'Samen met mijn opa zilversparren
verkopen vond ik al spannend'
passeert ze haar winkeltje met
kerstversiering.
„Dit is mijn passie, altijd al
geweest", zegt ze. „Met mensen
omgaan is mijn ding. Ik adviseer
over de kerstboom, zorg voor een
kop koffie erbij: iedereen vertrekt
blij naar huis. Dat geeft mij
enorme voldoening." Januari is
voor Schuurmans dan ook een
rampmaand. „Afschuwelijk. Dan
val ik in een zwart gat, dan is het
weer voorbij. Ik ben tien keer lie
ver bezig dan dat ik stilzit."
Des te lastiger is het dat ze niet
alles meer kan. Door de ziekte
van Lyme, die vorig jaar werd
geconstateerd, is lopen moeilijk
en heeft ze minder energie. „De
handel uit handen geven, vind ik
lastig. Het liefst doe ik alles zelf."
Gelukkig kan ze terugvallen
op kleinzoon Cor-Jan (18). „Een
goedgelukte kopie van mezelf',
zegt ze. Hij wil het bedrijf over
nemen. „Die jongen had er altijd
al interesse in. Ik vind dat fijn."
Van zijn oma is hij niet zomaar
af. Schuurmans: „Ik schat in dat
ik dit voor de rest van mijn leven
doe. Als ik dan toch moet dood
gaan, dan maar tussen de
bomen."
Als kind kon je Ernst van der
Wielen niet blijer maken dan
hem met zijn grootvader op pad
te laten gaan. „Hij was markt
koopman en had hier in Nijme
gen een kraam met suikerpin
da's. In december wisselde hij dat
af met de kerstbomenverkoop. Ik
mocht soms mee en dat vond ik
spannend: samen met opa zilver
en fijnsparren verkopen."
Jaren later, Van der Wielen was
een twintiger, stapte hij ook in
de handel. In het eerste jaar reed
hij nog met een volgeladen aan
hanger door de straten. „Toet
toet, kerstbomen te koop! Ik
stopte bij iedereen die ik kende."
Nu staat er tussen de geurende
naaldbomen een vijftien jaar
oude camper geparkeerd, waarin
Ernst en zijn vrouw Roos over
nachten. Ze zijn 41 jaar getrouwd,
bijna net zo lang als hij bomen
verkoopt. Ze slapen niet voor
niets naast de handel, want er is
weieens 's nachts een man over
het hek geklommen om een
boom te jatten. Tegenwoordig
verjaagt Daisy, een Shih Tzu van
8 jaar oud, ongenode gasten met
haar geblaf.
Van der Wielen is vlak bij het
parkeerterrein aan De Wedren
geboren en getogen. „Ik ken ie
dereen, en iedereen kent mij. Ik
heb hier van alles meegemaakt:
bij de bosjes kreeg ik mijn eerste
verkering en 50 meter verderop
ben ik bij een verkeersongeluk
mijn broertje verloren."
Puur voor de lol slijt hij zijn
bomen. „Ik heb niet veel op met
kerst, maar mensen een kerst
boom laten uitzoeken, vind ik
het leukste wat er is! Vraag me
niet waarom. Misschien omdat
de gesprekken supergezellig ver
lopen. Ik praat graag, dat scheelt."
Als het regent is de lol er snel
vanaf, maar van ophouden wil hij
niet weten. „Ik zeg weieens tegen
klanten: als je me in december
niet ziet, hebben we geen ver
gunning gekregen of ben ik dood.
Er is geen andere optie."
Verkoper:
Ernst van der Wielen
(62)
Staat bij:
parkeerterrein
De Wedren in Nijmegen
Beroep:
entrepreneur
- van opkoper tot
snackwagenhouder
ZATERDAG 15 DECEMBER 2018 19
