'Ik zing in opperste concentratie, want anders
kan ik mijn hoofd niet bij de tekst houden'
Poek Bary (82) neemt les bij een zangpedagoog.
„Toen vijfjaar geleden mijn echtgenote
overleed, vroeg een vriendin of ik hob
by's had. Nee, die had ik niet. Nooit tijd
en ruimte voor gehad. Het liefst had ik
ooit op de bühne gestaan, ik heb toe
latingsexamen gedaan voor de Toneel
school Maastricht, maar ik heb de stap
niet gezet. Ik ben wel in het theatervak
terechtgekomen en heb voor diverse
gezelschappen gewerkt.
Zingen heb ik altijd graag gedaan.
Van jazz tot klassiek tot hiphop: ik zing
mee. Het leek me wel wat om me bij
een koor aan te sluiten. Mijn vriendin
zei: 'Ik weet er een, waarom ga je niet
eens kijken?' Ik ging er een keer koffie
drinken en bleek welkom.
We repeteren elke woensdagavond
anderhalf uur. In opperste concentratie,
want anders kan ik mijn hoofd niet
goed bij de bladmuziek en de tekst hou
den. Het klinkt zo prachtig om veertig
stemmen bij elkaar te horen. Zingen
geeft me een geluksgevoel, het maakt
me blij. Na de repetities eten we vaak
samen aan een lange tafel. Door het
koor heb ik er een sociale kring bij ge
kregen van allemaal creatieve mensen.
Onlangs ben ik begonnen met zang
lessen. Ik merkte dat ik niet over de
goede technieken beschikte, ik had
soms lucht te kort bij het koor. Ik heb
zes zanglessen gehad en merk dat ik
al zoveel heb geleerd. De lessen zijn
goed tegen de veroudering van je stem,
zegt mijn zangpedagoog.
Vaak zijn mensen verbaasd dat ik al
82 ben. Ik denk dat het komt doordat ik
nog zo actief ben. Ik bezoek geregeld
het theater, ik heb een druk sociaal
leven en ik zing. Dat alles houdt me
jong en vitaal. Als iemand me vraagt
waarom ik op mijn leeftijd nog zo in de
weer ben, heb ik maar één antwoord:
omdat ik het allemaal zo leuk vind."
ZATERDAG 22 DECEMBER 2018 45
