Ik heb geleefd
'Nu weet ik dat vaderschap de
mooiste baan van de wereld is'
iMSifiMpi
19
'Nu gaat
hetgoed,
maar
dat kan
morgen
anders
zijn'
'Het gedrag van
de teamchef
wordt ervaren als
grillig en weinig
empathisch'
Annemarie Haverkamp praat met mensen over hun leven en het einde dat nadert.
Onno Pel (38) is aan zijn
derde bucketlist toe. Zijn
eerste maakte hij vier
jaar geleden, toen hij net
had gehoord dat hij lijdt
aan een dodelijke longziekte. Boven
aan de lijst stond een rondreis door
het westen van de VS, in een Ford
Mustang, langs de kust naar de waan
zinnige nationale parken. Die reis
maakte hij met zijn vrouw in 2015. En
jazeker, hij huurde een Mustang.
„Uiteindelijk heb ik hem zelfs ge
kocht."
Op zijn to-dolijst stond ook 'we
reldrestaurants bezoeken'. De hore
caondernemer heeft een passie voor
koken. „Het voordeel van ziek zijn is
dat je in je mail aan zo'n restaurant
kunt schrijven dat je tijd beperkt is.
Dat is ook echt zo, maar het helpt bij
het reserveren van een tafel. Ik ben
nog door geen enkel restaurant afge
wezen."
Zo vloog hij naar San Sebastian om
aan te schuiven in het wereldbe
roemde sterrenrestaurant van de fa
milie Arzak. „Je kunt natuurlijk dui
zend excuses bedenken om zoiets
niet te doen: je bent onmisbaar op je
werk, het is idioot om voor een eten
tje helemaal naar Spanje te vliegen...
Maar je kunt ook gewoon gaan."
Onno Pel staat samen met zijn
compagnon aan het hoofd van de Ne
derlandse keten Charme Hotels. Elke
van de negentien vestigingen heeft
zijn eigen restaurant met een eigen
kaart. Sinds hij ziek is, speelt eten een
nog grotere rol in zijn leven dan voor
heen. „Zout en suiker zijn heel slecht
voor mij, omdat ze vocht vasthouden.
Vocht is een belasting voor mijn
hart."
De progressieve ziekte van Onno,
Pulmonale Hypertensie (PH), is een
zeldzame. Vier jaar geleden ging hij
naar de dokter met vermoeidheids
klachten. Te hard gewerkt, dacht hij
zelf. „Het was 22 oktober 2014, ik
weet het nog precies. De dokter had
een hartfilmpje laten maken en zou
me bellen met de uitslag. Ik stond in
de keuken, mijn zoontje van een half
jaar lag in de box en mijn vader zat in
een stoel. De telefoon ging en de dok
ter zei dat ik mijn koffer moest pak
ken, omdat ik direct zou worden op
genomen op de spoedeisende hart-
hulp." Zijn rechterhartkamer was
vier keer groter dan normaal, de kans
op een hartaanval was groot. „Nou,
dan stort je wereld wel in."
In het VUMC werd de diagnose PH
gesteld. De bloeddruk in zijn long
slagader is te hoog en uiteindelijk zal
zijn hart het begeven. Direct begon
hij aan zijn eerste bucketlist. Wat
wilde hij nog doen? Een einddatum
kreeg hij niet van de dokters, en zal
hij ook niet krijgen. Misschien haalt
hij de volgende kerst niet, misschien
heeft hij nog tien jaar. Die onzeker
heid maakte hem en zijn vrouw
vooral in het begin knettergek. „Maar
ik ben de laatste tijd extreem stabiel,
daar ben ik dankbaar voor."
Afgelopen weekend tuigde hij met
zijn gezin in Blaricum de kerstboom
op. Een enorme spar met neptaartjes,
muffins en zuurstokken als kerstbal
len. Al die zoetigheid eet hij niet
meer. Op dit moment werkt hij aan
een kookboek voor mensen die net
als hij proberen zo min mogelijk sui
kers, zout en zuivel tot zich te nemen.
Via de stichting SIC Cfk wam hij in
contact met lotgenoot Chermaine
van Weelderen, die alles weet van
voeding. Het boek maken ze samen,
de opbrengst gaat naar onderzoek
naar PH.
„We willen laten zien dat je lekker
kunt koken, maar mensen er ook van
bewust maken hoeveel zout en sui
ker overal in zit. Ik ben echt ge
schrokken van de hoeveelheid suiker
in barbecuesauzen-wij hebben nu
een eigen sauzenlijn."
Ook diabetespatiënten hebben baat
bij de recepten, en als het aan Onno
ligt eigenlijk iedereen. Elke kok
droomt stiekem van een eigen kook
boek, zegt hij. Dankzij zijn ziekte ligt
zijn droom vanaf april in de winkel.
Koken is voor Onno Pel een manier
van controle houden, waar hij zijn
ziekte totaal niet in de hand heeft.
„Nu gaat het goed, maar dat kan mor
gen anders zijn." Dankzij medicijnen
heeft hij veel meer energie dan voor
de diagnose. Hij voelt zich herboren.
Omdat fysieke inspanning slecht is
voor zijn lichaam, is hij veel thuis. „Ik
weet nu dat het vaderschap de mooiste
baan van de wereld is. Ik maak alle be
langrijke momenten in het leven van
mijn zoontje mee. De eerste zwemles,
de eerste schooldag. Was ik niet ziek
geworden, dan had ik dit allemaal ge
mist."
Een bruiloftsfeest, dat er vijf jaar
geleden bij was ingeschoten, stond
ook op zijn bucketlist. Deze zomer
vierde hij de liefde voor zijn vrouw
met familie en vrienden in Italië. Tel
kens als hij bovenaan zijn bucketlist
iets wegstreept, komt er onderaan
iets bij. In 2019 gaat hun zoontje voor
het eerst mee naar Las Vegas. „We
zijn er al vaak geweest. We reizen
door naar Hawaii, ik wil Pearl Harbor
zien. Mooie herinneringen maken
zodat ik straks in die herinneringen
blijf voortbestaan."
deren het RST en de politie van Cu-
racjao per aangetekende brief. Dat
belemmert een van de belangrijk
ste onderzoeken op het eiland: die
naar de opdrachtgevers van de
moord op de politicus Helmin
Wiels. De schutter in de moordzaak
van 2013 is veroordeeld, maar naar
de opdrachtgevers wordt nog ge
zocht. De politie van Cura^ao wil
door de ruzies echter vanaf dat mo
ment buiten het onderzoek blijven.
Onvergeeflijk, oordeelt een betrok
kene. „Het gaat hier om een aanval
op de democratie. Een ongelooflijk
belangrijk onderzoek. En zelfs
daarin liep de samenwerking met
Curacao vast."
Dan komt ook de verziekte sfeer
binnen het RST aan het licht. In
terne klachten bereiken in 2017 po
litiebond NPB. Die slaat alarm bij
de Nationale Politie en het ministe
rie van Justitie en Veiligheid. Twee
vertrouwenspersonen worden in
geschakeld om in januari de schade
op te nemen. De conclusies van de
vertrouwenspersonen liegen er niet
om: er is onvoldoende vertrouwen
tussen het management en de
werkvloer.
Medewerkers vinden dat hun chef
geen voorbeeldgedrag vertoont.
Mensen houden er dubbele agenda's
op na. 'Het gedrag en handelen van
de Teamchef (Vis) wordt ervaren als
onduidelijk, grillig en weinig empa-
thisch', schrijven de vertrouwens
personen. Dit betreft 'zowel intern
als extern en leidt tot gevoelens van
onveiligheid bij medewerkers'.
Na dat bezoek duurt het nog tot
oktober van dit jaar voordat Mar-
tine Vis het RST na overleg met het
ministerie van Justitie en Veilig
heid verlaat. Op haar afscheidsre
ceptie geeft de Cura^aose korpschef
Mauricio Sambo haar een
uit de pan. „Hij
namens alle korpschefs van de ei
landen en hij sprak heel lelijk over
haar. Het was gênant", zegt iemand
die de receptie bijwoonde.
Onder interim-chef Frank Brou
wer herstellen de verstoorde rela
ties zich langzaam, zegt een betrok
kene. Brouwer is de voormalig
rechterhand van Sambo en geniet
veel meer vertrouwen. „Al blijft de
relatie met Aruba moeizaam."
Brouwer bouwt aan een RST 2.0,
dat meer als een inlichtingendienst
gaat opereren. Rechercheurs zullen
vaker op de lokale politiebureaus
werken.
Maar de verziekte sfeer heeft bij
het RST diepe sporen getrokken.
„Dit waait niet zomaar over. Men
vertrouwt elkaar nog steeds niet."
Een ander verwondert zich dat de
opsporingscrisis zo lang heeft ge
duurd. „Dit had veel eerder moeten
gebeuren. Externe relaties zijn ver
slechterd en mensen binnen het
team zijn onnodig beschadigd. Ik
spreek nog dagelijks mensen die
er last van hebben."
(m.m.v. van Dick Drayer)
GO ZATERDAG 15 DECEMBER 2018
crisis
Onno Pel,
ondernemer
Wilt u ook
uw verhaal
vertellen?
Annemarie@
persgroep.nl
