II
21
HET JAAR VAN ANNA VAN DER BREGGEN
Nu ze wereldkampioen is, heeft Anna van der Breggen (28) alles
gewonnen wat ze ooit wilde winnen. Ze blikt terug op het voorbije jaar
en vooruit. Want hoe nu verder? „Topsport is mooi, maar het vraagt wel
heel veel van je lichaam."
In de woonkamer van Anna
van der Breggen herinnert
doorgaans niets aan haar
wielerbestaan. Geen beker,
geen trofee, geen medaille,
geen roze, paarse, gele of
rood-wit-blauwe truien.
Niets. Maar voor haar regenboog
trui maakt ze een uitzondering.
„Hier staan nooit prijzen of tro
feeën, maar deze mag hier best
even hangen."
Samen met de gouden medaille
van de wegwedstrijd in Innsbruck.
Plus twee paar gebreide wantjes
met regenboogstreepjes, gemaakt
door haar schoonmoeder. Een
maand na het gewonnen WK
trouwde Van der Breggen met
Sierk Jan de Haan, voorheen haar
ploegleider bij Rabobank die nu
voor de Jumbo-wielerploeg werkt.
Het verklaart dat naast de iconi
sche regenboogtrui ook het wed-
strijdboekje van de Ronde van
Zwaagwesteinde ligt. Een speling
van het lot bracht Van der Breggen
en De Haan in 2005 bij deze piep
kleine wedstrijd in Friesland al bij
elkaar. Niemand had toen kunnen
bevroeden dat de twee winnaars
van Zwaagwesteinde dertien jaar
later zouden trouwen.
„Nee hoor."
„Nou, dat is inderdaad de grootste
verandering. Wielrennen is ook
een groot deel van mijn leven,
maar Sierk Jan zie ik nog net iets
vaker. Wereldkampioen was voor
mij en mijn carrière heel belang
rijk. Maar trouwen is heel wat an
ders. Dat heeft meer invloed dan
één wedstrijd of je carrière die wel
of niet goed gaat. Je deelt de rest
van je leven met elkaar. Dat is tot
we grijs en rimpelig zijn. Dat heeft
uiteindelijk meer invloed op mijn
leven dan wereldkampioen wor
den."
„In sommige periodes fietst hij
niet zo veel. Als ik dan wel in vorm
ben, dan kan ik hem wel kapot rij
den. Afgelopen zomer kwam hij
uit de Vuelta en ging hij mee met
een duurtraining van vier uur. Ik
was in vorm, mooi weer, prima te
doen. Ondertussen zag ik hem
steeds meer werken en chagrijnig
worden. Dat vind ik leuk. Echt ge
nieten."
De afgelopen jaren domineerde
Van der Breggen zoals Marianne
Vos in haar hoogtijdagen. Alle
grote wedstrijden waar ze haar
zinnen op zette, won ze.
Olympisch goud, alle grote
klassiekers, Giro Rosa. Eén prijs
ontbrak: de wereldtitel.
Voor mij was het
bijzonder dat het
me zoveel deed,
dat WK winnen.
Dat verbaasde me
Dus stond heel 2018 in het teken
van de regenboogtrui. Om in haar
beste vorm bij het WK aan de start
te komen trainde Van der Breggen
meer en harder dan ooit en reed ze
minder wedstrijden dan voor
heen. Zo weinig dat haar ploeg
Boels-Dolmans soms zelfs maar
met vier in plaats van zes rensters
aan de start van een wedstrijd ver
scheen.
Van der Breggen voelde zich er
in het seizoen schuldig over. „Op
die manier voor mezelf kiezen
vond ik heel lastig. De meiden
hadden het wel geaccepteerd,
maar ik vond het moeilijk want je
bent samen één ploeg. Als er een
altijd de wedstrijden overslaat, dat
voelde voor mij gewoon een beetje
oneerlijk. Alsof ik ze in de steek
liet."
„Ik was gespannen ja. Het was een
hoogtepunt. Voor mij alleen al.
Het hele jaar al. Maar ik merkte
naarmate het WK dichterbij
kwam, dat steeds meer mensen er
naar toe leefden."
„Zo kun je dat wel omschrijven.
Vandaar dat die trui hier dus best
even in de kamer mag hangen."
„Daar werd ik helemaal knettergek
van. De enige vragen die ik kreeg
waren: Ga je dat WK winnen? En
hoe ga je Annemiek verslaan? Voor
Annemiek was het WK ook een
bijzonder moment, dat wisten wij
ook van elkaar. En wij hebben he
lemaal geen ruzie. Wist je trou
wens dat ik heel vaak Annemiek
wordt genoemd. En Annemiek
vertelt dat het ook wel eens an
dersom is. Omdat wij dus zo vaak
samen genoemd worden."
Als de wedstrijdspanning toe
neemt, valt Van der Breggen terug
op de kunst van het kleinmaken
„Voor mij was het bijzonder dat
het me zoveel deed, dat WK win
nen. Dat verbaasde me. Het beeld
van een leven van een topsporter
is: het mooiste wat er is. Maar het
is goed dat mensen weten hoeveel
moeite het allemaal kost."
„Natuurlijk. Iedereen heeft een
soort van geloof, idealen of een
manier van leven."
„Nou hulp? Ik weet niet wat God
weet. Misschien kent hij mijn le
vensloop al en heeft alles een doel.
Ik denk wel dat God de mensen op
de wereld heeft gezet en mensen
zelf de keuze laat. Dus ik moet wel
bepalen wat mijn leven is en hoe
dat eruit ziet. Aan de andere kant
denk ik dat hij wel het een en an
der stuurt. Dan denk ik: straks is
het WK voorbij en wist God al hoe
het af zou lopen."
„Ja, misschien wel."
„Ja, misschien weet hij dat al wel.
Ik sluit niet uit dat hij ook al weet
hoe mijn leven er over twintig jaar
uit ziet."
„Natuurlijk, dat zie ik gebeuren."
„Soms wel. Wereldkampioen wor
den, is heel mooi. En als ik op trai
ningskamp ben of mijn trainingen
doe, denk ik ook: als ik nu zou
stoppen, zou ik het fietsen missen.
Dat maakt stoppen ook spannend.
Aan de andere kant: in zo'n peri
ode voor het WK sta ik op sprin
gen en denk ik: dit ga ik ook niet
lang meer doen. Topsporter zijn is
heel mooi, maar het vraagt ook
wel heel veel van je lichaam."
vrijdag 21 december 2018
Daan Hakkenberg
Zwolle
Is je leven veranderd?
Ik bedoel eigenlijk nu je ge
trouwd bent.
Sierk Jan is nog altijd je trainer.
Rij je hem weieens kapot?
'De wereldtitel was
toch wel een obsessie'
-Anna van der Breggen (28)
Je hebt jezelf vreselijk opgevre
ten naar het WK toe?
Vaak heb je gezegd dat die we
reldtitel geen obsessie was. Mis
schien toch wel?
En dan was er nog de tweestrijd
met Annemiek van Vleuten.
Anna van der Breggen: „De
regenboogtrui mag best even
in huiskamer hangen." foto pim ras
Je bent gelovig, vrijgemaakt ge
reformeerd. Gaf dat steun ge
zien de spanning in aanloop
naar zo'n WK?
Maar als het dan spookt in je
hoofd, vraag je dan hulp?
Heeft hij je dan ook een beetje
wereldkampioen gemaakt?
Maar bepaalt hij dan ook wie er
wereldkampioen wordt?
Je hebt vaker gezegd ik ga niet
tot mijn 35ste door. Kun jij je
voorstellen dat je stopt om moe
der te worden?
Kijk je er eigenlijk naar uit, stop
pen met wielrennen?
