar de zussen op zaten
toen ze klein waren, werd altijd
een toneelstukje opgevoerd. En
toen ze groter waren, werd de
zondagsschool ingeruild voor de
plaatselijke muziekvereniging
Crescendo die ook altijd mee
werkt aan de kerstdienst. Dus
bliezen Daisy (hoorn), Ineke (bu
gel, later bariton) en moeder
Renny (bugel) elk jaar mee. Daisy
en haar moeder, die muziek
leerde maken nadat haar dochters
ermee waren begonnen, doen dat
- als het even kan - nog steeds.
Daarna terug naar huis waar zo
wel binnen als buiten een boom
was opgetuigd. „Het versieren kan
ik me niet meer herinneren, maar
aftuigen deden we wel. Rood en
zilver waren bij ons de kleuren.
En soms zaten er kerstkransjes in
die je er uit kon eten. Later hingen
er ook diertjes in en dingetjes die
we zelf hadden gemaakt", zegt
Daisy. De boom buiten bleek
meer dan eens een aantrekkelijk
doelwit voor de jeugd die was we
zen stappen in Renesse. „Dan
werden 's nachts alle lampjes ka
pot getrokken. Mijn vader heeft
nog weieens voor de ramen zitten
wachten. Toen gebeurde er niets.
Maar de volgende dag waren ze
toch weer gesloopt."
Het was - en is nog altijd - tradi
tie bij de familie Vercruysse om
de buitenboom lekker lang te la
ten staan. Tot de verjaardag van
moeder Renny in maart blijft het
huis een feestelijk sfeertje uitstra
len. Ineke: „Dat vond ik altijd ge
zellig, zo'n boom met lichtjes in
die donkere maanden. En als het
dan pas ging sneeuwen in fe
bruari had je toch nog een witte
kerst." Nog een kersttraditie in
huize Vercruysse was het gour
metten op eerste kerstdag. Met
van die echte pannetjes op spiri
tus. „Stierepis, zei m'n vader al
tijd. En vooraf een garnalencock-
tail, met zo'n blaadje sla in een
cocktailglas. Ik weet nog dat hij
een keer vergeten was garnalen te
halen. Verschrikkelijk vonden we
dat." Over tradities gesproken.
Ineke: „Die garnalen probeer ik er
wel in te houden. Maar dat kan
ook op derde kerstdag zijn hoor.
Dat maakt voor mij niet uit."
Want hoe saai ze de kerstdagen
als kleine meisjes ook vonden de
traditie houden de zussen, die al
lebei met hun gezin op Dreischor
wonen, inmiddels zeifin stand. Al
is de manier waarop niet in beton
gegoten. Ineke: „Het is leuk om
een dag samen met z'n allen te
zitten. Dat geeft me meer een
kerstgevoel dan dat het allemaal
op eerste kerstdag moet gebeuren.
Dat gevoel krijg ik weieens bij an
dere mensen, dat ze van alles in
moeten kopen voor die ene dag.
Terwijl ik dan denk: een dag eer
der of later is het ook leuk om fa
milie en vrienden te ontvangen."
Daisy: „En dan is het gewoon ge
zellig om bij elkaar te zijn en eens
een spelletje te doen ofzo. Mét de
mannen erbij. Wat die van mij
trouwens niet meer wil omdat hij
vindt dat we valsspelen. We heb
ben één keer met kerst Risk ge
daan en dat was voor hem ge
noeg."
GO ZATERDAG 22 DECEMBER 2018
'n Bos met
kerstbomen
in onze
achtertuin
ESMESOESMAN
Daisy en Ineke (foto onder) voor de
zijgevel van hun ouderlijk huis. De
plek waar hun pa altijd een grote
kerstboom neerzet, fotoalbum familie ver-
CRUYSSE
Daisy (I) en Ineke Vercruysse
voor hun ouderlijk huis in Drei
schor waar hun ouders nog al
tijd wonen.
FOTO DIRK-JAN GJELTEMA
