Zanger
Richard zet
zijn kunstgebit
met Kukiaent
vast voor een
optreden
Tijdens een pauze op onze repetitie
avond valt Karei achter zijn drumstel in
slaap. „Zware dag gehad, zeker", zegt Bert,
onze mondharmonicaspeler, die snel een
foto neemt. Lachen man! Ik vind de sla
pende slagwerker komisch, maar ook con
fronterend. Karei is met zijn 70 jaar welis
waar veruit het oudste lid van onze band,
toch overvalt me opeens een sterk 'je-
wordt-ouder-papa-gevoel'.
Natuurlijk, we zijn als vijftigers en zesti
gers niet meer de allerjongsten, dat weten
we zelf ook wel. Maar als muzikanten tellen
we nog mee. Vinden we zelf Elke keer als
ik mijn gitaar omhang, voel ik me weer een
jonge god. We hebben een strakke gig op het
podium en krijgen goeie reacties van het
publiek. Dat overigens voornamelijk bestaat
uit senioren met grijze paardenstaarten, le
ren broeken en tattoos, puntlaarzen en leren
vesten, breekbaar dansend op onze tijdloze,
uptempo rhythm-and-blues. Mensen als
wijzelf, dus eigenlijk.
In ons hoofd zijn we nog die blozende
knapen van weleer, slank en soepel in onze
strakke spijkerbroeken, het haar lang op de
schouders. En moet je ons eens zien en ho
ren in de oefenruimte: praatjes voor tien,
bier, en foute grappen over seks en vrou
wen. Beetje wild, weet je wel. Beetje ruig.
Beetje vooral niet burgerlijk.
Al hebben we inmiddels bijna allemaal
keurige banen en een koophuis. Al zijn
sommigen van ons inmiddels opa. Al hou
den we het liever bij een alcoholvrij biertje,
omdat de drank niet meer zo goed valt.
Al willen we bijtijds naar huis, omdat
het wekkertje morgen weer vroeg rinkelt.
Al beginnen de foute seksgrappen een
beetje sneu te klinken omdat mannen van
onze leeftijd... nou ja.
Ooit, lang geleden, begonnen we een
band omdat het stoer was en we - dat
vooral - indruk wilden maken op de mei
den. En omdat het lekker was muziek te
maken. Hoe ruiger hoe liever. Dus draai
maar open die potmeters, jongens. Zet die
overdrives maar op max, laat die Les Pauls
en Stratocasters maar gillen door die 150
watt Marshalls. De meiden vonden het
prachtig, we waanden ons sterren. F orever
young.
Moet je ons nu zien: kalend, dikbuikig,
verweerd. Dovig, nukkig en krakkemikkig.
Zanger Richard zet voor een optreden zijn
kunstgebit vast met Kukident zodat het tij
dens zijn machtige uithalen niet uit zijn
mond vliegt. En de meiden zijn matrones
geworden.
Wanneer zijn we geworden wat niet langer
te ontkennen valt: een ouwelullenband?
Een bandje van niet meer heel kakelverse
50-plussers die muziek spelen van hun
muzikale helden van toen, voor een publiek
dat ook niet meer zo kakelvers is.
Met onze muziek - blues, bluesrock en
rhythm-and-blues - hoefje bij het jonge,
hippe volkje van tegenwoordig niet aan te
komen. Het idee van zanger Richard om in
studentenkroegjes te gaan spelen, lijkt dan
ook eerder ingegeven door een wensdroom
dan door de realiteit. Die jongelui zouden
ons hooguit beschouwen als een amusante
curiositeit: ach, kijk die oudjes nou!
En toch. We staan er nog, we spelen nog.
Steunend en soms met enige moeite be
klimmen we het podium, pluggen we onze
gitaren in de versterkers en zetten - nog
altijd een beetje zenuwachtig - de rood-
oplichtende stand-byschakelaars om. Ready
for action. En dan gebeurt telkens weer het
wonder. Als de drummer aftikt, de bas zijn
bekende twaalf maten bluesloopjes begint
te pompen, de gitaren hun oeroude rifjes
afwerken, de eerste gruizige solo klinkt en
de zanger zijn misschien niet meer zo zui
vere, maar o zo doorleefde rauwe bluesstem
laat klinken en het publiek begint te dan
sen, vallen de jaren weg.
Ouwelullenband? Absoluut. Ouwelullen-
muziek? Vast. Maar geen groter genot dan
die lekkere, simpele, stampende, ruige, hete
en voorspelbare ouwelullenmuziek te spe-
len met zoveel passie en plezier. Kijk het
publiek eens dansen, hoor ze eens juichen!
Straks zullen we uitgeput van het podium
wankelen, maar nu stroomt de adrenaline
door ons bloed.
Daarom stoppen we nog lang niet.
Daarom gaan we door. Misschien wel tot
we erbij neervallen.
Let the good times roll.
jongens van de band
ZATERDAG 22 DECEMBER 2018 27
