'Sandra wist
meer van
mij dan mijn
vrouw'
BV DE LIEFDE
!Ar
w inr^Pes
orm
nu
u/el
Rinus (62) ontmoette de
liefde van zijn leven en
verliet zijn gezin. Hij heeft
spijt van die keuze.
2o 70h<j|eT Jeziir)
„Ik geef toe dat ik er een zootje van heb
gemaakt. Na dertig jaar huwelijk kreeg ik
een affaire, ik ben weggegaan bij mijn ge
zin, heb iedereen veel pijn gedaan en ben
uiteindelijk met lege handen geëindigd.
Maar ik kon niet anders. Als je op mijn
leeftijd - totaal onverwacht - nog je ziels
verwant tegenkomt, kun je kennelijk
domme dingen doen.
Van nature ben ik geen vreemdganger,
maar deze verliefdheid was niet te stoppen.
Sandra was de eerste vrouw die de échte
Rinus zag, die mijn kwetsbaarheid ont
dekte. Mensen kennen mij als een zakelijk
persoon, iemand die hard werkt en niet
bang is beslissingen te nemen, wat ook wel
moet als je een eigen onderneming hebt.
Sandra wist mijn zachte kanten boven tafel
te krijgen, mijn verlegenheid en onzeker
heid. Hoewel we een goed huwelijk had
den, is dat mijn vrouw nooit gelukt. Dat
kwam door mijzelf: als je altijd maar aan
het werk bent, neem je de tijd niet om met
elkaar te praten. Je stuurt zelfs je kind weg
als je het te druk hebt. 'Nu even niet, papa is
bezig.' Zo zijn mijn echtgenote en ik lang
zaam uit elkaar gegroeid en kon er ruimte
ontstaan voor een andere vrouw.
Die vrouw was dus Sandra. We bespra
ken alles met elkaar. Nooit eerder had ik
meegemaakt dat ik mijn persoonlijkste
gedachten met iemand kon delen. Het was
alsof ik thuiskwam. En voor haar gold het-
zelfde. Sandra was 55 toen ik haar leerde
kennen, maar bij mij voelde ze zich weer 17,
zei ze. Ook haar huwelijk zat in een sleur,
en wij maakten elkaar weer wakker. Dat
ging zo diep, daar viel niet tegen te vechten.
Natuurlijk had ik het tegen mijn vrouw
moeten zeggen. Maar ik vreesde de conse
quenties en bleef Sandra dus stiekem ont
moeten. Al voelde ik me achterbaks, ik ging
er gewoon mee door. Dat het ontdekt zou
worden, nu anderhalfjaar geleden, was
onvermijdelijk en had grote gevolgen.
Mijn jongens zijn nog steeds boos op papa.
Dat snap ik, ik zou het ook zijn als mijn va
der mijn moeder had belazerd.
Wat mijn vrouw nog het meest verdriet
deed, was het emotionele vreemdgaan.
Zielsverwantschap is zoveel meer dan al
leen seks - Sandra wist meer van mij dan
mijn echtgenote na dertig jaar te weten was
gekomen. Ze verweet me dat ik ons huwe
lijk had verwaarloosd. En ik had het mis
schien nog kunnen redden, als we maar
hadden gepraat, gepraat en nog meer ge
praat. In plaats daarvan ging ik weg, om
vrij te zijn voor Sandra. Maar zij kwam niet.
Erger nog, ze keerde haar rug naar me
toe en koos voor haar man. Uit angst om de
stap te zetten, denk ik. Dat deed veel pijn,
en boos was ik ook: zij was toch medever
antwoordelijk voor mijn scheiding? Het
was alsof we samen een bankoverval had
den gepleegd, waarbij zij mij had verlinkt,
ik negen jaar cel had gekregen en zij vrolijk
doorging met haar leven.
Ik bleef zitten met de brokken, onge
lukkig en eenzaam, zonder zielsverwant,
zonder huwelijk en zonder gezin. Waarom
moest ik Sandra tegen het lijf lopen, vraag
ik me weieens af. Maar ik weet ook dat ik
zelf de oorzaak ben van deze situatie, dat
ik naar mijn eigen fouten moet kijken.
Stiekem hoop ik dat mijn ex me zal ver
geven, dat ik haar vertrouwen kan terug
winnen en dat ze zal zeggen: 'Kom bij ons
terug.' En dat ik óók contact kan hebben
met Sandra, gewoon als beste vriendin."
TEKST PAM VAN DER VEEN
ILLUSTRATIE STUDIO SKI
De echte naam van Rinus is bij de
redactie bekend. Wil je ook praten over
je relatie? magazine@persgroep.nl
ZATERDAG 22 DECEMBER 2018 17
