Weer even thuis
9
Paula Schot weet nog dat ze in de
buurt van het Kaaskenswater in
Zierikzee kwam wonen. „Ik was zes.
We zijn in 1999 verhuisd. We hadden
een van de eerste huizen hier, er was
nog niet veel aan deze rand van de
stad. Dit is echt mijn thuis."
'Met de scooter,
een Vespa, ging
er een wereld
voor me open, ik
kon opeens
overal heen'
'Om het weekend
kwam ik met de
bus naar huis'
LIESBETH LABEUR
We spreken een
hoogzwangere
Paula Schot
(1993), geboren
en getogen in
Zierikzee en weer even thuis in
de Anna van Egmondlaan. Ze is
op 1 januari 2019 uitgerekend. Met
duidelijk plezier vertelt ze over
haar jeugd in Zierikzee. „Er kwa
men vrije kavels beschikbaar. Je
kon toen nog zo de polder in lo
pen. En naast ons huis was jaren
lang een grote zandberg, daar kon
ik met mijn fietsje af. Het was hier
kaal, er stonden nog geen bomen.
Mijn nichtje, ze is twintig dagen
ouder dan ik, kwam vlakbij wo
nen. Het asfalt was nieuw, we
konden hier goed skeeleren."
„Daarvoor woonden we in de
Lange Nobelstraat, tegenover de
Albert Heijn, op nummer 33, een
huis uit 1830. Ik herinner me on
der andere van dat oude huis dat
er een keer een bijennest op mijn
kamer zat. Dat was zo rond de
avondvierdaagse van Zierikzee.
Die avondvierdaagse heb ik, denk
ik, twaalf keer gelopen. Met de ba
sisschool. Ik zat in 't Vrije op
school, op de Johan Louis de Jonge
school. En daarna met de atletiek-
club. Die heette Deltasport, zoals
bijna alle sportverenigingen hier
in de buurt. Ik ben pas verhuisd
naar Gouda, bij het in- en uitpak
ken zijn alle herinneringen weer
door mijn handen gegaan."
SGP
„Vanuit Zierikzee is mijn wereld
steeds groter geworden." Paula,
nu 25, was het afgelopen jaar lan
delijk in het nieuws als vrouwe
lijke lijsttrekker van de Staatkun
dig Gereformeerde Partij (SGP) in
Amsterdam, voor de gemeente
raadsverkiezingen. „Op mijn
veertiende ben ik al lid geworden
van de SGP, in Oosterland. Er was
daar een lezing, waarschijnlijk in
een zaaltje van een kerk. En
Jacques Roosendaal, de toenma
lige voorzitter van de jongerenor
ganisatie van de SGP, heeft mij lid
gemaakt. In ruil voor een pen, of
zo. Tot je vijftiende betaalde je
niet als jongerenlid. En het was
toen makkelijk om lid te worden,
dat is met de huidige wet- en re
gelgeving lastiger."
„We gingen in Sirjansland naar
de kerk, hervormd binnen de ge
reformeerde bond. En in Goes
ging ik naar de middelbare school,
naar het Calvijn College. Daar
ging ik eerst met de bus naar toe.
En toen ik 16 was met de scooter,
een Vespa. Er ging een wereld
voor me open. Ik kon opeens
overal heen. Ik had een viertakt.
Met tegenwind bleef mijn snel
heid op de Zeelandbrug stabieler
dan die van mijn vriendin, die een
tweetakt had. Je deed er net zo
lang over als de bus, maar kon
weg wanneer je wilde. In mijn
adolescente jaren was Goes de
grote stad. Maar nu zie ik de
schoonheid van Zierikzee meer.
Ik vind het ook mooi dat het Ha
venplein autovrij geworden is."
„Ik ging communicatieweten
schappen studeren aan de Univer
siteit van Amsterdam. Via mijn
pianolerares, mijn oude buur
vrouw uit de Lange Nobelstraat,
Cathy Kotoun, kon ik in Amster
dam een kamer vinden. Ik vond
politiek jarenlang wel interessant,
maar ik deed er niet veel mee.
Thuis in Zierikzee kreeg ik het
wel mee, hoor. Mijn vader is geïn
teresseerd in politiek, mijn moe
der minder. Mijn vader is ook een
tijdje secretaris van de provinciale
SGP geweest. Vrijwilligerswerk.
Maar omdat hij door de week op
zee zit - hij is mosselvisser -
moest mijn moeder steeds vaker
een mailtje versturen of een tele
foontje beantwoorden voor het
secretariaat. Dat werkte niet zo
handig en toen is hij gestopt in die
functie. Natuurlijk is hij nog wel
lid."
„In het derde jaar van mijn op
leiding communicatieweten
schappen kwam er een vacature
communicatie vrij in de lande
lijke jongerenorganisatie van de
SGP. Ik wilde praktijkervaring op
doen en solliciteerde. Ik werd aan
genomen, maar op een andere
functie, Leden Relaties. Dat ben
ik gaan doen. En zoals ik al zei, er
is veel veranderd qua wet- en re
gelgeving. Jongeren werven voor
de grootste politieke jongerenor
ganisatie was een mooie uitda
ging de afgelopen jaren."
„Om het weekend kwam ik met
de bus naar huis, van Amsterdam
naar Zierikzee. Met de Interliner,
de 395 als ik het mij het goed her
inner. Via Rotterdam Zuidplein
langs Oude Tonge en 'Bru' naar
Zierikzee. In de spits reed de bus
om het half uur, maar meestal
was er een keer in het uur een
bus. Als mijn college in Amster
dam op maandag om 9 uur begon
was ik niet op tijd van Zierikzee
in Amsterdam."
„Helaas hebben we dit jaar tij
dens de gemeenteraadsverkiezin
gen in Amsterdam geen zetel
kunnen veroveren. Ik ben dit jaar
niet in Zierikzee met oud en
nieuw, zoals je begrijpt. Al een
paar jaar niet meer altijd. Maar nu
zeker niet. Ik ben op 1 januari uit
gerekend. Dan word ik, als alles
goed gaat, moeder." Dan wordt de
wereld opnieuw groter voor Paula
Schot, met nieuw leven.
„Ik doe nu een master Onder
wijskunde aan de Universiteit van
Utrecht en ik werk in het onder
wijs en het is natuurlijk mijn am
bitie om dat te blijven doen. En
voor de SGP blijf ik beschikbaar.
Ik ben in de gelukkige omstandig
heid dat mijn echtgenoot Bas zijn
deel op zich neemt en mijn moe
der komt ook een dag oppassen."
GO ZATERDAG 15 DECEMBER 2018
Je kon zo
de polder
in lopen
Paula Schot: „Naast ons huis
was jarenlang een grote zand
berg, daar kon ik met mijn
fietsje af." foto dirk-jan gjeltema
