Ifc
Bij het aquajoggen
tussen de oma's voelde
ik me geen topsporter
9
VIERDE AKTE: PIJN
Morgen
De leiderswissel
bij D66
De familie ziet haar wel vaker kapotgaan. Haar
broer noemt dat dan plagend een mooie uitvoe
ring van de 'stervende zwaan', Krumins vrije vari
ant op de wereldberoemde balletuitvoering van
Het Zwanenmeer.
In Berlijn is het extreem. Ze verliest de controle
over haar lijf, ademt zo hard dat haar spieren ver
krampen tot een hevige zijsteek. Ze helt voorover,
zwabbert en struikelt bijna. Haar moeder verlaat
het stadion. „Ze ziet dat ik pijn heb. Daar kan ze
niet tegen. Maar langeafstandlopen is pijn lijden."
Krumins schrok ook van zichzelf. „Ik dacht dat
ik zou neervallen. Ik had geen kracht om mijn
knieën op te tillen en wist niet of ik de finish zou
halen. Het voelde alsof ik constant in elastieken
vastzat en probeerde te lopen, ook nog met een de
ken vanwege de hitte."
„De hersenen krijgen zo weinig zuurstof dat je
niet normaal kunt denken. Ik was aan het halluci
neren. Ik keek steeds op het scherm hoeveel voor
sprong ik had op de Zweedse. Het irriteerde me dat
ze steeds op mij inzoomden, waardoor ik dat niet
kon zien."
Pas als ze letterlijk over de finishstreep valt, mi
nutenlang uitgeteld op de grond ligt, en daarna
door mascotte Berlino overeind wordt geholpen,
weet ze het zeker. „Ik ben nog nooit zo kapotge-
gaan. Dan denk ik: wat is er mis met mij? Waarom
loop ik mezelf zo kapot? Ik dacht aan alle aquajog-
trainingen en de trainingen waarin ik dacht dat ik
het einde niet zou halen, maar het toch redde."
Sommige mensen zien in haar optreden een be
vestiging om niet te gaan hardlopen. Anderen vin
den haar inspirerend. „Ze vonden me zo strijdlus
tig, omdat ik me na al die blessures door de wed
strijd had gevochten. Dat gebruiken ze in hun da
gelijks leven voor hun eigen strijd bij tegenslagen
of met hardlopen. Heel bijzonder."
Haar vizier staat nu op het WK in Doha (2019),
en daarna op de Olympische Spelen in Tokio
(2020). Ze kan nóg sterker worden, mits ze gevrij
waard blijft van blessures. „In Tokio ben ik 34. Dan
ben je op je piek op de 10.000 meter."
„Natuurlijk wil ik ooit kinderen. Maar ik blijf al
tijd wedstrijden lopen. Er zijn genoeg moeders die
het goed doen in de atletiek. De Europees kampi
oene van 2014 was 40 en moeder van twee kinde
ren. Dus ik heb nog wel even, haha. De vraag is
hoelang je er dingen voor opzij wilt zetten. Zolang
de plussen opwegen tegen de minnen, ga ik door."
'geestdodende draverij' van een 10.000 meter op
een atletiekbaan. „Ik was bang voor de lange af
stand. Nic zorgde ervoor dat ik mentaal langer de
pijn aankan. Dat moet je trainen."
Krumins verlegt de aandacht van de 1500 meter
naar de 5000 en 10.000 meter. Ze kruipt richting
de wereldtop, is vaak the best of the rest. Lees: de
beste niet-Afrikaanse. Frustrerend? Allerminst. Ze
kan ze verslaan.
Bij het EK in Amsterdam (2016) houdt de Turks-
Keniaanse Can haar nog van het podium. „Dat zou
me niet nóg een keer overkomen. Toen ik haar in
Berlijn voorbijliep, was ik kapot, maar ik deed alsof
ik nog fris was. Ik hield mijn adem in en ging er
soepel voorbij. Je moet als een bitch de wedstrijd
ingaan, er sterk uitzien en niemand hoop geven.
Dit is mijn medaille. Ik ga die pakken!"
In de zomer van 2017 scheurt ze tijdens de finale
van de Diamond League in Brussel een peesplaat
in haar rechtervoet. Die zit zeven weken in een
brace. Achttien weken kan ze niet lopen. „Dat was
een zwarte periode. Ik trainde in het zwembad.
Verschrikkelijk. Toen ik tussen de oma's aan het
aquajoggen was, voelde ik me geen topsporter. Ik
was chagrijnig en dacht even aan stoppen, van
wege de ernst van de blessure en omdat onduide
lijk was hoelang het zou duren. Maar ik wilde mijn
doel niet uit het oog verliezen."
„Vroeger huilde ik veel als ik blessures had. Bij
deze blessure heb ik geen traan gelaten. Andrew
sleepte me erdoorheen. Op andere toernooien had
ik ook weinig tijd in vorm te komen. Ik geloofde
dat ik in Berlijn voor de medailles kon gaan."
maandag 17 december 2018
GO
wordt wél groter. Die wordt door de Zweedse
Bahta gepakt. De mond wijder open, ogen zo groot
als schoteltjes. De coördinatie hapert. Angstige
blikken op het videoscherm. Het laatste rechte
stuk.
8000 meter, nog 5 rondjes. Salpeter blijft in zicht,
maar ze komt niet dichterbij. Het gat met Can
