Ondine
In Zeeland doen ze
het op eigen kracht
t
In het nieuws
u
Uit het nieuws
Zeemanshuis geeft warm kerstgevoel
'Goede moed voor laatste zitting'
DEZE WEEK IN Z.
Bezoekers
kunnen
rekenen op
een extra
hapje
Of hij wordt
opgespoord
door
criminele
bendes
'Nou, in
Waterland
kerkje
weten ze het
geld wel te
vinden'
6ANSVAN
ROOIJEN
GAAT MET
PENSIOEN
9 PAULA
10HANNEKE
SCHOTWEER EKELMANS
EVEN THUIS OVER AANPAK
IN ZIERIKZEE DRUGSBAZEN
Een van de mooie kanten van mijn vak is dat je
achter belangrijke mensen aan mag hobbelen en
mag meesmikkelen van dingen als rode biet-bief
stukje en tartaar van aardpeer. Minister Ingrid
van Engelshoven deed deze week Zeeland aan en
ik was erbij. Wat een vrouw! 's Morgens in het Bevrijdings
museum, ja, toen was ik ook nog fris en fruitig. Acht uur
durend informatiebombardement later zakte ik toch wat in.
Zelfs de lunch bood geen soelaas. Dat was namelijk een lo
pend buffet langs thematafels waar de arme minister werd
opgewacht door frisse studenten of bestuursleden die al
uren op dit moment wachtten en vol energie het gesprek
aangingen. Van Engelshoven bleef sterk: opperste concen
tratie en samenhangende zinnen, tot het bittere einde.
Bij het Bevrijdingsmuseum wilde Van Engelshoven graag
weten hoe het toch komt dat daar zoveel vrijwilligers wer
ken. Directeur Stef Traas wist het wel: zorgen dat het gezel
lig is, elke zaterdag een borrel en op zijn tijd een barbecue.
Het Bevrijdingsmuseum maakt dankbaar gebruik van aller
lei fondsen, maar de tip van
de minister - een subsidie ter
ondersteuning van vrijwilli
gers - die kenden ze nog niet.
Arbeidsdiscriminatie,
emancipatie, gelijke rechten:
ook die onderwerpen kwa
men voorbij tijdens het
werkbezoek. Eenmaal thuis
haalde ik weemoedig herin
neringen op aan dat bevlogen
clubje vrouwen dat zich in
zette voor meer variatie in
Zeeuwse besturen (overwe
gend blanke, grijze mannen).
Een tijdrovende en taaie
lobby, uiteindelijk niet meer
te combineren met een baan,
gezin en mantelzorg. „Een
potje waaruit gemeenten
emancipatiemedewerkers
konden betalen, dat zou pas
mooi zijn", verzuchtte logé
M., die bezig was met een in
gewikkeld gerecht.
Ik leunde voorover op het
aanrecht. „Zeeuwen
staan opvallend vaak ach
terin de rij als het gaat om
een beroep op subsidiepotjes.
Wist je dat? Ik vroeg nog aan
de minister of ze het niet
jammer vond dat Zeeland
geld liet liggen. Maar nee, dat
zag ik verkeerd: in Zeeland
deden ze het gewoon op ei
gen kracht. Prachtig, vond ze
dat. Zou het zo simpel zijn, of
weten de Zeeuwen de weg niet? Wat denk jij?"
Ze haalde haar schouders op, ingespannen in het keuken
kastje turend: „Misschien vinden ze het lastig om een sub
sidieaanvraag te schrijven. Of ze zijn te bescheiden. Of te
trots om geld te vragen."
„Nou, in Waterlandkerkje weten ze het geld wel te vin
den", merkte ik op. „Straks staat daar een prachtig dorps
huis, met dank aan: Oranjefonds, WSB fonds, Prins Bern-
hard Cultuurfonds en een subsidie van de gemeente Sluis.
De provincie had ook nog geld, maar die aanvraag was zo
ingewikkeld, dat ze het maar hebben laten zitten. Zo blijven
die subsidiepotten natuurlijk ook wel vol."
Ik keek naar M., die nog steeds in de kastjes rommelde.
Vastbesloten op eigen kracht haar weg te vinden in een
vreemde keuken. Of te trots om hulp te vragen. Of juist te
bescheiden. Te Zeeuws, misschien.
Soms kan je kracht ook je zwakte zijn.
Zeemanshuis The Flying Angel
Club wil zeelieden die ver van
huis zijn een warm kerstgevoel
bezorgen. Maandag bezorgen ze
zo'n tweehonderd kerstpakket
ten bij schepen in de Vlissingse
haven. „In het kerstpakket zit
bijvoorbeeld een gebreide muts,
chocola en een souvenirtje", ver
telt Henk Daniëlse, bestuurslid
van het Zeemanshuis.
Voor bijna tienduizend zeeva
renden per jaar is The Flying An
gel Club een overzeese huiska
mer. „Bij ons kunnen ze kerk
diensten bijwonen, biljarten, of
simpelweg even ontspannen
met wat eten en een drankje."
Ook tijdens de kerstdagen krij-
gen ze een warm welkom. „Onze
vrijwilligers hebben kerstversie
ring opgehangen. Bezoekers kun
nen ook rekenen op een extra
hapje."
Mission to Seafarers, de moederor
ganisatie van het Zeemanshuis in
Vlissingen, werd in de 19de eeuw
opgericht. Haar doel was kerkdien
sten voor zeevarenden te organise
ren. Inmiddels heeft Mission to
Seafarers zeemanshuizen in meer
dan 120 havens wereldwijd. On
danks die omvang is het zeemans
huis in Vlissingen naarstig op zoek
naar financiers. „Het is lastig om
het hoofd boven water te houden,
terwijl al bijna iedereen op vrijwil
lige basis diensten draait."
Hoewel de Goese Gambiaan She-
riffjawo al tien jaar in Nederland
woont, dreigt de vreemdelingen
politie hem het land uit te zetten.
Een artikel over Sheriff in de krant
van 2 december beurt veel vrien
den en kennissen op. „De meeste
reacties zijn ontzettend positief.
We gaan de laatste zitting met
goede moed in", zegt Simon Bil
(foto), Sheriffs beste vriend.
De afgelopen maanden zag Si
mon zijn verzoeken om herzie
ning van de uitzetting keer op
keer de prullenbak in gaan. „Ook
mijn laatste brief aan de staatsse
cretaris van Veiligheid en Justitie
werd afgewezen. Hij mag de pro
cedure zelfs niet thuis afwachten."
Vanaf het moment dat de Goe-
senaar in detentie geplaatst werd,
is Simon samen met Sheriffs
vrienden en vriendin aan het
vechten voor zijn verblijfsvergun
ning. De Gambiaanse overheid
heeft een arrestatiebevel voor hem
uitgevaardigd. „Of hij wordt opge
spoord door criminele bendes die
hem willen beroven", vervolgt Si
mon. „De informatie die de Ne
derlandse overheid over Gambia
hanteert, klopt niet. Het is er niet
veilig. Sheriff zou gezegd hebben
dat hij nergens aan mee zou wer
ken. Geen wonder, hij is doods
bang."
Maandag vindt de definitieve
zitting plaats. Het oordeel van die
procedure geeft uitsluitsel over
Sheriffs lot.
ZATERDAG 15 DECEMBER 2018 GO
Aat Veldhoen: eregast
in Vlissingen.
KIEK! P12&13
14 Uiteindelijk zal vrouwenbesnijdenis stoppen
Saskia Noort
18 Crisis bij recherche op Antillen Koen Voskuil
19 Ik heb geleefd: Onno Pel Annemarie Haverkamp
22 Robbert Dijkgraaf kijkt in de toekomst
Hans van Zon
